సగం చీకటి తనమేనా … గువ్వా
మెట్టు … పైకి జరుపు
మసి కనుపాపను గురిచూసి కొట్టు
పసుపు కొమ్ముల్ని ఆమె చేతిగాజులు దంచినట్టు
గుమ్మొచ్చి పడిపోయిన
వాన మబ్బుల్ని దంచు
అగొనే … ఏందే … గువ్వా
ఎపుడూ … సగం తీర్మానమేనా
సగం ప్రమాణమేనా
సగం మోజులేనా
పక్కనే పీఠభూమి ఉంది
దాన్ని లోయ కొండలతో దిద్దు
ఇంకొక చింతకు చెదిరి ఫో…
లేపుకు పో …
ఇంకొక పొద్దును
నన్ను కూడా ….
– సిద్ధార్థ
(‘క్రోపం’ కావాలనే వాడారు సిద్దార్థ. అచ్చు తప్పు కాదు సుమీ )
