వీలునామా-41

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

మిసెస్ పెక్ ఆత్మకథ

 

ఆ మర్నాడు తన ఇంట్లోకి వస్తూన్న బ్రాండన్ ని చూసి మిసెస్ పెక్ కొంచెం ఆశ్చర్యం తో పాటు భయానికీ లోనయింది. అయితే బింకంగానే మాట్లాడింది.

“అబ్బో! ఎల్సీ ని మా ఇంటికి రమ్మంటే ఆమె రాదన్నావు. మరి నువ్వెందుకొచ్చినట్టో!” తనకలవాటైన వెటకారపు ధోరణిలో అన్నది.

“నిన్న మధ్యాహ్నం నీ బేరం పాడు చేసా కదా? దాని గురించి మాట్లాడదామనీ..” అంతే వెటకారంగా జవాబిచ్చాడు బ్రాండన్.

“మధ్య వర్తులతో నేను చస్తే మాట్లాడను. ఏదైనా వుంటే ఆ ఎల్సీతోనే మాట్లాడతా!”

“నీలాటి మనిషితో ఏ పరువైన ఆడపిల్లా మాట్లాడదని గుర్తుంచుకో! ఐనా ఇదిగో ఎల్సీ ఉత్తరం. తన తరఫున నాతో నువ్వు మాట్లాడొచ్చని రాసి ఇచ్చింది, ” ఆమె చేతిలో ఒక కాగితం పెడుతూ అన్నాడు బ్రాండన్.

అమాయకురాలితో బేరం ఆడడమంటే బానే వుంటుంది కానీ, ప్రపంచం చూసిన మొరటు మగవాడితో బేరం తెగదని తెలుసు ఆమెకి.అయినా విధిలేక అతనితోనే మాట్లాడింది.

“సరే అయితే చెప్పు, నా దగ్గరున్న రహస్యానికెంత ఇవ్వగలవు నువ్వు?”

“నువ్వు చెప్పే రహస్యం వల్ల ఎల్సీ, జేన్ క్రాస్ హాల్ ఎస్టేటు సొంత్ దార్లయేటట్టయితే వెయ్యి పౌండ్లు!”

“రెండు వేలకంటే ఒక్క చిల్లి కానీ తగ్గను. ఆ ఎస్టేటు ధర ఎంతుంటుందో నీకు తెలియదా?”

“నిజానికి నువ్వు చెప్పే ఏ రహస్యమూ రెండు వేల విలువ చేయదు. ఒక వేళ నీకూ పెద్దాయన హొగార్త్ కీ జరిగిన పెళ్ళి చెల్లదనుకుందాం. అది నిరూపించడం కష్టం. అసలు ఇన్నేళ్ళయింతర్వాత నువ్వెవరో, నీ మాటల్లో నిజమెంతో కూడా నిర్ధారించడం కష్టం. అందుకని నువ్వు నీ రహస్యం గురించి ఎక్కువ ఆశలు పెట్టుకోకు.” నిర్మొహమాటంగా అన్నాడు బ్రాండన్.

veelunama11

“నేనెవరో నిరూపించడానికి నాదగ్గర హొగార్త్ రాసిన ఉత్తరాలూ, రాసిచ్చిన చెక్కుల కాపీలూ వున్నాయి,” సంచీలోంచి కాగితాలు కొన్ని తీసి చూపించింది మిసెస్ పెక్.

“మరి ఆయన ఇచ్చిన డబ్బంతా ఏమయిపోయింది?”ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు బ్రాండన్.

“అంతా పెక్ మొదలు పెట్టిన వ్యాపారాల్లో కొట్టుకుపోయింది,” నిరాశగా అంది మిసెస్ పెక్.

“ఇంతకీ నువ్వీ పెక్ ని ఎప్పుడు పెళ్ళాడావు?”

“పెళ్ళా నా బొందా! హొగార్త్ తో విడిపోయినతరవాత నేను పెళ్ళి చేసుకోనేలేదు. వేరే పెళ్ళి చేసుకుంటే ఆయన డబ్బివ్వడేమోనని భయపడ్డాను. “ఆమె వంక చూసి నిట్టూర్చాడు బ్రాండన్.

“నువ్వు చెప్పేదాంట్లో ఏది నిజమో, ఏదబధ్ధమో నీకైనా తెలుసనుకోను. అయితే నువ్వు నిజంగానే హొగార్త్ పెళ్ళాడిన ఎలిజబెత్ ఆర్మిస్టవున్! అంత వరకూ నిజమే అనిపిస్తుంది! అయితే ఫ్రాన్సిస్ నీ కొడుకే అయినా హొగార్త్ కొడుకు అయి వుండడు. అయితే అదిప్పుడు నిరూపించడం కష్టం కాబట్టి ఆ రహస్యం వల్ల ఎవరికీ పెద్ద ప్రయోజనం వుండదు.”

“ఆ విషయాన్ని నేను నిరూపించగలిగితే? రెండు వేలిస్తావా?”

“నువ్వెంత అరిచి గీపెట్టినా అంతే. నీకు వెయ్యి పౌండ్లు వద్దనుకుంటే నేనిక బయల్దేరతాను,” బ్రాండన్ లేచి నిలబడ్డాడు.

“అయితే ఆ ఫ్రాన్సిస్ ని ఆస్తంతా అనుభవించమని వదిలెస్తావా? నన్ను గడ్డి పోచ కంటే హీనంగా తీసి అవతల పడేసాడు. ఏలాగైనా అతన్ని ఎస్టేటు నుంచి వెళ్ళగొట్టి తీరతాను. అతను ఆ ఆస్తంతా అనుభవించడానికి అనర్హుడు.”

నవ్వాడు బ్రాండన్.

“అయితే నీదంతా ఫ్రాన్సిస్ మీద అక్కసే నన్నమాట! చెప్పు మరీ, వెయ్యి పౌండ్లకి నీకు తెలిసిందంతా చెప్తావా?”

“ముసలి దానితో ఇంత సేపు బేరాలు సాగిస్తావేమిటయ్యా నువ్వూ! సరే,అలాగే కానీ.”

తనతో తెచ్చిన అగ్రిమెంటు మీద తాను సంతకం చేసి, తరవాత మిసెస్ పెక్ తో సంతకం చేయించాడు బ్రాండన్.

“ఇప్పుడు చెప్పు నీకంతగా తెలిసిన ఆ రహస్యమేమిటో! ఒక్కటి మాత్రం గుర్తుంచుకో. నిజమే చెప్పాలి. ఎక్కడ అబధ్ధాలాడినా నేను కనుక్కోగలను. ఆ తరవాత మళ్ళీ నీకు దిక్కుండదు!” బెదిరించాడామెను.

మిసెస్ పెక్ ఉత్సాహంగా చెప్పడానికి సిధ్ధపడింది. ఈ దెబ్బతో ఫ్రాన్సిస్ వీధిన పడతాడు. ఇప్పుడేదో వెయ్యి పౌండ్లంటున్నారు కానీ, ఎస్టేటంతా చేతిలో పడితే అక్క చెల్లెళ్ళిద్దరూ ఇంకొంచెం చేయి విదిలించకుండా వుంటారా? ఆ ఆశతోఆమె మొదలు పెట్టింది.

*******************

“నువ్వడిగినట్టు నిజమె చెప్తానబ్బాయి. అబధ్ధాలతో ఒరిగేది మాత్రం ఏముందిలే? నిజంగానే నా పేరు ఎలిజబెత్ ఆర్మిస్టవున్. క్రాస్ హాల్ ఎస్టేటు దగ్గర్లో వుండే పల్లెటూళ్ళో వుండేవాళ్ళం మేము. మా నాన్న ఒక దుకాణం నడిపే వాడు, అమ్మ బళ్ళొ పాఠాలు చెప్పేది. అయితే నాన్న తెలివి తక్కువతనంతో డబ్బంతా పోగొట్టుకొని వీధిన పడాల్సి వచ్చింది. ఆ విషయానికి అమ్మ మా నాన్నని చచ్చేదాకా సాధించింది పాపం! అక్కడ నన్ను జేమీ స్టీవెన్ సన్ పెళ్ళాడతానన్నాడు. పెద్ద చదువూ సంధ్యా డబ్బూ ఏమీ లేని వాడు. అయితే నాకంతకంటే మంచి మగవాడు దొరుకుతాడన్న నమ్మకం మాత్రం ఏముంది? అందుకే సరేనన్నాను. అమ్మ మాత్రం మండి పడింది. అప్పట్లో నేను చాలా అందంగా వుండేదాన్నిలే. లిల్లీని చూడలే? అదంతా నా పోలికే మరి!

నా అందచందాలకి ఇంకొంచెం డబ్బున్న మగవాడు దొరకచ్చని ఆశపడింది అమ్మ. వెంటనే నన్ను ఆ పల్లెటూరి నించి పట్నం తన స్నేహితురాలిదగ్గరికి పంపించేసింది. ఆ స్నేహితురాలు చదువుకుంటున్న విదార్థులకోసం ఒక సత్రం నడిపేది. ఆవిడ దగ్గర వుంటూ పని చేసుకుని నాలుగు రాళ్ళు సంపాదించుకోమని అమ్మ సలహా. సరే నని అక్కడికెళ్ళాను.

అక్కడికొచ్చే విద్యార్థులంతా బాగా డబ్బున్నవాళ్ళూ, సరదా మనుషులూను. వాళ్ళతో బాగా పొద్దుపోయేది. అయితే ఎవరూ ప్రమాదకరమైన వాళ్ళు కారు. చిన్న పిల్లల తరహా, అంతే. అక్కడికి రెండో సంవత్సరంలో వచ్చాడు హేరీ హొగార్త్.

అప్పట్లో చాలా తెలివైన వాడని చెప్పుకునేవారందరూ. అయితే కొంచెం సౌమ్యుడు. అంత పెద్ద ఎస్టేటుకి యజమాని నౌతానని తెలిసి వుండదు కాబట్టి పెద్ద గర్వంగా కూడా వుండేవాడు కాదు. పారిస్ లో చదువుకుంటానంటే వాళ్ళ నాయన కోప్పడి స్కాట్ లాండులోనే వుంచేసాడు.అయితే వున్నట్టుండి ఒకరోజు పెద్దాయన ఊడిపడ్డాడు కొడుకుని చూడటానికని. తలుపు తెరిచిన నన్ను చూసి మొహం చిట్లించాడు.

ఏమనుకున్నాడో ఏమో కానీ, వెంటనే హేరీని తన ఇష్ట ప్రకారమే పారిస్ వెళ్ళి చదువుకోమన్నాడు. హేరీ ఎగిరి గంతేసాడు. ఆ రాత్రి సత్రం లో పిల్లలందరూ పెద్ద పార్టీ చేసుకున్నారు.

 

పార్టీనించి హేరీ తిరిగొచ్చేసరికి నేనొక్కదాన్నీ హాల్లో కూర్చుని కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటున్నాను. ఎందుకో ఆ రోజు నాకు చాలా దిగులుగా ఒంటరిగా అనిపించింది. నన్నలా చూసి హేరీ ఆశ్చర్యపోయాడు. అయితే ఆ అమాయకుడు నేనేదో తనని ప్రేమించి తననొదిలి ఉండలేక ఏడుస్తున్నాననుకున్నాడు.

ఆ తర్వాత హేరీ తన ప్రయాణాన్ని వారం రోజులు వాయిదా వేసుకున్నాడు. ఆఖరికి అనుకున్నట్టే పారిస్ వెళుతూ నన్నూ తనతో తీసికెళ్తానన్నాడు. నేను సంతోషంగా ఒప్పుకున్నాను. ఇద్దరమూ పారిస్ వెళ్ళిపోయాము.

***

-అనువాదం: శారద

శారద

శారద

Download PDF

ఒక వ్యాఖ్యను

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Enable Google Transliteration.(To type in English, press Ctrl+g)