మధ్యస్తపు అలల్లో వొలిపిరిలా తడిపి ,
విదిలించుకున్నా విడువని సంద్రపు ఇసుకలా
వొళ్ళంతా అల్లుకుపోయిన పిల్లాడా ..
మళ్ళీ నీకో అస్తిత్వం అంటూ నటించకు
నీతో ఉన్న క్షణాలు మనవి కాక మరేమిటి?
ఊపిరి సెగల్నీ, తడిసిన ఇసుక వాసనల్నీ
విడదీసే శక్తి ,
అత్తిపత్తిలా పిలిస్తే ముడుచుకుపోయే దేవుడి కెక్కడిది ?
అలసిన దేహాల అవసరమే కావాలనుకుంటే
వూహకందని దూరాల్లోనూ , తెగని నీ ఆలోచనా ధార మాటేమిటి
శరీరాన్ని ప్రేమించని అనుభూతుల తపనేమిటి?
కళ్ళప్పగించే చోటల్లా వొళ్ళప్పగించాలనుకొనే
అమాయకపు పిలగాడా
నీతో ఉన్న క్షణాల ఇసుక రేణువులు
ఊపిరాడనివ్వని నీ అహపు బిగింపుల్లో
నలిగి, అలిగి ,జారి
వొంటరి సంద్రపు పాలయ్యేను సుమా ..
నీకై ఆలోచించే చిన్నపాటి మది కదలిక ..
నువ్వు స్తోత్రంలా చెప్పుకొనే అవసరాల ప్రేమజపాల కన్నా
ఎంత గొప్పదో అర్ధం అయితే ,
బంధపు గళ్ళు దాటి, మకిలి మాయల ఆకళ్ళ వైపు
సాగేనా నీ మనస్సు ?
గుప్పెడు క్షణాల నిశ్శబ్దపు గొప్పదనం
పరమ సత్యంలా బోధపడేది ఇలాంటప్పుడే
గతం, భవిష్యత్లకు సందివ్వని అలల్లాంటి
కొన్ని ప్రస్తుత క్షణాల లోనే …!!
–సాయి పద్మ
చాలా బావుందండి.
థేంక్ యు అండీ
హ్మ్మ్మ్మ్మ్
శిల్పం నచ్చింది
ఫిలాసఫి అర్థమయ్యినట్టే ఉంది కాని
గుప్పెడు క్షణాల నిశ్శబ్దపు గొప్పదనం
అభినందనలు ..సాయి పద్మ గారు
థేంక్ యు సో మచ్ జాన్ గారూ
చాలా అర్థవంతంగా ఉంది సాయి…
థాంక్స్ రా భానూ
”విడదీసే శక్తి ,
అత్తిపత్తిలా పిలిస్తే ముడుచుకుపోయే దేవుడి కెక్కడిది ?”………………”నువ్వు స్తోత్రంలా చెప్పుకొనే అవసరాల ప్రేమజపాల కన్నా…” గొప్ప లోతైన భావాలు.
ఆలోచన లోంచి అక్షరాల్లోకి దారి కనిపిస్తూనే ఉంది, చెప్పినదీ చెప్పనిదీ కలిపి అర్థమైంది నాకు, ఇంకాస్త స్పష్టమయినా అందం పోదేమో కాని….
హ్మ్మ్.. మైధిలి గారూ.. ప్రస్తుతంలో బ్రతకటం ..అదీ ఇష్టంగా చెప్పే చిన్ని ప్రయత్నం
:( మీ మాటలలో ముందు మునిగి ఆ లోపలనుంచీ చెప్పిన మాటలు నావి, ఆ నీటి అడుగున ఆల్గే, కోరల్స్, జలచరాలూ…నోట్లోకీ కళ్లలోకీ ఉప్పునీళ్లూ ఇసకా వెళ్తూ ఉన్నప్పుడు .
“నీకై ఆలోచించే చిన్నపాటి మది కదలిక ..
నువ్వు స్తోత్రంలా చెప్పుకొనే అవసరాల ప్రేమజపాల కన్నా
ఎంత గొప్పదో అర్ధం అయితే ,.. చాలా బాగుందండి .. “శరీరాన్ని ప్రేమించని అనుభూతుల తపనేమిటి?.. మంచి ప్రశ్న..
థేంక్ యు రాజ శేఖర్ గారూ ..
ఎప్పుడో ముద్దుగా అలంకరించుకున్న అక్వేరియం గుర్తొచ్చింది పద్మా
ఆక్షరాలు చేపల్లా ఈదుతూ అందినట్టే అందక అదే కవిత అందం లా వుంది. బావుంది
నిజం .. కవితాత్మకంగా చెప్పారు జయా
“గుప్పెడు క్షణాల నిశ్శబ్దపు గొప్పదనం
పరమ సత్యంలా బోధపడేది ఇలాంటప్పుడే”
ఔను ఇలాంటప్పుడే తెలిసేది…గాఢతలోంచి పుట్టే వాక్యాలన్ని ఇలానే ఉంటాయేమో! కొన్ని మాటల పదునేంటొ కొన్ని కవితావాక్యాల్లో ఇమిడిపోతేనె కానీ తెలియవన్న విషయాన్ని చక్కగా అక్షరీకరించారు. అభినందనలు.
థేంక్ యు దేవ్ జీ .. థేంక్ యు సో మచ్
తాదాత్మ్యపు ఆవిష్కరణ .