[su_quote] (కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

ఎల్సీ కొత్త ఉద్యోగం [/su_quote]

డాక్టర్ ఫిలిప్స్ గారు ఎల్సీని బాధ పెడుతున్న దగ్గు గమనించి, ఆమెని అన్ని రకాలా క్షుణ్ణంగా పరీక్షించారు.

“నిజం చెప్పండి డాక్టరు గారూ! ఆ దగ్గు ఏదో ప్రాణాంతకమైందనిపిస్తుంది నాకైతే. నేనింకెన్నాళ్ళో బ్రతకను కదూ? భయపడకుండా చెప్పండి. బ్రతకాలన్న ఆశ కూడా నాకేమీ పెద్దగా లేదు!” అన్నది ఎల్సీ డాక్టరుతో.

“భలే దానివే! నీకే జబ్బూ లేదు. నాకర్థమైనంతవరకూ, శారీరకంగా నీకే సమస్యా లేదు. మనసులోనే అంత బాగా లేదు. పైగా, ఎక్కువ పనీ, తక్కువ తిండీ! దాంతో నీరసించి పోయావు. అందులోనూ, ఈ యేడాది స్కాట్ లాండ్ లో చలి కని వినీ ఎరగనంతగా వుంది. దాంతో సూర్య రశ్మి సోకక మొహం బాగా పాలిపోయింది. అంతకంటే ఎక్కువేమీ లేదు. అక్క మీద బెంగా, ఆహార లోపమూ, భయంకరమైన చలీ, విశ్రాంతి లేని పనీ, అన్నీ కలిపి నీ మీద దాడి చేసాయి. నాలుగు రోజులు ఇంటిదగ్గర విశ్రాంతి తీసుకొని, కడుపునిండా తిండి తిను! అన్ని  మంత్రం వేసినట్టు మాయమౌతాయి,  ” అన్నాడాయన.

“జేన్! మీ చెల్లెలి ఆరోగ్యం కుదుట పడాలంటే ఒక్కటే మార్గం. ఆమెని నీతోపాటు లండన్ లో వుంచుకో. కాస్త పది మందితో సావాసమూ, వెచ్చటి వాతావరణమూ, విశ్రాంతీ, ఆహారమూ, ఇవన్నీ వుంటే తను తేలిగ్గా కోలుకుంటుంది,” జేన్ తో అన్నారు.

ఆయన మాటలు విని ఎల్సీ నిట్టూర్చింది.

“నేనిలా అంటున్నానని ఏమీ అనుకోకండి డాక్టర్! నాకైతే నేను బ్రతుకుతానన్న ఆశకానీ, బ్రతకాలన్న ఉత్సాహం కానీ లేనే లేవు. బ్రతుకు మీద తీపి లేకపోవడం తప్పే అనుకోండి,”

“ఎల్సీ! బ్రతుకు మీద తీపి లేకపోవడం అనారోగ్యాన్ని సూచిస్తుంది. ఆరోగ్యం కుదుటపడితే బ్రతుకు మీద ఆశ దానంతటదే పుట్టుకొస్తుంది. అది సరే కాని, లేచి బట్టలు మార్చుకురా పో! ఇద్దరం అలా బయట తిరిగొద్దాం.”

పెద్దాయన ఎల్సీని బలవంతంగా బయట తిప్పడం మొదలు పెట్టాడు.

తర్వాత జేన్ డాక్టరు గారిని ఒంటరిగా కలిసి నిలదీసింది, ఆయన మాటల్లో నిజమెంతో చెప్పమని.

“నేను నిజమే చెప్తున్నా జేన్. మీ చెల్లాయికి వ్యాధి అంటూ యేమీ లేదు. కొంచెం అశ్రధ్ధా, ఒంటరితనం అంతే! అయితే నువ్వు మాత్రం ఆమెని ఎడిన్ బరో పంపే ప్రయత్నం చేయకు. ఎలాగైనా లండన్ లో నీ దగ్గరే వుండే ఏర్పాటు చేయి. ఆ కుట్టు షాపులో పని కంటే ఇంకొంచెం తేలికైన పని ఏదైనా దొరుకుతుందేమో చూడు! ”

“పనా! ఆ పని దొరకకే కదా ఇన్ని కష్టాలు. నాకు మీ అబ్బాయి స్టాన్లీ ఇంట్లో మంచి ఉద్యోగం దొరికింది. అలాటి ఉద్యోగం ఎల్సీ కి వచ్చే అవకాశం ఎంతుంది చెప్పండి?”

“మా అబ్బాయికి నీలాటి మంచి ఉద్యోగి దొరికే అవకాశం మాత్రం తక్కువ కాదూ? నువ్వేం భయపడకు. ఎల్సీ కొంచెం కోలుకున్నాక  తన కి లండన్ లోనే నీ దగ్గరే వుండేటట్టు ఏదో ఏర్పాటు నే చేస్తాగా?” అభయమిచ్చారు డాక్టరు గారు.

 

***

 

బ్రాండన్ ఎల్సీ నిరాకరణకి పెద్దగా నొచ్చుకున్నట్టో, ఆశాభంగం చెందినట్టో అనిపించలేదు. ఏ మాత్రం నిరాశ చెందకుండా ఆయన డాక్టరు ఫిలిప్స్ గారి చిన్న అమ్మాయీ, స్టాన్లీ చెల్లెలూ అయిన హేరియట్ ఫిలిప్స్ ని ఆకర్షించే ప్రయత్నం లో పడిపోయాడు. అంత త్వరగా మారిపోయే అతని మనసు చూసి ఎల్సీ కొంచెం ఆశ్చర్య పడింది కూడా. అయితే ఆమె ఆశ్చర్యం అతని మనసు మారినందుకు కాదేమో.

అతను తనని ప్రేమించానన్నాడు, పెళ్ళి చేసుకొమ్మనీ అడిగాడు. తను ఒద్దనగానే, హేరియట్ వెంట పడ్డాడు. అందులో పెద్ద వింతేమీ లేక పోవచ్చు. ఆమెకి వింతగా తోచిన విషయమేమిటంటే, తనని ప్రేమించానన్న మనిషి, రెండ్రోజుల్లోనే, తనకి మొత్తంగా విభిన్న ధృవం లాటి హేరియట్ ని ప్రేమించడం. పరస్పరం రెండు వ్యతిరేకమైన వ్యక్తిత్వాలని కొద్ది కాలం లోనే ప్రేమించడం ఎలా సాధ్యం, అనుకొందామె.

తన వెంట పడ్డ బ్రాండన్ ని చూసి హేరియట్ పెద్దగా మురిసిపోలేదు. అదేదో తన జన్మ హక్కుగా తీసుకొందామె. కన్నె మొహంలో దోబూచులాడే సిగ్గు దొంతరలూ, చిరు నవ్వులూ లేవు కానీ, ఒక గర్వంతో కూడిన దరహాసం మాత్రం ఆమె మొహం లో మెరిసేది, బ్రాండన్ తో మాట్లాడేటప్పుడు.

తన అభిప్రాయాలూ, ఆలొచనలూ అన్నీ నిర్భయంగా, నిర్మొహమాటంగా వెలిబుచ్చగలదామె. తన తెలివి తేటల మీదా, విఙ్ఞానం మీదా అపారమైన నమ్మకముంది ఆమెకి. తను బ్రాండన్ కంటే అన్ని విధాలా ఉన్నతమైన దానినని ఆమె భావం.

సంఘంలో హోదా, డబ్బూ, చదువూ, సంస్కారం, తెలివి తేటలూ, ఏ రకంగా చూసినా తాను బ్రాండన్ కంటే అన్ని విధాలా గొప్పది. బ్రాండన్ తో సహా మగవాళ్ళెవ్వరి నీతి నియమాల మీదా ఆమెకి నమ్మకం లేదు కాబట్టి, ఆ రకంగా నైనా తానే ఉన్నతురాలినని ఆమె విశ్వాసం.

దానికి తోడు బ్రాండన్ తన తెలివితక్కువతనాన్ని ఆమె ముందర అనేక సార్లు బయటపెట్టుకున్నాడు. తన గొప్ప తానెన్నడూ చాటుకోలేదు సరికదా, ఆమెకి చాలా నచ్చిన చర్చి ఫాదరు ప్రసంగం లో ఎన్నో తప్పులు పట్టుకున్నాడు. ఆస్ట్రేలియా ఎడారుల్లో తిరిగే అనాగరికుడికి విద్యాధికుడైన ఫాదరు ప్రసంగం అంత కంటే ఎక్కువ అర్థం కాదనుకుంది హేరియట్.

ఏదెలావున్నా, బ్రాండన్ అడిగితే పెళ్ళికొప్పుకోవాలనే అనుకుంది హేరియట్. ఎందుకంటే, అన్ని రకాలా తన కు సరిపోయే మగవాడెటూ కనిపించడు. అయినప్పుడు ఎవరో ఒకర్ని పెళ్ళాడడమే మంచిదనుకుంది.  బ్రాండన్ కి హేరియట్ పెద్దగా నచ్చలేదు కానీ, ఎవర్నో ఒకర్ని పెళ్ళాడి ఆస్ట్రేలియా తీసికెళ్ళాలని ఉంది అతనికి.

ఇలాటి పారిస్థితిలో ఎల్సీ,  స్టాన్లీ భార్య లిల్లీ దగ్గర పని మనిషిగా ఉద్యోగాని కొప్పుకుందని తెలిసి నివ్వెరపోయాడు.

 

పెద్ద కుటుంబం లోని ఆడవాళ్ళలా, కేవలం తన పన్లు మాత్రమే చూసే పని అమ్మాయిని పెట్టుకోవాలని లిల్లీ కెప్పణ్ణించో ఉబలాటంగా వుంది.  ఎల్సీకి బట్టల ఎంపికా, బట్టల నాణ్యతల గురించిన ఙ్ఞానమూ, రకరకాల గౌన్లు తయారు చేయడంలో వున్న నేర్పూ చూసి, ఎల్సీని తన పన్ల కోసం నియమించుకోవాలనుకుంది. దాంతో ఆ అమ్మాయికి సహాయపడినట్టు కూడ వుంటుంది, అనుకొంది.

“ఎలాగైనా పెద్దింటి స్త్రీలా చలామణి అవ్వాలని మా వదినకి ఆశ,” హేళనగా నవ్వుతూ అంది హేరియట్.

ఇంకో పని అమ్మాయికి జీతమా, అని కొంచెం వెనుకాడాడు స్టాన్లీ ఫిలిప్.

“ఇప్పుడు అంత అవసరమా!” అన్నాడు భార్యతో. ఎట్టకేలకు ఒప్పుకోక తప్పలేదతనికి. సాంఘికంగా పిల్లల బాగోగులు చూసే గవర్నెస్ కన్నా, అమ్మగారి బట్టలు వెతికి పెడుతూ, తల దువ్వే పని అమ్మాయి హోదా, జీతమూ చాలా తక్కువ. అయినా అక్కకి దగ్గరగా వుండొచ్చనే ఆశతో ఎల్సీ వెంటనే ఒప్పుకుంది.

జేన్ ఒక్కర్తే, ఎల్సీ లాటి నెమ్మదస్తురాలు, లిల్లీ గయ్యాళి తనంతో నెగ్గుకురాగలదా అని భయపడింది. పెగ్గీ తో చెప్తే, ఆమె కూడా,

“ఆలోచించుకోండి అమ్మాయిగారూ! ఇద్దరికిద్దరూ లిల్లీ మీద ఆధారపడటం మంచిది కాదేమో, మీకు చెప్పేంత దాన్ని కాదనుకోండి!” అన్నది.

ఎల్సీ ఆరోగ్యం కొంచెం కుదుటపడగానే, స్టాన్లీ కుటుంబమూ, జేన్, ఎల్సీ అందరూ కలిసి లండన్ తిరిగొచ్చేసారు. డాక్టరు గారూ, చిన్నబ్బాయి వివియన్ ఇల్లంతా బోసిపోయిందనీ, వాళ్ళ కబుర్లు వినే వాళ్ళేవరూ లేరనీ కొద్ది రోజులు బాధ పడ్డారు.

 

***

 

   ఫ్రాన్సిస్ కొచ్చిన లేఖ

 

లండన్ తిరిగొచ్చిన కొద్ది వారాల తర్వాత అనుకోకుండా ఫ్రాన్సిస్ కనబడ్డాడు జేన్ కి. జేన్ ని కలవడానికే లండన్ వచ్చానని చెప్పాడు.

“నిన్ను కలవడానికి ఎడిన్ బరో పెగ్గీ ఇంటికెళ్ళాను. మీరిద్దరూ ఇక్కడున్నారని చెప్పింది పెగ్గీ. తాతయ్య థామస్ లౌరీ చాలా జబ్బున పడ్డాడు. ఈ చలి కాలం స్కాట్ లాండు దుర్భరంగా వుంది. మీరిద్దరూ అక్కణ్ణించి వొచ్చేసి మంచి పని చేసారు జేన్! అన్నట్టు, ఎల్సీకి ఉద్యోగం బాగుందా?” అడిగాడు ఫ్రాన్సిస్.

“ఉద్యోగం పర్వాలేదులే! అయితే ఆమె ఆరోగ్యం మాత్రం చాలా బాగుపడింది. ”

“నువ్వు కూడా మునుపటికంటే ఇప్పుడు కొంచెం ఆరోగ్యంగా కనిపిస్తున్నావు జేన్.”

“అది సరే కానీ, ఫ్రాన్సిస్, నువ్వు అక్కడ ఎస్టేటులో తల పెట్టిన పన్లెలా వున్నాయి? తీరుబడి లేనట్టుంది. ఈ మధ్య నువ్వు ఉత్తరాలే సరిగ్గా రాయడం లేదు. రాసినవి కూడా ఒకటి రెండు వాక్యాలకంటే మించి ఉండడంలేదు.”

“తీరుబడి లేకపోవడమేముంది జేన్! ఏదో బధ్ధకం, అంతే!”

జేన్ కి ఉత్తరాలు క్లుప్తంగా రాయడానికి ఫ్రాన్సిస్ చాలా కష్టపడాల్సొస్తుంది, నిజానికి. ఆమె రాసే ఉత్తరాల నిండా ఉత్సాహమూ, ఆసక్తికరమైన స్నేహితుల విశేషాలూ, పిల్లల చదువులూ మొదలైనవి వుంటున్నాయి. అవి చూసినప్పుడల్లా అతనికి అనిర్వచనీయమైన నొప్పీ, తనకిక ఆమె దక్కదేమోనన్న నిరాశా కమ్ముకుంటున్నాయి. అదెక్కడ బయటపడుతుందోనన్న భయంతో ఉత్తరాలు వీలైనంత క్లుప్తంగా రాసుతున్నాడు.

“అంత బాధ పడకు ఫ్రాన్సిస్. మగవాళ్ళకెవరికీ పెద్ద ఉత్తరాలు రాయడం చేత కాదట. గాలి పోగేసి కబుర్లతో పేజీలు నింపడం మా ఆడవాళ్ళకి మాత్రమే చేతనైన విద్య. అందుకే నేను రాసే ఉత్తరాలు పెద్దవి,” నవ్వుతూ అంది జేన్.

“అంతే కాదు! నువ్వు చుట్టూ వున్న మనుషులనీ, సంఘటనలనీ, చక్కగా ఆకళింపు చేసుకోగలవూ, వాటి  గురించీ ఆసక్తికరంగా రాయనూ గలవు. పైగా ఈ లండన్ మహా నగరం లో చాలా మంచి స్నేహితులని కూడా సంపాదించుకున్నావు. మన ఊళ్ళో ఏముంటయి విశేషాలు?”

“అవును ఫ్రాన్సిస్. నువ్వు లండన్ లో, నేను మన వూళ్ళో ఉంటే మన ఇద్దరి ఉత్తరాలూ ఇటుదటు అయేవన్నమాట! అది సరే, ఎలా వున్నారు మన వూరి జనం? అందరినీ కలిసావా?”

“కలిసాను.అందరికంటే నాకు మిస్ థాంసన్ బలే నచ్చింది. చాలా మంచిదావిడ. బలే కష్టపడి పని చేస్తుంది కదూ? ఆ మధ్య ఎడిన్ బరో లో డూన్ గారి దర్జీ దుకాణంలో ఎల్సీ కనిపించిందట కదా? ఎల్సీని చాలా మెచ్చుకుంది.”

“అయితే ఈ సంగతి మనం ఎల్సీతో చెప్పాలి. ఎప్పుడూ మొహం ముడుచుకుని నిరాశగా వుంటుంది.”

“అవన్నీ అలా వుంచు జేన్. నాకొక విచిత్రమైన ఉత్తరం వచ్చింది. ఈ ఉత్తరం చూపించడానికే వచ్చాను నేను.”

ఫ్రాన్సిస్ ఒక ఉత్తరం ఆమె చేతిలో పెట్టాడు. కుతూహలంగా ఉత్తరం చదవసాగింది జేన్.

( సశేషం)