శారద
[su_quote] (కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )
(కిందటి వారం తరువాయి) [/su_quote]
అంతగా విద్యా గంధం అంటని మనిషి రాసినట్టుంది ఆ ఉత్తరం.
మెల్బోర్న్
20 ఏప్రిల్
ప్రియామైన ఫ్రాన్సిస్,
నీకీ మధ్య బాగా డబ్బొచిందటగా? ఆ పెద్ద మనిషికి మాబాగా అయిందిలే. మనిద్దరినీ రోడ్డు మీద పడేయాలని బాగా ఆశపడ్డాడు, కానీ పాపం ఏం లాభం? అమ్మని మర్చిపోకు నాయనా. ఎంత బలవంతంగా నిన్ను నానుండి లాక్కున్నాడు! నీకు నా మొహం కూడా గుర్తులేదేమో.
పోయేవరకూ నాకు యేడాదికి నూటాయాభై పౌండ్లు పంపే వాడులే! అది ఆగిపోయేసరికి ఏమైందా అని వాకబు చేసా. అప్పుడు తెలిసింది, ఆయన పోయి ఆస్తంతా నీ చేతికొచ్చిందని. నాకొక్క మాటైనా చెప్పలేదెవ్వరూ. అయినా నా గతి ఎప్పుడూ అంతేలే. నా మొహం చూసి కష్టసుఖం పట్టించుకున్నదెవరు?
కనీసం నువ్వైనా ఈ అమ్మని కొంచెం కనిపెట్టి వుండు. నేను నిన్ను వదిలిపెట్టలేదు. ఆ పెద్దమనిషే నిన్ను లాక్కొని నన్ను ఆస్ట్రేలియా పంపించాడు. ఇప్పటికిప్పుడు నిన్ను చూడాలని వుంది కానీ, రానూ బోనూ ఖర్చుల మాట? అందుకే ఏమనుకోకుండా కొంచెం డబ్బు పంపావంటే, నిన్ను చూడ్డానికొస్తా. ఏమంటావ్?
ఈ పాడు ప్రపంచకం రోజు రోజుకీ నాశనమవుతూందిలే. నన్ను కనిపెట్టి వుండడం నీకే మంచిది. ఎందుకు చెప్తున్నానో అర్థం చేసుకో. కనిపెట్టి వుంటావులే, ఇహ మళ్ళీ నేను చెప్పేదేమిటి!
ఈ కింద చిరునామ కి ఒక ఉత్తరం రాసి కొంచెం డబ్బు పంపించు. శ్రీమతి పెక్ అంటే ఎవరో అనుకునేవు. నేనే, ఆ పెద్దాయన నన్ను నా పేరూ వుంచుకోనివ్వలేదు, తన పేరూ ఇవ్వలేదు. నా ఖర్మ, ఏం జేస్తాం!
వుంటా నాయనా,
మీ అమ్మ,
ఎలిజబెత్ హొగార్త్.
శ్రీమతొ పెక్.
హెన్రీ టాల్బోట్.
వకీలు.
మెల్బోర్న్.
తా.క. వెంటనే డబ్బంపుతావుగా? నాకు చాలా కష్టం గా వుంది చేతిలో డబ్బు లేక.
జేన్ ఉత్తరాన్ని శ్రధ్ధగా ఒకటికి రెండు సార్లు చదివింది. తపాలా ముద్రలూ, చిరునామా అన్నీ పరిశీలించింది.
“ఏమంటావ్ జేన్? ఆ ఉత్తరంలో వున్నది నిజమేనంటావా?”
“మన వకీలు, మెక్ ఫర్లేన్ గారికి చూపించావా? మావయ్య వ్యవహారాలన్నీ ఆయనే చూసేవాడు. ఆయన ఏమన్నాడు?”
“ఆయన ఇంతవరకూ మా అమ్మ ఫోటో కానీ, చేతి వ్రాత కాని చూడలేదట. అందుకే చెప్పలేనన్నాడు.”
“యేడాదికి నూట యాభై పౌండ్లు పంపిన సంగతి ఆయనకి తెలిసుండాలి కదా?”
“అదీ తెలియదట, అయితే ఆ డబ్బు ఆవిడ నోరు మూయించడానికి నాన్న గారు వాడి ఉండొచ్చనుకున్నాడు.”
“మావయ్య బాంకు పాస్ బుక్కులు చూడకపోయావా? ఆయన క్రమం తప్పకుండా డబ్బు చెల్లిస్తూ వచ్చి వుంటే ఆ సంగతి బాంకు పాస్ బుక్కులో వుంటుంది కదా?”
“హయ్యో జేన్! నాన్న గారెంత ఆశ్రధ్ధగా లెక్కలు రాసారనుకున్నవు? ఒక్క దానికీ సరైన వివరణలే లేవు. డబ్బు బాంకు నించి తెచ్చిన సంగతి రాసారు కానీ, అది ఎలా ఖర్చయిందో మాత్రం ఎక్కడా రాయలేదు. ఎలా కనిపెట్టడం?”
“సరే, అయితే వకీలు గారి సలహా ఏమిటి?”
“ఏముంది? ఆ ఉత్తరం పట్టించుకోకుండ వదిలేయమన్నారు. ఎందుకంటే ఆ ఉత్తరం రాసింది నిజంగా నన్ను కన్న తల్లేనో కాదో తెలియదు. ఆయన ఒకసారి నాన్నగారితో అన్నారట, ‘ఫ్రాన్సిస్ తల్లికీ ఏదైనా డబ్బు ఏర్పాటు చేయి, ఆవిడ ఎక్కడుందో, ఎలా వుందో,’ అంటూ. దానికి నాన్నగారు చాలా చిరాకు పడి, ‘ఆవిడ నా భార్య అని నిరూపించడానికి ఒక్క ఆధారమూ లేదు, ఆమెకి చిల్లి గవ్వ ఇవ్వాల్సిన పని లే’దంటూ మండి పడ్డారట. డబ్బు అర్హులైన వారికే ఇవ్వాలని అన్నారట. వకీలు గారి ఊహ ఏమంటే, ఆమెకి డబ్బిచ్చి నాతో సహా తమ సంబంధాన్ని గురించిన అన్ని ఆనవాళ్ళూ నాన్నగారు కొనేసుకున్నారని. ఆవిడ అందినంత డబ్బు తీసుకొని నా గురించి కానీ, నా పెంపకం గురించి కానీ పట్టించుకోవడం మానేసింది.”
“సరే, మరైతే ఇప్పుడీ ఉత్తరం గురించి ఏమైనా వాకబు చేయిస్తావా, లేదా ఊరికే వదిలేస్తావా?”
“అసలు నాకు ఇదంతా ఆలోచించాలంటేనే చిరాగ్గా వుంది. అయితే ఈవిడ నిజంగా మా అమ్మేనా కాదా అన్న సంగతి తెలుసుకోవాలన్న కుతూహలం కూడా వుందనుకో. నువ్వేమంటావు జేన్? నీ సలహా ఏమిటి?”
“ఇలాటి సున్నితమైన విషయాన్ని గురించి నేనేం సలహా ఇవ్వగలను ఫ్రాన్సిస్? నీకెలా తోస్తే అలా చేయి.”
“నా పరిస్థితిలో నువ్వుంటే ఏం చేస్తావ్?”
“అదెలా చెప్పగలం? మనిద్దరం వేర్వేరు మనుషులం, మన వ్యక్తిత్వాలూ, మనస్తత్వాలూ వేర్వేరు. ఒకే పరిస్థితిలో ఇద్దరం వేర్వేరుగా ఆలోచిస్తాం. అందువల్ల నేను చెప్పేది నీకు పనికిరాకపోవచ్చు.”
“కానీ, నీ వ్యక్తిత్వం నాకంటే వెయ్యి రెట్లు మెరుగు జేన్. అందుకని నా ఆలోచన కంటే నీ ఆలోచనే సబబుగా వుండే అవకాశం ఎక్కువ. నాకైతే ఏం చేయాలో తోచడంలేదు. ఒకవేళ ఆ విల్లులో, నేను అమ్మకి సాయపడకూడదు అని వుంటే, అప్పుడు ఈ ఉత్తరం రాసినావిడని చూడాలనీ, డబ్బివ్వాలనీ కోరిక బలంగా కలిగేదేమో. నాకీమధ్య ఆ వీలునామాని వీలైనంతగా ఉల్లంఘించాలని కోరిక పుడుతోంది. అసలా వీలునామా నా జీవితాన్ని నాశనం చేసింది జేన్! ఆ డబ్బు నాకెందుకూ పనికి రాదు. నాకెంతో ఇష్టమైన మనిషికి సాయపడకుండా అడ్డంపడే ఆ విల్లంటే నాకెంత కోపమో చెప్పలేను.”
ఫ్రాన్సిస్ మొహంలో ఆవేదనా, కంఠంలో ఆవేశమూ చూసి జేన్ చాలా ఆశ్చర్యపోయింది. ఉన్నట్టుండి జేన్ కి అతనీ మధ్య ఉత్తరాలెందుకు తగ్గించాడో అర్థమైనట్టుంది. ఆమె గుండె ఉద్వేగంతో వేగంగా కొట్టుకోవడం మొదలుపెట్టింది. కొన్ని క్షణాలు మాట్లాడలేకపోయింది.
“సరే ఫ్రాన్సిస్, నువ్వంతగా నా సలహా అడుగుతున్నావు కాబట్టి చెప్తా. ఈ ఉత్తరం రాసిన స్త్రీ గురించి వాకబు చేయి. ఆ తరవాత ఏం చేయాలన్నది ఆలోచిద్దాం. అదృష్టవశాత్తూ, ఈ ఉత్తరం మెల్బోర్న్ నించి వచ్చింది కాబట్టి మనం వాకబు చేయడం చాలా తేలిక. స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ గారికో, బ్రాండన్ గారికో తప్పక ఈ వకీలు టాల్బోట్ తెలిసే వుండలి. సరిగ్గా గుర్తు రావడం లేదు కానీ, ఈ పేరెక్కడో విన్నట్టే వుంది! ఒకవేళ అలా కాకపోతే, బ్రాండన్ గారు ఇంకొద్ది రోజుల్లో మెల్బోర్న్ తిరిగి వెళ్తున్నారు. అప్పుడు వాకబు చేయమందాం! ఒక విషయం గుర్తుంచుకో, మావయ్య రాసిన వీలునామా గురించీ, నీ గురించీ అక్కడక్కడా పత్రికలలో వచ్చింది. ఎవరైనా ఆ వార్తలు చదివి ఇలా ఊరికే ఓ రాయి వేసి చూద్దాం అని ఈ ఉత్తరం రాసి వుండొచ్చు. ఈ ఉత్తరం లో ఇంగ్లాండు యాస వుంది. కానీ మావయ్య మీ అమ్మ స్కాటిష్ యువతి అన్నట్టు గుర్తు. అందుకే మనం ఈ విషయాన్ని కొంచెం క్షుణ్ణంగా పరిశిలిద్దాం.”
“సరే!”
“నువ్విక్కడే వుండు. స్టాన్లీ గారిని నువ్వు పిలుస్తున్నావని చెప్పి ఇక్కడికి పంపుతాను,” జేన్ లేచి వెళ్ళింది.
జేన్ దగ్గరి బంధువని ఫ్రాన్సిస్ ని స్నేహంగా పలకరించాడు స్టాన్లీ ఫిలిప్స్.
కొద్దిసేపు మామూలు కబుర్లు అయ్యాక అడిగాడు ఫ్రాన్సిస్ ఆయనని.
“మీకు మెల్బోర్న్ లో వుండే హెన్రీ టాల్బోట్ అనే వకీలు తెలుసా?”
“తెలుసు! ఆయన మెల్బోర్న్ లో పెద్ద పేరు మోసిన వకీలు. అయితే ఆయనతో నాకు పెద్దగా పరిచయం మాత్రం లేదు. మన బ్రాండన్ కి ఆయన బాగా పరిచయం. పెగ్గీ వ్యవహారాలు కూడా ఆయనే చూసేవారనుకుంటా.”
“అలాగా? అయితే మీకు వారింట్లో వుండే పెక్ అనే స్త్రీ తెలుసా? ఆవిడ పూర్తి పేరు ఎలిజబెత్ పెక్ అనుకుంటా…” ఇంకేదో చెప్పబోయిన ఫ్రాన్సిస్, స్టాన్లీ మొహం చూసి ఆపేసాడు.
“ఆవిడ సంగతి ఎవరికి తెలీదు? ఆవిడ నుంచి దూరంగా వుండండి ఫ్రాన్సిస్. ఆవిడ ఎంత దుర్మార్గురాలో చెప్పలేను. ఆమెగురించి మీరెందుకు అడుగుతున్నారు?”
“ఆమె నా తల్లినని చెప్పుకుంటుంది!”
“ఏమిటీ? అయితే నేను చెప్పేది వేరే స్త్రీ అయి వుండొచ్చు! నాకేం అర్థం కావడం లేదు.” స్టాన్లీ లేచి అలజడిగా గదంతా పచార్లు చేయడం మొదలు పెట్టాడు.
“ఆవిడ మీకేమైనా ఉత్తరం రాసిందా? ఆవిడ చేతి రాత చూపిస్తారా?”
చేసేదేమీ లేక ఫ్రాన్సిస్ మౌనంగా ఉత్తరాన్ని ఆయనకి అందించాడు.
“ఈ ఉత్తరాన్ని మీకభ్యంతరం లేకపోతే చదువుతాను. భయపడకండి. నేను ఇంకెవ్వరితోనూ ఈ విషయాన్ని గురించి మాట్లాడను.”
ఫ్రాన్సిస్ ఇబ్బందిగానే ఒప్పుకున్నాడు. స్టాన్లీ ఉత్తరాన్నంతా చదివి తిరిగి ఇచ్చేసాడు.
“ఈ ఉత్తరం లో ఆమె మీ అమ్మనంటుంది. ఆమె ఎంత అబధ్ధాలకోరంటే, ఆమె చెప్పే ఒక్క మాటైనా నిజం కంటే అబధ్ధం అయ్యే అవకాశం ఎక్కువ. నా మాట వినండి ఫ్రాన్సిస్. ఆమెకి ఎంత దూరంగా వుంటే మీకంత మంచిది. ఆమెకి మీరు జవాబూ ఇవ్వవద్దు, డబ్బూ పంపవద్దు. ఉత్తరంలో చెప్పినంత పేదరాలేమీ కాదు. ఉత్త అబధ్ధాలకోరు!”
“ఆమె ఎవరు? మీకెలా తెలుసు?” ఎన్నో పశ్నలు అడగాలనుకున్నాడు ఫ్రాన్సిస్, కానీ స్టాన్లీ మొహం లో కోపం చూసి ఏదీ అడగలేకపోయడు. కొంచెం సేపయాక కూడదీసుకొని,
“మిమ్మల్ని అడగమని జేన్ అంది!” అన్నాడు.
“ఏమిటీ? ఈ సంగతి జేన్ తో కూడ చెప్పావా? ఎంత పని చేసావయ్యా!”
“అసలు నేను వచ్చిందే ఆమెతో ఈ విషయం గురించి మాట్లాడడం కోసం. జేన్ ఈ సంగతి ఎవ్వరితోనూ అనదు. నాకా నమ్మకం వుంది. అసలింతకీ జేన్ ఏది?”
స్టాన్లీ జేన్ ని పిలిపించాడు.
లోపలికొచ్చిన జేన్ స్టాన్లీ మొహంలో చిరాకూ అసహనమూ చూసి ఆశ్చర్య పోయింది .
“జేన్! ఫ్రాన్సిస్ ఇప్పుడే మెల్బోర్న్ లో వుండే ఒక స్త్రీ గురించి అడిగాడు. నాకు తెలిసినంతవరకూ ఆవిడ ఒక మోసగత్తె. ఈ ఉత్తరం లో వున్న ప్రతీ మాటా అబధ్ధమే అని నా అభిప్రాయం. నువ్వూ, ఫ్రాన్సిస్ ఈ విషయం గురించి ఇక్కడే మరిచిపోవడం మంచిది. నువ్వు ఈ విషయాలేవీ ఎల్సీతో కుడా అనొద్దు. నేనలా బయటికెళ్ళొస్తాను. ఫ్రాన్సిస్, రేపు రాత్రి మీ భోజనం మా యింట్లోనే. సరే మళ్ళీ కలుద్దాం!” అంటూ హడావిడిగా వెళ్ళిపోయాడు స్టాన్లీ ఫిలిప్స్.
“జేన్! మా అమ్మ గురించి మా నాన్న గారు వెలిబుచ్చిన అభిప్రాయాలే సరిగ్గా ఈ పెక్ గురించి స్టాన్లీ గారంటున్నారు. దాన్ని బట్టి చూస్తే ఆవిడే మా అమ్మయి వుండొచ్చు కదా? సరేలే, ఆయన అన్నట్టు ఈ విషయం ఇక్కడే వదిలేయడమే మంచిదేమో. మనం ఇంకా పొడిగిస్తే స్టాన్లీ గారికి కోపం రావొచ్చు. నిన్నింతగా గౌరవించి నీకు ఉద్యోగం ఇచ్చిన మనిషికి మనం కోపం తెప్పించటం అంత అవసరమా? అది సరే, ఆయనకి ఎప్పుడూ ఇలాగే కోపం వస్తూ వుంటుందా?”
“అదే నాకూ అంతు బట్టటం లేదు. చాలా నెమ్మదిగా సౌమ్యంగా వుంటాడాయన. ఇంత కోపం రావడం నేనైతే ఎప్పుడూ చూడలేదు.”
“నీతో ఎల్సీతో బానే ప్రవర్తిస్తాడు కదా?”
“ఆయన బానే వుంటాళ్ళే! లిల్లీ గారే, కొంచెం గయ్యాళి.”
“ఎందుకు ?నీతో ఎప్పుడైనా దెబ్బలాడుతుందా?”
“నన్నేమీ అనదు కానీ ఎల్సీనే చాలా ఏడిపిస్తుంది. అందులోనూ ఎల్సీ ఆత్మ విశ్వాసంతో ఎదుర్కోదు. భయం భయం గా ఒణికిపోతూ, తననెవ్వరు ఏ తప్పు పడతారో అన్నట్టు ఒదిగి ఒదిగి ఉంటుంది. ఆలోచనా, తెలివితేటలూ, మంచితనమూ ఏ కోశానా లేని ఒక మూర్ఖురాలికింద నోరూ వాయీ లేని మెతక మనిషి పని చేస్తే ఏమవుతుంది?”
“ఇప్పుడు ఇక్కడ ఎల్సీ పనిని కూడా నువ్వే పర్యవేక్షించాలి కదా? నీకిబ్బందిగా లేదూ?”
“అవును, కొంచెం ఇబ్బందిగానే వుంది. అయితే ఎల్సీ చాలా ఆత్మ న్యూనతతో బాధ పడుతూంది. దానిని ఎలా సరిచేయాలో నాకర్థం కావడం లేదు. నేను దేన్నైనా తట్టుకోని నిలబడగలను. కానీ, ఎల్సీ పాపం సున్నిత మనస్కురాలు. చిన్న చిన్న విషయాలకే మొహం చిన్న బుచ్చుకుంటుంది.”
“కవితలు ప్రచురించే ప్రయత్నం ఎలా వుంది?”
“ఇక్కడ లండన్ లో కూడా ప్రయత్నించా, కానీ కాలేదు.”
“ఈ మధ్య మళ్ళీ ఏమన్నా రాస్తుందా?”
“ ఇక్కడ లిల్లీ, హేరియట్ ఇద్దరి పరిచర్యలతో దానికి సమయం ఎక్కడుంది? అసలు వాళ్ళకి దాన్ని నాతో మధ్యాహ్నం కాసేపు నడవడానికి పంపడం కూడా ఇష్టం వుండదు. నేనే డాక్టరు గారు కోప్పడతారని వాళ్ళిద్దర్నీ బెదిరించి నాతో పాటు కాస్త నడకకి తీసుకెళ్తాను! అన్నట్టు ఆ డాక్టరు గారు మావయ్యకి మంచి స్నేహితులట తెలుసా? నువ్వు ఒక్కసారి డెర్బీషైర్ వెళ్ళి ఆయనని కలిసి రారాదూ?”
“అలాగే. బ్రాండన్ ఇక్కడికొస్తూ వుంటాడా? అతన్ని చూస్తే అతనికి ఎల్సీ మీద ప్రత్యేకమైన అభిమానం వున్నట్టు అనిపించింది నాకు! అదేమైనా ముందుకెళ్ళిందా?”
జేన్ తల అడ్డంగా ఊపింది.
“ఇప్పుడు ఆయన హేరియట్ ఫిలిప్స్ మీద ప్రత్యేకమైన అభిమానాన్ని పెంచుకున్నాడు.”
“అయ్యో! నేనింకా ఆయన ఎల్సీని పెళ్ళాడతాడని ఆశ పడ్డాను.”
వాళ్ళిద్దరూ మాటల్లో వుండగానే ఎల్సీ వచ్చింది. లిలీ పన్లన్నీ చేసి అలసిపోయినా ఆమె మొహం ప్రశాంతంగా వుంది. ఫ్రాన్సిస్ ఆమెని ప్రేమగా పలకరించాడు. జేన్ కానీ, ఫ్రాన్సిస్ కానీ ఆమెకి ఆస్ట్రేలియా నించొచ్చిన ఉత్తరం గురించి ఏమీ చెప్పలేదు.
***
(సశేషం)
