See you soon..

*

 ఏది ముందు? ఏది వెనక?ఒక్కోసారి దృక్పథాలు ఎంత దూరం తీసుకెళ్తాయి అంటే ఒకటే చూసేంత.
కానీ, ఎవరైనా తమ నుంచి తాము ముందుకు నడవడం ఒక ప్రయాస. ఒక వినిర్మాణం.

స్రక్చరల్ అడ్జస్ట మెంట్లోనూ ఒక ఒక పొసెసివ్ నెస్. అందలి డిసగ్రిమెంట్.

మన కాంప్లెక్సులు, అఛీవ్ మెంట్సూనూ.

అవును. చిత్రం.
నగర జీవితంలో వేగంగా ఇమిడిపోతున్న ఆధునికత లేదా నగరమంటేనే ఆధునికత.
అది వేగంగా అర్థమౌతున్న భావన. ఆభివృద్ధి నీడన మెల్లగా ఇమిడిపోతున్న సమస్తం. లేదా నీడలన్నీ జారిపోయి మనిషే నగ్నంగా  నిలబడుతున్న వైనం. అందుకే చిత్రాలు సరికొత్తగా చేయాలంటే ఫోకస్ మార్చుకుని చూడవలసి వస్తోంది. జీవితాన్ని అంగీకరించాలంటే చిత్తు చిత్తుగా ఓడిపోయి మళ్లీ గెలవాల్సి వస్తోంది లేదా గెలవకుండా చూసుకోను ఓడిపోవాల్సి వస్తోంది.+++నడిచివచ్చిన దారంతానూ ఒక ఐడెంటిటీ క్రైసిస్.+++విశేషం ఏమిటంటే దృశ్య మాధ్యమంలో ఒక స్టిల్ లైఫ్ చెప్పగలిగే కాంట్రాస్ట్ చాలా ముఖ్యం.
అది నిలబడుతుంది. నిలబెట్టి చూపును నిలబెడుతుంది. విస్తరింపజేస్తుంది. కన్నుల్ని కలియతిప్పేలా చేస్తుంది. ముందుకు దృష్టి సారించేలా చేస్తుంది.అయితే నమ్మవలసింది మరొకటి ఉంది. ఎవరికీ ఏదీ తెలియదు. ఒక్క దృశ్యానికి తప్ప!
నిజం. ఏది ముందు ఏది వెనకా అన్నది మన సమస్య గానీ దృశ్యంలో చిత్రం అంతా ఒక్కపరి ముద్రితం అవుతుంది. నమోదూ అవుతుంది. అన్నీ ఒకేసారి అచ్చవుతాయి. కానీ చూసుకోము. అది సిసలైన విషాదం.

విషాదమే నిజమైన చిత్రం.
కానీ చూడం.నిరాకరిస్తం.గుడ్డిగా ఆనందస్తం. ఆరాధిస్తం. యవ్వనాన్ని చూసినట్టు.

అందుకే చెప్పడం, దృశ్యాదృశ్యం అంటే చదవడం, ఒక అభ్యాసం.

పిల్లవాడై పలకాబలపం పట్టుకుని అక్షరాలు దిద్దడం, తుడుచుకోవడం. మళ్లీ దిద్దడం.

+++మళ్లీ ఈ పిల్లగాడి చిత్రానికి వస్తే, ఇలాంటి చిత్రాలెన్నో పోయే నగరావరణంలోని ఒక నవ్య చిత్రిక ఇది.
నా వరకు నాకు ఇది కొత్త చిత్రం. మీరు చూసి వుండవచ్చు. కానీ నేను తీసి ఉండలేదు. అదే చిత్రం.ఒకటే చూసి అన్నీ వదిలేయడం.
తలుపులన్నీ మూసి కిటికీలు తెరవడం. లేదా కిటికీలన్నీ మూసి తలుపులు తెరవడం.
కానైతే కావలసింది గోడలన్నీ లేని ఇంటిని విశ్వాన్ని దర్శించడం. అందులో ఇదే నా తొలి చిత్రం.షో కాదు, రియాలిటీ.
అనుకుంటాంగానీ, ప్రతిదీ రియాలిటీ షోగా మారుతున్న స్థితీ గతీ. బొమ్మలు, మనుషులు.
ఈ చిత్రం మటుకు హైదరాబాద్ నగరంలోని పంజాగుట్ట సెంట్రల్ నుంచి చేసిన దృశ్యం.+++సెంట్రల్.
అవును, ఒకప్పటి చౌరస్తాల్లో ప్రతీకలు వేరు. ఇప్పుడు సెంట్రల్ లు ప్రధాన కూడలి. సెంట్రలే ఒక కూడలి.
ఇక్కడా కార్మికులున్నరు. కానీ, అలా అనుకోరు. అక్కడా ఉన్నారు. కానీ వాళ్లూ అనుకోరు,
ఎవరికి వారు నవనిర్మాణంలో ఇనుప రజనులా తాము రాలిపోతున్నామని ఎవరూ అనుకోరు.

అసలు దృశ్యం ఇంత మాట్లాడదు. అదే చిత్రం.

చిత్రంలో చిత్రం అది.మనం అనుకున్నదే చిత్రం కాదు. అది వేరు.
కానైతే, తెలియకుండానే బొమ్మలైపోతున్న జీవితంలో ఏది మొదలు, ఏది ఆఖరో అర్థం కాని ప్రశ్నేలే వద్దు.
అన్నీ చిత్తరువులే. బొమ్మలే. ఒక భిన్నమైన అనుభవం కోసం నేనే ఇటువైపుకు మారి తీసిన అటువైపు చిత్రం. కానీ, ముందే చెప్పినట్టు అన్నీ అచ్చయిన చిత్రం నిజమైన చిత్రం.See you soon…
మరింత చిత్రంగా.

  – కందుకూరి రమేష్ బాబు