రెండు పాదాల కవిత

   

వొచ్చీరానీ అక్షరాలను కూడబలుక్కొని

ఆ రెండు పాదాలూ నువ్వు రాస్తున్నప్పుడు నేను నీ పక్కనే కూర్చొని ఉన్నాను

అప్పుడు చుట్టూ రాబందుల రెక్కల చప్పుడు

 

ఆ రెండు పాదాలే పుంఖానుపుంఖమై రోజుల నిర్దాక్షణ్యతను తొలుచుకుని బారులు సాగుతునప్పుడు-

“కవిత్వమా అది”- అనే కదా నేనడుగుతాను

 

అప్పుడు జల్లెడలా తూట్లు పడి దేహమంతా తడిసి ముద్దయి బహుశా నొప్పితోనే కాబోలు

వణుకుతున్న చేతితో జేబులో నుండి తడిసిన ఆ కాగితాన్ని ఒక చిన్ని మిణుగురులా బయటకు తీసి

ఒక్కసారి చూసుకొని తిరిగి జేబులో దాచుకుంటున్నావు

 

చావును బతుకును కలుపుతూ వంతెనలా నువ్వు

వెలుగుకు చీకటికి నడుమ పలుచని వెలుతురులా నీ జేబులోని వొచ్చీ రానీ ಆకవిత్వమూ

 

ఆ వెలుతురులో ఆ వంతెన మీదుగా అటునుండీ ఇటూ ఇటునుండీ అటూ పిచ్చి పట్టినట్టూ తిరుగుతున్నప్పుడు

చేయి పట్టుక పక్కన కూర్చోబెట్టుకొని అప్పుడు నువ్వే ఇలా అంటున్నావు

 

బహుశా ఒక అమరగీతం రాసే ఉంటావు నువ్వు, తుంటరి దొంగ సుమా వీడు –

దొరికినదంతా దోచుక పోగలడు

తాగి తాగి వొదురుతూ రాసిన మీ అక్షరాల మీద ఒంటేలు పోసి పళ్ళికలించగలడు

 

ఒక మనిషి ఎప్పుడు ఎలా పరిణమించగలడోనని మీరు ఆసక్తిగా చూస్తుంటారు

కానీ అటూ ఇటూ చెదరని నిశ్చితాల మీదనే మీ గురి-

 

కొత్త బట్టలేసుక రోడ్డు మీద తిరుగుతున్నందుకు గుడ్డలిప్పదీయించిన పెద్దమనిషి

తుపాకీ ముందర చేతులుకట్టుకొని “అనా, అనా” అని వొరపోతున్నప్పుడు లోపల ఎట్టా కుతకుతమంటదో మీరూహించగలరు గానీ

 

పక్కన ఎప్పుడూ ఊహించనంత డబ్బు

ఎటు పక్కనించీ ఏ పోలీసొస్తాడోనన్న భయం

భుజాలనొరుసుకుంటూ మావో నిలిపిన ఆదర్శం-

 

రోట్లో వేసి కలిపి దంచినట్టూ మనసు ఎన్ని పరిపరి విధాలుగా పోగలదో మీరూహించలేరు

చోరజాలని ఇరుకిరుకు సందులలో మురికి పెంటల మీదగా జీవితం ప్రవహించడం మీరు చూడలేరు –

 

తలెత్తిన ఆకాశంలో మేఘాల పరిభ్రమణంలా గిర్రున తిరుగుతూ తన లోతులలోనికి చేయి పుచ్చుకొని ఈడ్చుక పోతున్నపుడు

తనను ముట్టుకొని అలా వెళ్ళిన వాడివి మరలా ఎందుకిలా తిరిగి వచ్చావు అని అడగాలనుకున్నాను

 

తిరిగి తను అర్థాంతరంగా వదిలేసిన పాదాలే –

 

ఒకటి మరొక దానిని కలుపుతూ ఒక దృశ్యాన్ని విడదీస్తుంటుంది

మొదటిది రెండవ దాని నుండి విడిపోతూ ఒక భావాన్ని నెలకొలుపుతుంది.

-అవ్వారి నాగరాజు

అవ్వారి నాగరాజు

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Download PDF

3 Comments

  • అద్భుతంగా ఉంది నాగరాజుగారు. ఎంతో మంది జీవచ్ఛవాల హృదయ ఘర్షణ. భుజాన ఒరుసుకొంటున్న ఆ మావో ఆదర్శం. అదే గతి. తగలపడి పోతున్న కవి మనసుకు నీళ్ళు పోసినా, ఇంకాస్త పెట్రోల్ పోసినా.

  • Thirupalu says:

    అవును ఎంపిక చాలా గోరమైనదే, క్రూరమైనదే!
    అటుచూస్తే కాంచన మాలా, ఇటుచూస్తే భాదం హల్వా అన్నట్లు.
    నాగరాజుగారు, మీ రెండు పాదాలకవితలో ఎన్నో అద్బుతాలుకనిపిస్తున్నాయి.

  • rajaram.t says:

    నాగరాజు గారు మీ కవిత అద్భుత మార్మికతతో ఒక పారదర్శక భావజాల దర్శనంతో చాల బాగుంది.నచ్చింది

Leave a Reply to rajaram.t Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Enable Google Transliteration.(To type in English, press Ctrl+g)