పరమపదసోపాన పటం అను ఉత్తమ కథ

bhuvanachandra (5)

‘పెళ్ళి అయి ఆరునెలలేగా అయిందీ? అప్పుడే విడాకులా?” ఆశ్చర్యంగా అడిగారు సత్యంగారు. సత్యం గారు ‘ఆ’ కాలపు ఎడిటర్. ఉన్నదాంట్లో తృప్తిగా జీవించే మనిషి ప్రస్తుతం విశ్రాంతి తీసుకుంటున్నారు.

“విడాకులకి అప్లై చేశారండీ. ఆ కేసు చూస్తున్నది లాయరు శ్యామలగారే. మరి ఎప్పుడు సరోజగారికి తలనెప్పి తప్పుతుందో!” నిట్టుర్చి అన్నాడు లోగనాధం. కరెక్టు పేరు లోకనాధమే.. తమిళ వాళ్ళు క బదులు ‘గ’ పలుకుతారు. గుమ్మడిపూడి వాడు గనక తెలుగువాడి కిందే లెక్క.

లోకనాధం డ్రైవరు. బాగా సీనియర్. అతను మద్రాసు వచ్చిన రోజునించీ సత్యంగారితోనే వున్నాడు. ఇప్పటికీ. సత్యంగారు తన పని తను చూసుకునే మనిషి. లోకనాధానికి అన్నీ కావాలి. ఇండ్రస్ట్రీలో మనుషుల గురించీ, మనసుల గురించీ, గిల్లి కజ్జాల దగ్గర్నించి రూమర్ల దాకా ఏ ఇన్‌ఫర్ మేషన్ కావాలన్నా లోకనాధాన్ని అడిగితే చాలు. ఠక్కున చెప్పేస్తాడు.. పూర్వాపరాలతో సహా.

“అసలు తగువెందుకొచ్చిందీ?” అడిగారు సుబ్బారావుగారు. ఆయన ఒకప్పుడు నంబర్ వన్ ప్రొడక్షన్ మేనేజరు.

“ఏముందండీ.. కొందరు ఎదుటి వాళ్ళు బాగుంటే చూడలేరండి. ప్రతి చిన్న విషయాన్ని భూతద్దంలో చూసి తీర్పులిస్తారండి. వాడికి తెలిసిందే జ్ఞానం అయినట్టూ, మిగతావాళ్ళది అజ్ఞానం అన్నట్టూ మాట్లాడేవాళ్ళకి లొకంలో కొదవేముందండి. అలాంటోళ్ళల్లో నంబరువన్ ఎదవ అసిరయ్యండి!.” రసవత్తరంగా మొదలెట్టాడు లోకనాధం.

“అసిరయ్యా.. ఆ పేరు వినలేదే నేను!” ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు కోటగిరి ప్రసాదు. ఆర్టు డైరెక్టరాయన.

“అసలు పేరు అసిరయ్యండి.. సిన్మాల్లో కొచ్చాక అవినాష్ కుమార్ సిద్దూ అని పెట్టుకున్నాడండి” నవ్వాడు లోకనాధం.

“ఏమిటీ? అవినాషా? కొన్ని సినిమాలకి.. “ఆగారు సత్యంగారు.

“అవునండీ. కొన్నిట్లో వేషాలేశాడండి. కానీ పైకి రాలేదండి. కొన్ని సినిమాల్లో అసిస్టెంట్ డైరెక్టరుగా ట్రై చేసినా ఆడి ఎదవ బుద్ధివల్ల మధ్యలోనే పీకేశారండి. ఆ తరవాత కొంత కాలం ప్రొడక్షన్ అసిస్టెంటుగా, ఆ మధ్య కధారచయితగా కూడా అవతారాలెత్తాడండి.” వివరించాడు లోకనాధం. అవినాష్ గురించి ఫీల్డులో తెలీని వాడు లేడు. నాస్టీ మెంటాలిటీ. భయంకరమైన అసూయే కాక తానే చాలా గొప్ప వాడిననే అహంకారం. అర్జంటుగా ఏమాత్రం శ్రమలేకుండ, పేరూ డబ్బు సంపాయించెయ్యాలన్న అశవల్ల ఎక్కడా కుదురుకోలేకపోయాడు.

“‘ఆశ'” ఉండాలి. ఎదగాలనే కాంక్ష ఉండి తీరాలి. కానీ ఎదిగే వాళ్ళని చూసి యీర్ష్యపడకూడదు. వాళ్ళ మీద అవాకులు చవాకులు మాట్లాడి బురద జల్లకూడదు” నిట్టూర్చాడు కోటగిరి ప్రసాదు.

“అవినాష్‌కీ సరోజకీ ఏం సంబంధం? సరోజ పెళ్ళాడింది ‘ఉత్తమ్’ నిగదా?” అడిగారు నందకుమార్. ఆయనో గొప్ప ప్రొడ్యూసర్. నేటి పరిస్థితుల్ని భరించలేక చిత్ర నిర్మాణం మానేశారు. పిల్లలతో ఆయన కూడా వెరీ వెల్ సెటిల్డ్.

వీళ్ళందరూ కూర్చున్నది ఆంధ్రాక్లబ్ అని పిలవబడే ఆస్కాలో. మిగతా వాళ్ళందరూ నీటుగా వున్న కుర్చీలో కూర్చుంటే, లోకనాధం కొంచెం విడిగా, అయినా దగ్గరగా ఓ చిన్న స్టూల్ వేసుకుని కూర్చున్నాడు. రోజూ ఓ గంట వీళ్ళంతా అదే టేబుల్ దగ్గర గుడుపుతారు. ఎవరి పుట్టినరోజైనా వస్తే మాత్రం మరో ‘రౌండ్’ కోసం ఇంకో గంట ఎక్కువగా గడుపుతారు.

“ఉత్తంగారు మంచాయనేనండీ.. కానీ ఆయనకి వురెక్కించడానికి అసిరయ్యగాడున్నాడు గదండీ…?” నవ్వాడు లోకనాధం. సస్పెన్సు మేయింటైన్ చెయ్యడం లోకనాధానికి అలవాటు.

“ఇదిగో లోకనాధం.. సస్పెన్సులో పెట్టక అసలు జరిగిందేమిటో చెప్పు…” నందకుమార్ అన్నాడు. సస్పెన్సుని భరించడం ఆయన వల్లకాదు.

“అయ్యగారూ.. సినిమా టైటిల్సు పడేటప్పుడే క్లైమాక్సు చెప్పెస్తే ఇహ చూడటానికి ఏవుంటాదండీ? అందుకే.. కాస్త స్క్రీన్‌ప్లే నండీ…! జరిగిందేమిటీ అని చెప్పే కంటే మీకు ఇంతవరకూ తెలియనిది ఎమంటే – సరోజగారు మావూరు విజయవాడ అని చెబుతారు గానీ, ఆవిడ అసలు వూరు దమ్ముపాలెం అండి. ఓ చిన్న పల్లెటూరు ఆది. అసిరయ్యదీ ఆ వూరు పక్కనున్న చుక్క పల్లండి. సరోజగారు చదువుకుంది మాత్రం విజయవాడలోనేనండి. అసిరయ్య ఆవిడ కంటే కాలేజీలో రెండేళ్ళు సీనియరండి. ఠికానా లేనోడు అసిరయ్య అయితే సరోజగారిది కలిగిన కుటుంబమే నండి. అసిరయ్య సినిమాల్లో కొచ్చి హీరో అయిపోదామని కలలుగనే వాడటండీ. అందుకే నాటకాలు రాసీ, ఏసీ స్టూడెంట్స్‌లో కాస్త పేరు తెచ్చుకున్నాడండి. కాలేజీలో ఓసారి ఆయన రాసి డైరెక్టు చేసిన నాటకంలోనే సరోజగారు వేషం కట్టిందిటండీ…” ఆగాడు లోకనాధం.

“చెప్పవయ్యా భాబూ…” ఓ గుక్క గభాల్న బిగించి అన్నాడు నందకుమార్.

“వస్తాన్నాండీ .. మరి … మీరు సినిమాలు తీసినోళ్ళే గదండీ.. కొందరికేమో సావిత్రిగారిలా నటన పుట్టుకతోనే వస్తాదండీ.. కొందరేమో ఫిలిం ఇన్‌స్ట్రిట్యూట్లో గట్రా అంత నేర్చుకున్నా అంతంత మాత్రమేనండీ.. అదేమోగానీ సరోజగారు మొదటిసారే అందరిచేత ‘సహజనటి, సూపర్ హీరోయిన్’ అనిపించుకున్నారటండీ…!” మళ్ళీ ఆగాడు లోకనాధం.

“మధ్యలో అడ్డొస్తున్నాగానీ.. లోకనాధం నీది గుమ్మడిపూడిగదా. అంటే మద్రాసు పక్కనే గదా… నీకు ఉంటే గింటే తమిళ యాస వుండొచ్చు. కానీ కాసేపు కృష్ణా.. కాసేపు తూర్పుగోదావరీ ఇలా ఇన్ని యాసలు ఎలా పట్టావు?” ముక్కుపోడుం పీల్చి అన్నాడు సుబ్బారావు.

“మా ఆవిడది తూర్పుగోదావరండి. మా అమ్మది విజయవాడండి. ఇక్కడికి రాకముందు లారీ క్లీనరుగా ఆంధ్రా మొత్తం తిరిగానండి. మరో విషయం అంటే మీకు తెలీని విషయం ఏమంటే, అవినాషు గారి పెద్దన్నయ్యా, నేనూ చిన్నప్పుడు దోస్తులం అండీ. మా అమ్మది సరోజగారిదీ ఒకటే వూరండి. నవ్వాడు లోకనాధం. “ఓర్నీ..! ఎప్పుడూ చెప్పలేదే?” ఆశ్చర్యంగా అడిగారు సత్యంగారు.

“ఏది చెప్పాలన్నా ఏది చెయ్యాలన్న సమయం రావాలిగదండీ. అసిరయ్యకీ వాళ్ళన్నయ్యకీ పదమూడేళ్ళ తేడానండి… వయసులో సరేనండి.. సరోజగారు ఫేమస్ అయ్యాక మనోడు ఆవిడగారికే నచ్చేటట్టు నాటకాలు రాసి, కాలేజీలో వేయించే వాడండి. అప్పుడు ఇద్దరూ ఫేమస్సయ్యారండి. సీనియర్ గనక సరోజగారి కన్నా రెండేళ్ళకి ముందే అవినాషు మద్రాసొచ్చారండి. మీకోవిషయం తెలుసాండీ.. సరోజగారి నటన చూసి ‘సినిమానటిగా చాలా పేరు తెచ్చుకుంటావమ్మా’అని దీవించింది VSR స్వామిగారండీ..!”

“నిజమా…?ఓహ్..స్వామిగారంతటి వారు ఆ మాటంటే తిరుగేమి వుంటుందీ!” తలవూపి అన్నాడు కోటగిరి ప్రసాదు.

“అవునండి.. అక్కడవుండగానే సరోజగారి తండ్రి పోయారండి. ఆ తరువాత ‘మనకోసం-మనం’ సినిమా డైరెక్టరు సాయిమొహన్ గారు సరోజని ఒప్పించి సినిమాల్లో నటింపచేశారండి.. ఆ పిక్చర్ సూపర్ హిట్టు. ఇంకేముందండీ. సరోజ చకచక నిచ్చెన మెట్లెక్కితే అసిరయ్య అక్కడక్కడే చక్కర్లు కొడుతా వున్నాడండి. అసలు సరోజకి యాక్టింగ్ నేర్పింది నేనే అని చాలా మందికి పాపం నిజమే చెప్పినా, వాళ్ళు నమ్మలేదు సరిగదా ‘కోతలు ఆపరా నాన్నా’ అని ఎగతాళి చేశారటండి. ఆవిడ మెట్లు ఎక్కుతున్నకొద్దీ యీయనకి అసూయ పెరుగుతూనే వున్నాదండి…!” మళ్ళీ ఆగాడు లోకనాధం.

“సరోజ ఇండస్ట్రీకి వచ్చి అయిదేళ్ళు దాటిందిగదా… యీ అయిదేళ్ళలో ఒక్కసారి కూడా అవినాష్‌ని కల్వలేదా?” అడిగాడు నందకుమార్. “ఎందుకు కలవ లేదండీ? వచ్చిన రోజుల్లోనే కలిసి, సాయి మొహన్ గారి దగ్గర ‘రచనా సహకారం’ పొస్టు ఇప్పిస్తానన్నదాటండీ. యీయనే, ‘ఆడదాని రికమెండేషన్ నాకక్కర్లేదూ.. ఐకేన్ మేక్ ఆర్ బ్రేకు స్టార్స్’ అన్నాడటండీ” వివరించాడు లోకనాధం.

“తరువాత?” అడిగారు సత్యంగారు.

“ఉత్తంగారూ, సరోజగారూ కలిసి చేసిన సినిమాలు సూపర్ హిట్టు కదండీ. మెల్లగా ఆరిద్దరి మధ్య ప్రేమ మొలకెత్తిందండీ. పెళ్ళికి ముందర కూడా సరోజ అవినాష్‌ని సలహ అడిగితే, ఉత్తంని పెళ్ళి చేసుకుంటే నీ గొయ్యి నువ్వే తవ్వుకున్నట్టు అవుతుందీ.. మీ పెళ్ళయిన మరుక్షణమే మీ ఇద్దరికీ ‘క్రేజ్’ పోతుందీ.. ఎఫైర్ కావాలంటే నడుపుకో గానీ, పెళ్ళివద్దు అన్నాడటండి. సరోజ అవినాష్‌ని ఎగాదిగా చూసి, ‘నేనేమీ ఫిలిం ఫీల్డ్ నా జీవితం అనుకుని ఇక్కడికి రాలేదూ. ఎఫైర్ నడుపు కోడానికి నాది లూజ్ కేరక్టర్ కాదు…” అని చికాగ్గా వెళ్ళిపోయిందటండీ గాలి పీల్చుకోడానికి ఆగాడు లోకనాధం.

“అంత నమ్మకంగా ప్రేమించిన దాన్ని ఉత్తమ్ ఎందుకు వదులుకుంటున్నాడూ?” అడిగారు ప్రొ!! సుబ్బారావుగారు.

“అయ్యా.. ఇక్కడే అవినాష్ నక్క తెలివి చూపించాడండీ! ఉత్తం దగ్గరికెల్లి, “ఏదిపోయినా సంపాయించుకోవచ్చు గానీ, ఒక్కసారి జనానికి నీ మీద ‘క్రేజ్’ పోతే సంపాయించుకోవడం దుర్లభం.. అందుకే ‘పెళ్ళి’ అనే ఊబిలోంచి ‘విడాకులు’ తాడు పట్టుకుని బయటపడు” అని చెవిలో బోరీగలా ఉదరగొట్టాడటండీ.”

“అయ్యా ఇన్నేళ్ళ అనుభవం వున్న మీకు తెలీని విషయాలా? పేరూ డబ్బురాదనే జనాలు చుట్టూ చేరి, ‘భజనలు’ మొదలెట్టడం తమకి తెలీదా? మహా మహా వాళ్ళనే ‘మందు’ లోకి దింపో, రేస్ కోర్సులకి తిప్పో, దేనికీ లోబడకపోతే సినిమాల్లోకి దించో సదరు మద్దెల విద్వాంసులు పబ్బం గడుపుకుంటారు. ఎంతమంది పై కొస్తున్న హీరోలు యీ చెత్త గేంగు వల్ల నాశనం కాలేదూ? సదరు మహానుభావుల ముందు ఉత్తమ్ గారో లెక్కా!” తేల్చేశాడు లోకనాధం. అతన్ననది నూటికి నూరుపాళ్ళు కరెక్టే.

“నువ్వు చెప్పేవన్నీ నిజమేగానీ లోకం… ఉత్తమ్‌ని అవినాష్ ఎట్టా పడేశాడూ?” అడిగారు సత్యంగారు.

“సినిమా కధ చెప్పి”. నవ్వాడు లోకనాధం.

“అంటే?”

“ఏవుందండీ ఫలానా హీరో కొడుకు ‘చిట్టిబాబు’ ఏక్ట్ చేసింది సూపర్ హిట్టు… కారణం ఆ సినిమా స్వంతంగా తీయడమే. ఫలానా హీరో “శమంత్’ స్వంత బేనర్లో తీసిన సినిమా తెలుగు సినిమా రికార్డుల్ని బద్దలు గొట్టింది. ఫలానా హీరో మనవడు ‘గగన్’ యాక్టుచేసిన సినిమా 50 కోట్లు కలెక్షన్ దాటింది.. కారణం తాతగారి బేనరు. ఈ విషయాలే ఊదరగొట్టి సొంత సినిమా తియ్యాలనే కోరికని ఉత్తమ్‌లో కలిగించాడు అవినాష్. ఒకటి మాత్రం నిజం చెప్పాలండి అవినాష్‌కి అదే అసిరయ్యకి కధ చెప్పడంలో వున్న టేలంట్ లాంటిది ఇండస్ట్రీలో ఏవరికి లేదండి. అప్పుడెప్పుడో సదా శివబ్రహ్మంగారని ఉండేవారటండీ. ఆయన్ని కధా శివబ్రహ్మ అనే వాళ్ళటండీ… అవినాష్‌కీ అంత టేలంటు వున్నాదండీ ఆగాడు లోకనాధం.

“తరవాత?” మరో పెగ్గు తెప్పించుకుని అడిగాడు నందకుమర్.

“ఇక్కడే ఇంకో మడతపేచీ పెట్టాడండీ అవినాషు. తీసేది తెలుగులో మాత్రమే కాదూ… తెలుగూ, తమిళం. రెండు భాషల్లో తీస్తే మనకి ప్రిస్టేజికి ప్రిస్ట్రేజీ, డబ్బు కి డబ్బు” అని ఎక్కేశాడండి.. అంతేకాకుండా తెలుగులో ‘బ్రహ్మాండం’ స్టార్స్ కూడ తమిల్‌లోకి డబ్ చేస్తే కుదేళ్ళై పోతారు. మొన్న నువ్వు ఏక్టు చేసిన ‘ఎవరు’ సినిమాని ‘యార్’ పేరిట ‘డబ్’ చేస్తే అది నూర్రోజులాడింది. ఆ రికార్డు ఇప్పటి వరకూ నీ ఒక్కడికే సొంతం. అని ఇంకా ఫురెక్కించాడండి.” ఊ!” సిప్ చేస్తూ తల పంకించాడు నందకుమార్.

“బహ్మాండమైన ఐడియా. రైటర్‌గా రెండు భాషల్లో ఒకే సారి పేరు తెచ్చుకోవచ్చు…!” మెచ్చుకున్నాడు సుబ్బారావు.

“అసలు మడత పేచీ మూడోదండి. రెండు బాషాల్లోనూ తియ్యాలి గనక తమిళ్‌లో ఫలానా హీరో గారి కూతుర్ని హీరోయిన్‌గా పెడితే సినిమా అదిరిపోద్దన్నాడండి..”

“వార్నీ. అలాఎందుకూ?” ఆశ్చర్యపోయారు సత్యంగారు.

“అదేనండి అవినాష్ టేలంటు.. అయ్యా ఓసారి ఓ సాములారు ఉపన్యాసం ఇస్తుంటే విన్నానండి. మనుషులందరూ ఒకలానే ఉన్నా – వాళ్ళలో తేడాలుంటాయటండి. దేవతలు – రాక్షసులు, మానవులు అని. ఎవరిలో సత్య గుణం ఉంటుందో వాళ్ళు దేవతలటండీ! అంటే వాళ్ళు యీ జీవితం అశాశ్వతమని గుర్తిస్తారు గనక వీలున్నంత వరకూ అందరికీ మంచి చేస్తారటండీ. ఇతరుల్ని విమర్శించడం, బాధపెట్టడం – పగలు పెంచుకోవడం లాంటివి వారి శివారులోకి కూడ రావటండి. తిట్టినా, పొగిడినా ఏమాత్రం చలించకుండా ‘స్థిరంగా’ వుంటారండి.

ఇహ రెండో రకంవాళ్ళు మానవులంటండీ. వీళ్ళు సుఖం వస్తే పొంగిపోయి దుఃఖానికి కృంగి పోతారంటండీ. చర్యకి తక్షణ ప్రతి చర్య మాత్రమే ఉంటాదటండీ. కోపం వచ్చినా తాటాకు మంటలా గప్పున వచ్చి చప్పున పోతాడటండి. వీళ్ళ వల్ల ఎవరికీ ‘నష్టం’ గానీ ‘బాధ’ గానీ వుండవండి.

ఇహపోతే మూడో రకం వాళ్ళలోనే నంటండీ గొడవంతా.. వాళ్ళని రాక్షసులంటారటండీ!” ఆగాడు లోకనాధం.

“భలే చెప్పాడయ్యా.. ఆ సాములారెవరో! బియ్యంలో అక్కుళ్ళు, కృష్ణకటుకలు.. రాజనాల – స్వర్ణమసూరీ. I.R.8 లాగా మనుషుల్లో కూడ 3 రకాలని చక్కగా చెప్పాడు.. సరే.. రాక్షసుల మాటేమిటీ?” లోకనాధాన్ని అభినందించి అన్నాడు నందకుమార్.

“అయ్యా ఎవడిలో అయితే కామం, క్రోధం, ద్వేషం, అసూయా, అహంకారం, ప్రతీకారం నిండి వుంటాయో వాళ్ళని రాక్షసులంటారండి. ఉదాహరణకి మనం ఓ మంచి వాడికి చెడు చేసినా అతను నవ్వేసి ఊరుకుంటాడే గానీ మనకి చెడు తలపెట్టడటండీ… ఇందాకన్నట్టు వాళ్ళది సత్వగుణంటండీ. మరో రకం మనిషికి అంటే రజో గుణం ఉన్న మనుషులకి మనం చెడుచేస్తే, వాళ్ళు తక్షణమే స్పందిస్తారట గానీ నెలలపాటూ, యేళ్ళ పాటూ గుర్తుపెట్టుకుని మనని సాధించరటండి. యీ మూడో రకం వాళ్ళున్నారే – అంటే తామసగుణం ఉండే ‘రాక్షసులు’ వీళ్ళు దేన్ని మర్చిపోరంటండీ. ఎవర్నీ క్షమించలేరటండీ. ఆఖరికి కన్నవాళ్ళనీ – తాము కన్న వాళ్ళనీ కూడ. మనం తెలిసీ తెలీని వయసులో అటువంటి వాళ్ళకి బాద కలిగించినా, వాళ్ళు అవకాశం కోసం ఎదురు చూసి చూసీ, అవకాశం దొరగ్గానే విషప్పురుగు కాటేసినట్టు కాటేస్తారటండీ. అవినాష్ గాడిది మూడో జాతండీ. ఆడి కడుపునిండా ‘సరోజ’ మీద అసూయే!” ఆగాడు లోకనాధం.

“మరీ అంత అసూయ ఎందుకోయ్..?” గ్లాసు బోర్లించి అన్నారు నందకుమార్.

“దేనికైనా కారణం వుంటుందండీ. అసూయకి కారణం ఏవుంటాదండి? అయ్యా.. ఓ నటుడున్నాడండీ ఆయనెదురుగా మరో నటుణ్ణి పొగిడి చూడండి.. ‘ఆనాకొడుకా? ఆ ఎదవకి ఏక్టింగంటే ఏంటో తెలుసా? అని అగ్గగ్గులాడతాడండీ! అలాగే ఓ మ్యూజిక్ డైరెక్టరు ముందు ఇంకో మ్యూజిక్ డైరెక్టర్నీ, ఓ రైటరు ఎదురుగా ఇంకో రైటర్నీ, ఓ హీరోయిన్ ముందు మరో హీరోయిన్నీ మెచ్చుకుని చూడండి… వాళ్ళు నిజంగా మెచ్చుకోదగినవారైనా సదరు మహానుభావులు మెచ్చుకోరండి.. కోపంతోటీ, అసూయతోటి భగ్గుమంటారండీ. మీకు తెలీని దేముందండీ. అసిరయ్యకి అదే బాధండీ. అదే కాలేజీ నించి వచ్చిన సరోజ సూపర్ హీరోయినయింది. ఆయన మాత్రం ఎక్కే మెట్టు దిగే మెట్టూ.. అంతకంటే కారణం కావాలాండీ?” ఆగాడు లోకనాధం.

“ఓహో.. సరే.. ఇంతకీ విడాకులకి రీజనూ?” అమాయకంగ అడిగారు సుబ్బారావుగారు. సామాన్యంగా ప్రొడక్షన్ మేనేజరంటే ఆవలించకుండానే పేగులేకాదు-; నరాలు కూడ లెక్క బెట్టేవాడు. పాపం సుబ్బారావు గారు ఆ టైపు కాదు. సిన్సియర్. “ఫలానా హీరో గారి కూతుర్ని హీరోయిన్‌గా ఒప్పించి కాల్‌షీట్ తీసుకున్నాకే ‘స్వంత ప్రొడక్షన్ గురించి సరోజగారికి చెప్పొచ్చని ఉత్తమ్‌కి చెప్పి సక్సెస్ అయ్యాడు అవినాషు. అది తెలిశాక అగ్గి మీద గుగ్గిలమైంది సరోజ. కారణం ఎమంటే ఉత్తమ్‌గారిదీ, సరోజదీ జాయింట్ ఎక్కవుంటండీ.. హీరోయిన్‌కీ అవినాషుకీ, మిగతా వాళ్ళకీ అడ్వాన్సులు వెళ్ళింది ఆ ఎక్కౌంటు లోంచండీ. మొదట్నించి ఉత్తం సంపాయించేరంటూ. ‘తన’ ఎక్కువుంటులో విడిగా వుంచుకున్నాడండీ. ఈ ప్రొడక్షన్‌కి జాయింట్ ఎక్కువుంటే ఖర్చుపెటడంతో సరోజగారికి సహజంగానే కోపం వచ్చి, కడిగేసారటండీ… “నువ్వు నా పెళ్ళానివి.. నేను చెప్పినట్టువింటే ok లేకపోతే దొబ్బెయ్’ అన్నాడండీ. బస్… ఇంకా చెప్పాలాండి?” చిర్నవ్వు నవ్వాడు లోకనాధం.

సంవత్సరంన్నర తరవాత-:

 

(a)ఉత్తమ్ తన సర్వాన్ని పణంగా పెట్టి తీసిన సినిమా అట్టర్ ఫ్లాపయింది. కధలోని లోపాలవల్లా. లెక్కా జమా లేకుండా పెట్టిన ఖర్చువల్లా.

 

(b) అవినాష్ మరో హీరోని ముగ్గులోకి దించి, అదే కధని ఏ లోపం లేకుండా తీసి స్టార్ రైటరయ్యాడు ప్రస్తుతం కధకి చా. హాలు తీసుకుంటున్నాడని అనధికార వార్త.

 

(c) సరోజ మేముండే వలసర వాక్యంలోనే ఉంటోంది విడాకులప్పుడే ఆమె గర్భిణి. ఇప్పుడు పసిపాపతో, అంటే ఇప్పుడు పదినెలల పాపతో ఉంటోంది. సినిమాల్లో సంపాయించినది ‘జాయింట్ ఎకౌవుంట్’ లో హరించుకుపోయినా, పల్లె ఆస్థులు పదిలంగా వుండటం వల్ల ఆమెకి ఆర్ధిక సమస్యలు లేవు.

మీకందరికి ‘ఉత్తమ్’ పరిస్థితి ఏమిటీ, ఏమయ్యాడో అనే కుతూహలం ఉంటుందని నాకు తెలుసు హైద్రాబాద్‌లో మీరు ‘నిర్మాత’ అవతారం ఎత్తితే అతనే మీ దగ్గరికొస్తాడు. ప్రతి రోజు కారణం ఒకటే – సినిమా ఫ్లాపవడంతో ‘మందు’తో బాధని మర్చిపోవడం అలవాటు చేసుకున్నాడు. అలా పరమపద సోపాన పఠంలో పాముల నోట పడ్డవాడు ఇతనొక్కడే కాదు. ‘సూపర్ హీరోలూ గతంలో ఉన్నారు. కొంచెం ఆలోచిస్తే వారెవరో ఇట్టే మీకు అర్థమౌతుంది.

 

మళ్ళీ కలుద్దాం.. మీ

భువనచంద్ర.

Download PDF

4 Comments

  • మైథిలి అబ్బరాజు says:

    “దేనికైనా కారణం వుంటుందండీ. అసూయకి కారణం ఏవుంటాదండి? ” – భలే చెప్పారు సర్ . థాంక్ యూ ,

  • BHUVANACHANDRA says:

    థాంక్స్ మైధిలి గారూ

  • pavan santhosh surampudi says:

    మెచ్చుకోదగ్గ వాణ్ని మెచ్చుకోకుండా పోవడం.. పొగిడినవాడల్లా మనవాడే అనుకోవడం ఇప్పుడు జనాల్లో చూసీచూసి ఉన్న దౌర్భాగ్యం. తమని తాము తప్ప పక్కవాన్ని ఒక్కడినీ మెచ్చుకోలేకపోవడాన్నే భావదారిద్ర్యం అంటారు కామోసు.

    • BHUVANACHANDRA says:

      ఏ పేరు పెట్టినా జరుగుతున్నది జరిగేదీ అదే పవన్ సంతోష్ గారూ …..ఈ చిత్ర సీమలో అది ఇంకా ఎక్కువ అంతే ….ఒకవేళ మెచ్చుకున్నా డానికీ పెడర్ధాలు తీస్తారు …పొగడ్తలకు లొంగటం ఓ మహా వ్యసనం …ఆ నిప్పు అంటుకుని చాలా కట్టెలు తగలబడి పోయాయి

ఒక వ్యాఖ్యను

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Enable Google Transliteration.(To type in English, press Ctrl+g)