” అమ్మో …అవతల చేను కోతకొచ్చేసింది . ఇప్పుడెలా వదిలేసి పోతాం “ అని హైరానా పడిపొయారు అబ్బాయిగారు
” అదేవిట్రా నాట్లేసి నెలన్నా కాలేదు కదా అపుడే కోతకొచ్చేసిందా!” అని అత్తగారు ఆశ్చర్యం వ్యక్తం చేస్తే ,“అదంతేనండీ…హైబ్రీడ్ రకం . అదునూ పదునూ చూడదు దానిష్టం వచ్చినపుడు అదొచ్చేస్తుంది మనం కొడవళ్ళు పట్టుకుని సిద్ధంగా వుండాలి అంటూ అడ్డంగా కోతలకి దిగిపోయారు .
“ ఏవిటో అంతా పిదపకాలం !” అంటూ విసుక్కున్నారు అత్తగారు .
మూటలు మోసేవాళ్ళు తగ్గారు కాబట్టి మూటలు కూడా తగ్గాల్సిందే అని నేను ప్రయాణానికి ముందు పట్టు పట్టడంతో అయిష్టంగానే కొంత సరుకు దించడానికి సిద్ధపడ్డారు అత్తగారు . ఉట్టిలో పెట్టడానికని ఎంచిన బూడిద గుమ్మడికాయ, దప్పళంలోకని దాచిన సూరేగుమ్మడికాయలు , పులిహోరకని తెప్పించిన గజనిమ్మకాయలు, పులావుకి పనసకాయలు , మనకి కాస్తుండగా మళ్ళీ కొనుక్కోటం ఎందుకూ దండగా అంటూ దండిగా పేర్చిన కొబ్బరికాయలు వంటి భారీ సరుకులు దించేద్దాం అంటే ససేమిరా అనేసారు అత్తగారు . వాటికి బదులుగా మద్రాసు మేనకోడలికోసం మనిషిన పంపించి మరీ సామర్లకోటనుంచీ తెప్పించిన రొట్టెమూకుడూ, అట్లపెనం , బూందీ చట్రాలు , పెద్దన్నగారి చిన్నకోడలు అడిగిన ఇత్తడి అమాన్ దస్తా , ఇంకెవరికో ముచ్చటపడ్డారని కొనిదాచిన రాగి పళ్ళెం , ఇత్తడికుంచం వంటి అత్యవసరం కాని , ఆలశ్యం అయినా పాడవని వస్తువుల్ని ” పోనీ ….ఆనక పంపిద్దాంలే “ అని పక్కకు నెట్టేసి , మిగిలినవన్నీ మళ్ళీ మూటలు కట్టించారు .
ఒకటి,రెండు మూడు నాలుగు అంటూ తెల్లవార్లూ వాటిచుట్టూ తిరుగుతూ లెక్కపెట్టిన అత్తగారు …..” నాతో కలిపి మొత్తం పదమూడు సాల్తీలేవ్ …..జాగ్రత్త “ అంటు బస్సెక్కేముందు మరోసారి నా భుజం గిల్లి మరీ గుర్తుచేసారు.
ముందెక్కిన మూటల్ని మొఖం చిట్లించి చూసిన కండక్టరు ‘ వెనక్కిపొండి ‘ అనేసాడు విసుగ్గా .
మమ్మల్ని తేరిపార చూసుంటే మర్యాదగా ముందు సీట్లో కూర్చోపెట్టేవాడని మా అత్తగారి అభిప్రాయం . “ వాడేవిటే అలా కసురుతాడు బొత్తిగా పెద్దంతరం చిన్నంతరం లేకుండా “ అంటూ అత్తగారు అక్కడే అడ్డంగా నిలబడి విస్తుపోతుంటే , బాగానేవుంది …అక్కడికి మీరేవన్నా క్వీన్ విక్టోరియానా ప్రపంచమంతా తల కెత్తుకోటానికి , మనూర్లోనే మనం గోప్ప పొలిమేర దాటితే గుంపులో గోవిందమ్మలవేకదా ! అని స్వగతంగా అనుకుంటూ ” అబ్బా…. అసలింత లగేజీతో మనల్ని టాపుమీద పడేయకుండా బస్సులోకి ఎక్కనివ్వడమే గొప్ప . ముందు వెనక్కి నడవండి ఆ తర్వాత తీరిగ్గా చింతిచవచ్చు ” అంటూ మా అత్తగార్నీ ముందుకి నెట్టేసరికి , “ హా..అంతేనంటావా !” అంటూ ఓసారి గాజులూ గొలుసులూ సర్దుకుని కదిలారు .
మేం ఆ సీట్ల మధ్యనుంచీ లగేజీలన్నీ వెనక్కి మోయలేక నానా అవస్థా పడుతున్నాం. ఇంతలో వెనకనుంచీ ఎడం పక్క మూడో సీట్లో కూర్చున్న నిలువు నామాల కోరమీసం వాడు మాకు ఎదురొచ్చేసి మా చేతుల్లో బేగ్గులు లాగేసుకుని బస్సులో ఖాళీ వున్నచోటల్లా సర్దేసి , కుడిపక్కనున్న సీటు చూపించాడు ఒంకరగా నవ్వుతూ .
అప్పటికే ఆసీటు మధ్యలో మట్లపాలెం మహాలక్ష్మి లా మఠం వేసుకుని స్తిమితంగా కూర్చున్న ఎర్రచీర గళ్ళరవిక తన కాటుక కళ్ళను చికిలించి చిరగ్గా చూసింది మమ్మల్ని . అక్కడికి మేవేదో ఆవిడ సొంత ఆస్తిలో వాటాకొచ్చినట్టు . అత్తగారు గుళ్ళపేరు పైకి కనిపించేలా సర్దుకుని, ” అలా జరుగమ్మాయ్ ” అన్నారు అజమాయిషీగా. దానికా ఎర్రమందారం “ ఏటి ! నా నెత్తి నెక్కుతారేటి ! అల్లదంతా సీటుకాదేటి …..అలాకూకోమీ “ అంటూ హుంకరించేసరికి నేనూ మా అత్తగారూ మిగిలిన ఆ కాసింత చోటులోనూ గబుక్కున కూలబడి ఒకరి మొఖం ఒకరం చూసుకున్నాం బెరుగ్గా.
అత్తగారు ఎవరూ చూళ్ళేదుకదా అని చుట్టూచూసుకుని అందరూ చూసేసారని నిర్ధారణగా తెలిసిపోవటంతో హవ్వ అని బుగ్గలునొక్కుకుని ” మరిడమ్మలా అలా మీద పడిపోతుందేవిటే మనం ఏవన్నామనీ ….” అంటూ ఏదో అనబోతుంటే ” అబ్బా..మీరు ఊరుకుందురూ అనువుగానిచోట అధికులమనరాదు- కొంచముండుటెల్ల కొదువకాదు – అనుకొని ఇప్పటికి దొరికినదాంట్లోనే సర్ధుకుందాం “ అంటూ అత్తగారిని శాంత పరిచే ప్రయత్నంలో ఉండగా ” ఏవమ్మో ….సీటు మొత్తం నువ్వే ఆక్రమించేత్తే మిగిలినోళ్ళు ఏవయిపోవాల …..కుంత అసింటా జరుగూ ” అంటూ ఇందాకటి కోరమీసం నిలువు నామాలు తన సీట్లోంచి లేచి మరీ మాకు వత్తాసుపలికాడు. దాంతో ఆవిడ కళ్ళెర్రజేసి పళ్ళునూరి జరిగీ జరగనట్టుగా కదిలీ కదలట్టుగా అటూ ఇటూ ఊగింది . దాంతో సగం సీటు మా ఆక్రమణలోకి వచ్చింది.
“ ఎవరిక్కడ టికెట్ “ అంటూ ఆర్టీసీ భాషలో అరుచుకుంటూ వచ్చాడు కండక్టర్ .
“అడ్డరోడ్డు రెండూ “అన్నారు అత్తగారు .
“అక్కడాగదు- అనకాపల్లి కొట్టిచ్చుకోండి “అన్నాడు కండక్టర్ .
ఒక్క క్షణం తెల్లమొఖం వేసిన అత్తగారు మరు క్షణంలో తేరుకుని “ అబ్బే..అనకాపల్లి దాకా ఎందుకూ పైవచ్చే నెలలో మా పెద్దాడపడుచుగారి మనవడి అన్నప్రాశన పెట్టుకుంటాం అన్నారు అప్పుడెలాగూ వెళ్ళాలి ..ఇదిగో ఇప్పుడు గుమ్ములూర్లో మా మేనల్లుడి గృహప్రవేశం అడ్డరోడ్డులో దిగిపోయి అక్కడినుంచి ఏ రిక్షానో జట్కానో పెట్టుకు వెళిపోతాం…. అంటూ హరికథ మొదలుపెట్టేసరికి , ఆవుదం తాగినట్టు మొఖం పెట్టిన కండక్టరు ఎక్స్ ప్రెస్ బండిలో ఎక్కడబడితే అక్కడికి టికెట్టు కొట్టరు – ఓ మూటలేసుకుని కనపడ్డ బస్సెక్కేడవే …. చూసుకో అక్కరలేదా ! బోర్డు చదువుకో అక్కరలేదా ! ఓల్డాన్ ఓల్డాన్ …అంటూ చిందులెయటం మొదలుపెట్టాడు. మా అత్తగారు కంగారుగా గాజులూ గొలుసులూ సవరించారు . కనీసం వాటికైనా గౌరవం ఇవ్వకపోతాడా అని. ఆ చిన్నెలు చూసి కండక్టరు మరింత చిర్రెత్తిపోయాడు కొత్తగా కమ్యూనిష్టు పార్టీలో చేరినవాడిలా మాకు అస్సలు అర్ధంకాని భాషలో మమ్మల్ని నిందించాడు . ఆ ధాటికి మేం బిక్క చచ్చిపోయి కూర్చుంటే కిటికీలో తలపెట్టేసి కిలకిల్లాడింది ఎర్రమందారం . ఆ నవ్వులో ‘భలేగయ్యిందా’ అన్న భావం కనపడింది .
“పోన్లెండి బాబూ…ఆడలేడీసు . ఆళ్ళ కంగారు ఆళ్ళదీ …. పాపం ఇంత లగేజీతో దిగి మళ్ళీ ఇంకో బస్సట్టుకోవాలంటే సేనా ట్రబులయిపోతారు” అని కండక్టరుని బుజ్జగిస్తూ , పోని ఓ పనిసెయ్యండి పెద్దమ్మగారూ అనకాపల్లికి టికెట్టు కొట్టిచ్చుకుని అడ్డరోడ్డు లో దిగిపోండి. డబ్బులు పోతే పోయినియ్యి …మరింకేం సేత్తారు” అంటూ అందరికీ ఆమోదయోగ్యమయిన ఉపాయం చెప్పి ఆదుకున్నాడు నిలువు నామాలవాడు.
అడక్కుండానే అడగడుక్కీ సాయపడుతున్న ఆ ఆపద్భాంధవుడిని ప్రశంశా పూర్వకంగా చూసి, “అన్నట్టు ……. అతనెవరే మీ ఊరివాడా ….మీకేవన్నా చుట్టాలా! నిన్నుచూసి నవ్వాడు కూడానూ! ” ఆరాగా అడిగారు అత్తగారు.
అయ్యోరామ…ఇదెక్కడి గొడవా! అనుకున్న నేను అత్తగార్ని చాటు చేసుకుని ఆ నిలువు నామాల వాడ్ని నఖశిఖ పర్యంతం పరీక్షించి చూసినా ఆ సదరు సాల్తీ ఎవరో ఆనవాలు దొరకలేదు. నున్నని గుండు- నుదుటన నామం -కోరమీసం –వంకరనవ్వు- పచ్చచొక్కా -తెల్లపేంటూ – కాలరుకింద గళ్ళ జేబురుమాలు -మణికట్టుకి కాశీ తాడు ” అబ్బో చూడానికి రంగూన్ రౌడీలా వున్నాడు మాకు చుట్టం ఎలా అవుతాడు …అంత చనువుగా చేతిలో బేగ్గులు లాగేసుకుంటుంటే మీ కలిదిండివారేమో అనుకున్నాను. ఎందుకన్నా మంచిది ఓసారి పరీక్షగా చూసి జ్ఞాపకం తెచ్చుకోండి అన్నా. ” కళ్ళజోడు కొనల్లోంచీ పక్కసీటుకేసి అదేపనిగా చూసిన అత్తగారు ” అబ్బే” అంటూ పెదవి విరిచేసారు . మావాళ్ళెవరికీ అంత నాసిరకం ముక్కులు వుండవేవ్ ….అయితే గియితే మీ మావగారి తరపువాళ్ళెవరన్నా అయ్యుండాలి అంటూ ఆలోచనలో పడ్డారు . మాటి మాటికీ మొఖంకేసి చూసి ఎంతో పరిచయం వున్నవాడిలా నవ్వుతున్న ఆ కోరమీసం ఎవరయి వుండొచ్చూ అని మా అత్తగారూ నేనూ తర్జన బర్జన పడుతుంటే , అది కిట్టకో ఏమో ఒళ్ళో సంచి సర్దుకునే వొంకతో మాటిమాటికీ మోచేత్తో నా డొక్కలో పొడిచేస్తుంది ఎర్రమందారం . పగపట్టిన పడుచులా -పక్కలో బల్లెంలా ఇదెక్కడ దాపురించిదిరా భగవంతుడా నా ప్రాణానికి అని నిశ్శబ్ధంగా నిట్టూర్చి, ఇటు తిరిగేసరికి నామాలవాడు నవ్వుతూ చూస్తున్నాడు నామొఖంలో కోతులాడుతున్నట్టు .
అపరిచితుడ్ని చూసి అదేపనిగా పళ్ళికిలించడానికి నేనేం పిచ్చిమాలోకాన్నా అని కోపంతో కళ్ళెర్రచేయబోయి అంతలోనే అతను చేసిన సాయాలు గుర్తొచ్చి పోన్లే పాపం అని చిన్న మోతాదులో ఒక చిరునవ్వు విసిరేసి , ” ఆ నున్నగుండు- నిలువు నామాలు నాకేదో తేడాగా అనిపిస్తున్నాడు.మీరు వాడివంక చూడకండి . నేను నిద్రపోయినా మీరు మెలకువగా వుండండి . లగేజీ జాగ్రత్త…. మీతో కలిసి పదమూడు సాల్తీలు “ అంటూ అత్తగారి చెవిలో గుసగుసలాడాను . అత్తగారు అర్ధంకానట్టూ చూసి , “ఇందాకటినుంచీ గమనిస్తున్నాను ఆ మరిడమ్మ మాటిమాటికీ నీ మెడకేసి చూస్తుంది. ముందు నువ్వు జాగ్రత్తగా వుండు ” అంటూ నా చివికి చెయ్యడ్డుపెట్టి చెప్పేస్తుంటే నేను ఢంగైపోయి తలతిప్పి చూసేసరికి ఎర్రమందారం ఆవేశంగా ముక్కుపుటాలెగరేస్తూ మోచేత్తో ఒక్కపోటు పొడిచింది . అత్తగారి అతిరహస్యం గాలివాటుకు అటు కొట్టుకుపోయి ఆ చెవిలో పడిపోలేదుకదా అన్న అనుమానం రావటంతోటే భయంతొ ఆంజనేయ దండకం చదువుకుంటూ అత్తగారికీ ఎర్రమందారానికీ మధ్య కూరుకుపోయి గట్టిగా కళ్ళు మూసేసుకున్నాను .
‘ బొయ్యి…..’మని మోగిన హారను గోలకి మెలకువొచ్చి చూద్దునుకదా ఎర్రమందారం నా భుజం మీద పడి నిద్రపోతుంది. కదిలితే కొడుతుందేమో అన్న భయంతో అలాగే బిగుసుకుపోయి కూర్చొని మెల్లగా తలతిప్పి చూస్తే చరిత్రలో గుప్తుల స్వర్ణయుగం గురించి , శ్రీకృష్ణ దేవరాయల పాలన గురించి మొదటిసారి తెలుసుకుంటున్నట్టూ అత్తగారు చెపుతున్న మాటల్ని అమితాశక్తితో వింటున్నాడు కోరమీసం వాడు . మధ్యలో ప్రశ్నలేస్తున్నాడు …సందేహాలు తీర్చుకుంటున్నాడు. నాకు తెలిసినంతవరకూ అత్తగారికి పాకశాస్త్రంలో తప్ప చరిత్ర పురాణేతిహాసాలలో ప్రావీణ్యం మాట దేవుడెరుగు కనీసం ప్రవేశం కూడా లేదుకదా …మరేవిటి ఈవిడ ఇంత ఉత్సాహంగా చెప్పేస్తుందీ వాడు అంత ఆసక్తిగా వినేస్తుందీ అని సందేహిస్తూ నేను నా చెవులని వీలయినంత సాగదీసాను. చంటినాన్నగారి కోళ్ళపెంపకం చాప్టరులో ఉన్నారు అత్తగారు .
“ఏటి నిజవే ….కోడి పుంజుకి జీడిపప్పు మేపుతారాండీ ?” కళ్ళుపెద్దవి చేసి అడుగాడు కోరమీసం.
“ అయ్యో ….ఒట్టి జీడిపప్పేం ఖర్మ వాటికోసం గుండెకోసి పెట్టేస్తాడు మా తమ్ముడు . అంత పిచ్చి వాడికి ఆ కోడిపుంజులంటే . వాడిమకాంలో పెంచేలాంటి మేలుజాతి పుంజులు ఏడేడు జిల్లాల్లో ఇంకెక్కడా వుండవట ….ఇందాకా చెప్పాను చూసావూ జగన్నాధపురం చిట్టిబాబుగారనీ, ఇంటికి చుట్టం చూపుగా వచ్చినవాళ్ళకి భోజనంతోపాటు బట్టలుకూడా పెట్టిపంపిస్తాడనీ, ఆ…ఆయనా ఈయనా వరసకి బావా బావమరుదులవుతారు. ఈ చంటిబాబుగారు మా చినబావజ్జీ కి దత్తుడన్నమాట . అలా నాకు తమ్ముడు వరస ” అంటూ ఆయాసం తీర్చుకోడానికన్నట్టు ఆగారు .
వింటున్న నేను ఉలిక్కిపడ్డాను . అసలు మొఖం వంకే చూడొద్ద్దని హెచ్చరిస్తే ఈవిడ మొత్తం హిస్టరీ చెప్పేసుకొచ్చారా ! నేను నిద్రలో వుండంగా ఇంకా ఏవేవి చెప్పేసారో ఏంటో అని కంగారుగా దిక్కులు చూస్తుంటే …నిద్రా భంగమయిన ఎర్రమందారం నాకేసి అనుమానంగా చూస్తూ ఒళ్ళో సంచీ తెగ వెతికేసుకుంటుంది. ఖర్మరా భగవంతుడా అనుకొని … అత్తగారి వీపు గోకాను హెచ్చరికగా . ” లేచావా అంటూ ఇటు తిరిగిన అత్తగారు …..నేనూ నిద్రపోతే లగేజీలన్నీ ఎవడన్నా దింపుకుపోతాడంటివి కదా అందుకే ఈ అబ్బాయితో మాటల్లో పడ్డాను. పాపం ఎంత మంచోడో …..చిన తిరపతిలో మొక్కు తీర్చుకు వస్తున్నాడట . ప్రసాదంకూడా ఇచ్చాడు అంటూ చేతిలో లడ్డూ చూపించారు. నేను ఓరగా చూస్తే నామాలవాడు మళ్ళీ అదే వంకరనవ్వుతో దర్శనం ఇచ్చాడు.
అన్నవరం దాటిందోలేదో “ అడ్డరోడ్డు టికెట్లు ముందుకు రావాలి “ అని అక్కడినుంచే అరిచేస్తున్నాడు ఆర్టీసీవాడు .” ఆడలాగే అరుత్తాడు ఇంకా సేనా దూరంవుందండి పెద్దమ్మగారు మీరు కూకోండి . నేను దింపుతానుకదా ” అంటున్న నున్నగుండుని అభిమానంగా చూసారు అత్తగారు .
అయితే …. కాలవకింద తవరికెవరూ సుట్టాల్లేరేమోనండి అంటూ ….అత్తగార్ని మళ్ళీ మాటల్లో దింపేసాడు తెలివిగా .
“అయ్యో లేకపోవటవేవిటీ …..” అంటూ అత్తగారు ఇంజనుబోటులా యమా స్పీడుగా కాలవకింద ఊర్లన్నీ చుట్టబెట్టేసారు. ఏ ఊర్లో ఎందరున్నారు , ఎందరుపోయారు . ఆ పోయినవాళ్ళకీ ఈ వున్నవాళ్ళకీ మధ్య ఏ సంబంధాలున్నాయి, అందులో ఎన్ని నిలిచేలా వున్నాయి ఎన్ని తెగేలా వున్నాయి అన్నవిషయాలు కొన్ని టూకీగానూ, కొన్ని వివరంగానూ తన ఆసక్తి మేర చెప్పుకొచ్చారు. మధ్యలో మూడుసార్లు నేను భుజం గిల్లి వారించబోతే ” అబ్బా వుండవే…..” అంటూ కళెర్రజేసి నన్ను విసుక్కున్నారు కూడా .
“అల్లదుగో ఆ వొచ్చీదే అడ్డరోడ్డు పదండి పెద్దమ్మగారు” అంటూ మాకంటే ముందే హడావిడిపడిపోయి , ఎక్కడెక్కడో ఉన్న మా బేగ్గులూ, మూటా ముల్లే అన్ని డోరు దగ్గర చేర్చి, ఓల్డాన్ ఓల్డాన్ అంటూ అరిచి సరిగ్గా అడరోడ్డు సెంటర్లో బస్సాపించి మమ్మల్నీ లగేజీని రోడ్డున పడేయడంలో నామాలవాడి కృషి నిజంగా ప్రశంసనీయం .
“ఎంతసాయంచేసాడో అనవసరంగా అనుమానించేవ్ పాపం “అంటూ అత్తగారూ నామీద చిరుకోపం ప్రదర్శిస్తూ ఒకట్రెండు మూడు అంటూ లగేజీ లెక్కిస్తుండగా సెంటరునించీ అంతదూరం వెళ్ళి కీచుమంటూ ఆగిన బస్సులోంచీ ఉరికిన నామాలవాడు చేతిలో సంచితో పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి”మీదేగావోలండి …నా సీటుకింద వుండిపోయింది సూసుకోలేదు ” అని చిన్న గుడ్డసంచీ మా అత్తగారి చెతికిచ్చేసి మళ్ళీ స్పీడుగా పరిగెత్తి స్లోగా వెళుతున్న బస్సెక్కేసాడు. ఆ సంచిలో ఉన్నవి అన్నగారికోసం మా అత్తగారు ఎంతో ప్రేమగా పట్టుకొచ్చిన అటుకులు .
అవి చూస్తూనే అత్తగారు ఆనందభాష్పాలు కారుస్తూ ….ఇలాంటి మంచోళ్ళు ఇంకా ఉన్నారుకాబట్టే లోకం ఇంత సుభిక్షంగా వుందన్న అర్ధం వచ్చేలా ఒక చిన్న ఉపన్యాసం ఇస్తుంటే… సర్లెండి నాదే తప్పు అని చెంపలు వాయించుకున్నాను….లోపలమాత్రం ఆ పంగనామాలకీ …..సారీ, ఆ దొంగనామాలకీ….మళ్ళీ సారీ , ఆ నిలువు నామాలకీ ఆ ఒంకరనవ్వుకీ ఎక్కడా నప్పలేదు …ఏదో తేడహై అని అనుకోకుండా వుండలేకపోయాను .
***
మేం ఊరినించీ వచ్చిన రెండో రోజు మూడు ఉత్తరాలు ఇచ్చివెళ్ళాడు పోస్ట్ మేన్ సత్తినాణ . అందులో ఒకటి చివర్ల నల్లరంగు రాసిన పోస్టుకార్డు . దాన్ని చదవగానే చించి అవతల పడేసిన అత్తగారు ” మీ మావయ్య భోజనం అయ్యేవరకూ ఈ కబురు తెలీనీకు …ఎంత మనకి పడని వాళ్ళయినా పోయారని తెలిస్తే బాధేకదా ” అంటూ నిట్టూర్చారు . రెండో కార్డు మా మాంగారికి ఒంగోలునుంచీ పుగాకు రైతులు రాసింది. ‘ఈ ఏడు పొగనారు తగ్గించిపోయండి .ఇక్కడి రైతులు ఇతరపంటలవైపు మొగ్గేట్టువున్నారు . మేం నారుకోసం ఫలానా అప్పుడు వస్తాం పాతబాకీ తీర్చేస్తాం ‘ అన్నది సారాంశం .మూడోది ఇన్ లాండ్ కవరు జగన్నాధపురం చిట్టిబాబుగారి దగ్గరనుంచి వచ్చింది. ఉభయకుశలోపరి – ఇంతేసంగతులుకి మధ్య మేటర్ – ‘ మీ ఊరినించీ పనిమీద మా ఊరు వచ్చిన వ్యక్తి రెండు రోజులు మా ఇంట్లో మకాం చేసి ఈ పూటే బయలుదేరాడు. నేను అలవాటుగా బట్టలు పెడుతుంటే తీసుకోలేదు. మరీ మొహమాటస్తుడిలా వున్నాడు . అందుకే అతనిచేతికే కొంత రొక్కం ఇచ్చి పంపుతున్నాను.వాటితో అతనికి నచ్చిన బట్టలు అక్కడే కొనివ్వండి. మీరు మా ఇంటికి వెళ్ళమని మరీ మరీ చెప్పారట . మామీద మీకు గల అభిమానానికి ధన్యుడిని – మా మర్యాదల్లో ఏవన్నా లోపం వుంటే క్షమించగలరు ‘ అంటూ సాగిన ఆ ఉత్తరం మాంగారు చదివి “నేనెవరిని పంపినట్టూ !” అని ఆలోచనలోపడ్డారు .
ఆ తరువాత ఒకవారం వ్యవధిలో అలాంటివే మరో రెండు ఉత్తరాలు అందుకున్నాం. మీ మనిషికి సరుకిచ్చి పంపాం. చేరాకా ఉత్తరం రాయటం మర్చిపోకండి అని ఒకటి, మీపేరు చెప్పి బ్రతిమాలడంతో డబ్బివ్వక తప్పలేదు …ఇంకోసారి ఇలాంటివాళ్ళని మా ఇంటికి పంపకండి అని ఒకటి ….అవి చదివి తలపట్టుకున్నారు మాంగారు .
అప్పుడే డెంకాడ పెళ్ళినించీ దిగిన మా రాజుగారు కాళ్ళయినా కడుక్కోకుండానే పందిట్లో విన్న కథొకటి చెప్పుకొచ్చారు. చంటినాన్న గారి మకాం దగ్గరికి ఎక్కడినుంచో ఒకడొచ్చి , ఆ కోళ్ళపెంపకం అదీ చూసి ఆశ్చర్యపోయి మీగురించి ప్రపంచమంతా తెలియాల్సిందేనండీ అని ఉబ్బేసి ,మీకోళ్ళపెంపకం గురించి ప్రజలంతా కథలుగా చెప్పుకోవాలండి ….ఇంత అల్లారుముద్దుగా పెరుగుతున్న ఈ కోడిపుంజు గురించి పేపర్లో రాయించాలండి అంటూ కహానీలు చెప్పి , టౌనుకి తీసుకెళ్ళి స్టూడియోలో ఫొటో తీయించి పంపిస్తానని తెగ బ్రతిమాలి , పుంజుని చంకన పెట్టుకెళ్ళినవాడు వెంట కాపలాగా పంపిన పాలేరుని బురిడీ కొట్టించేసి మాయమయిపోయాడట. పోలీసు కంప్లైంటు ఇచ్చినా మనుషుల్ని పెట్టి వెతికించినా ఫలితం లేకపోవటంతో బెంగపడిపోయిన చంటినాన్న “కాస్త వెతికి పెట్టండ్రా ..” అని కనపడినవాడినల్లా బ్రతిమాలుతూ తిండీ తిప్పలూ లేకుండా తిరుగుతున్నారట .
“మా దగ్గర మంచి జాతిపెట్టలున్నాయ్ ఒక పట్టు దింపుకునిస్తాను పుంజుని పంపవయ్యా అంటే ….తిండి కుదరక పుంజు పాడయిపోతుంది బావా అని తెగ గింజుకున్నాడు . మాబాగా రోగం కుదిరింది సన్నాసికి …..ఇంకెక్కడి పుంజూ ఈపాటికి పులావయిపోయుంటుంది” అని నవ్వేసారు మాంగారు .
అంతావిన్న అత్తగారు ” అయ్యోరాత …. తలతాకట్టు పెట్టి మరీ వాటిని మేపుతున్నాడు . వీడికయినా తెలివుండక్కర్లా . అయినా ముక్కూ మొఖం తెలీనివాడిని అలాఎలా నమ్మేసాడ్రా!! ” అంటూ ముక్కునవేలేసుకున్నారు .
“సిం హాచలం నుంచొస్తున్నాని గుండు చూపించి ప్రసాదం ఇచ్చాడట మరి . నామాలు చూపించి పంగనామాలు పెట్టేసాడని అందరూ నవ్వుకుంటున్నారు “ అంటూ అబ్బాయిగారు చెపుతుంటే అత్తగారికి ఒక్కసారిగా పొలమారిపోయింది . అత్తగారి అవస్థకి నాకు నవ్వొచ్చింది .
ఆ సాయంత్రం పాతిక పోస్టు కార్డులు తెప్పించి , ఇలా నున్నని గుండు -నిలువు నామం తో ఉన్నవాడొస్తే నమ్మొద్దు అని ఎడ్రసులు ఉన్నవాళ్ళందరికీ వివరంగా ఉత్తరాలు రాయమన్నారు . ఇంకా నయం పచ్చచొక్కా తెల్లపేంటులో ఉన్నవాడిని నమ్మొద్దని చెప్పేరు కాదు అనుకొని, ‘ ఒంకరనవ్వులు ఒలికిస్తూ ఒకడొచ్చేనమ్మా ….పారా హుషార్ ‘ అని నాలుగు ముక్కలు రాసి నాలుగు దిక్కులకీ టెలిగ్రాం లో పంపించాం .
–లలిత దాట్ల
బాగు బాగు!!
విజయవాడ రోజుల్లో.. మాకూ ఇలాంటి అనుభవం ఒకటి అయ్యిన్దండోయ్.. ఒక దొంగ మా ఇంటికి వచ్చి హాయిగా కూర్చుని నే చేసిచ్చిన కాఫీ కూడా తాగి, మా మావయ్య పేరు చెప్పి, పర్సు పోయిందని, ఫ్యామిలీ హొటల్లో ఉందని కథ చెప్పి చివరికి డబ్బులు అడిగాడు . మా నాన్నగారు లోపలనుమ్డి మా మావయ్యకి ఫోన్ చెయ్యడం విని ఇప్పుడే వస్తా అని చెప్పి పారిపోయాడు.. :-)
మీ అత్తగారి కథలు భలే పసందుగా ఉన్నాయ్.
mee attagaari kathalu chaalaa bagunnayi sumandee. ee rojullo evarni nammaalo, evarni namma koodado artham kaavatam ledu! emito
ఆ మధ్య మా ఇంటికి ఒకడొచ్చి ఇలాగే అత్తిల్లో అలాగ, కంచుమర్రులో ఇలాగ అంటూ సోది మొదలుపెట్టారు. కాసేపటికి మా తాతగారిని చూసి చాన్నాళ్ళయింది. ఎలాగున్నారు అన్నాడు. ఎప్పుడో నలభై యేళ్ల క్రితం పోయినాయన్ని నలభై అయిదుకి అటూ ఇటూగా ఉన్న ఈయన చోడడమేంటీ? ఇప్పుడు మేం పిల్పించడమేంటి అనుకుని గెంటేశామ్ కానీ లేకపోయి ఉంటే ఇదే కథ జరిగుండేదేమో.
భలేగా రాశారండీ కథ.