ప్రశ్నల నిధి

chinnakatha

“ఇప్పటివరకు ఎక్కడికెళ్లారు …”

“దారిలో ఫ్రెం…”

“దారిలో ఫ్రెండ్   కలిశాడు… అదేగా మీరు చెప్పేది…”

“ఆడా ? మగా ?”

“నీకు తెలుసుకదే సతీ…”

“సతీష్ అన్నయ్య కలిశాడంటారు అంతేకదా…”

“నాకు తెలుసు ఒకవేళ ఆడ అయినా మీరు మగనే చెప్తారు…”

“ఇప్పుడు నా అనుమానాన్ని నివృత్తి చేసుకోవడానికి సతీష్ అన్నయ్యకు ఫోన్ చేయమన్నా చేస్తారు కదూ…!”

“చందు ఫోను చేస్తున్నాడు.”

“వద్దులేండి మనింట్లో గొడవలు ఇప్పుడు వాళ్ళకు కూడా తెలియాలా ? అయినా ఎంత అన్నయ్యా అని పిలిచినా మీ ఫ్రెండ్ మీవైపే మాట్లాడుతాడు కానీ నావైపు మాట్లాడుతాడా? అయినా నేనడిగే ప్రశ్నలు మీకు ముందుగానే భలే తెలిసిపోతాయే..! తడబడకుండా ఎంత చక్కగా సమాధానం చెప్తారో. కొంచెం కూడా అనుమానం రాకుండా…

“సరేలేండి… ఇంతకీ కాఫీ కావాలా ? టీ కావాలా ?”

“ప్రస్తుతం ఏమీ వద్దు…”

“వద్దా? ఏంపాపం మాచేత్తో ఇస్తే గొంతులోకి దిగదా…”

“సరే , ఏదో ఒకటి తీసుకురా…”

“ఏదో ఒకటి ఏమిటి… మీకు ఏది ఇష్టమో అది చెప్పండి, అదే తీసుకొస్తాను మీ ఇష్టాలకు అనుగుణంగా ఉండటం కోసమే కదా నేను ఉన్నది…. మీరు నా ఇష్టాలకు అనుగుణంగా ఉన్నా లేకపోయినా…”

“టీ… తీసుకురా”

“టీ త్రాగుతూ కూర్చున్నాడు చందు. ఏం మాట్లాడాలన్నా భయంగా ఉంది. ఏం మాట్లాడినా సరే దానిని తనకు అనుకూలంగా మార్చుకుంటుంది కీర్తన. అలా అని కీర్తన అమాయకుయరాలు కాదు , చదువులేని అమ్మాయి అంతకన్నా కాదు. యం.యస్.సి చేసింది. తెలివిగల అమ్మాయి. మేనమాయ కూతురు. ప్రేమించి పెళ్లిచేసుకున్నారు. ఒకరంటే ఒకరికి అంతులేని ప్రేమ. కానీ కీర్తనకు ప్రేమతో పాటూ చందు మీద విపరీతమైన అనుమానం. ఎంత అనుమానమంటే కస్టమర్ కేర్ నుంచి కాల్ వస్తే , అందులో వాయస్ అమ్మాయిదయితే …. వెంటనే పెట్టేశాడా… ఇక ఆరోజు చందు పని అయిపోయినట్టే … ఎవరావిడ…? ఎందుకు వెంటనే ఫోన్ పెట్టేశావ్ …? ఆఫీస్ కి వెళితే నాకు ఫోన్ చేయడం చేతకాదు కానీ అర్ధరాత్రులు అమ్మాయిలు ఫోన్ చేస్తే   రిసీవ్ చేసుకోవడం మాత్రం బాగా తెలుసు. అని ఇక ‘అనుమానపురాణం’ మొదలు పెట్టేస్తుంది. తాను ఎంత చెప్పినా తన కోణంలో నుంచి తప్ప మరో కోణం నుంచి ఆలోచించదు . మొదట్లో కాస్త ఇబ్బందిగా ఉన్నా తరువాత తరువాత అలవాటుచేసుకున్నాడు… కస్టమర్ కేర్ నుంచి కాల్స్ వస్తే లిఫ్ట్ చేయకుండా ఉండటం ….

సాధారణంగా ఇన్ బాక్స్ ఎప్పుడూ క్లియర్ చేయడు, క్లియర్ చేసిన రోజు పొరపాటున చూసిందా….

“ఏమంత ఇంపార్టెంట్ మెసేజ్ లు ఉన్నాయని ఇన్ బాక్స్ క్లియర్ చేశారు. ఎవరూ చూడకూడని మెసేజ్ లా?! మీరు మాత్రమే చూసి డిలీట్ చేయాల్సిన మెసేజ్ లా?!” …

“నా జీవితం మొత్తం ప్రశ్నలతోనే గడిచిపోతుందా? సమాధానాలు కరువైపోతున్నాయా ? ముందు ముందు మాట్లాడటానికి కూడా నాకు అవకాశం ఉండదా? చిన్నప్పటి నుంచి పరీక్షలలో నేను రాసిన ప్రతి ప్రశ్నకు బై కి బై మార్కులు వచ్చేవి, కానీ జీవిత పరీక్షలో రాస్తున్న ఈ ప్రశ్నలకు కనీసం పాస్ మార్కులు కూడా రావడం లేదు. ఏం చేయాలో తనకు అర్ధం కావడం లేదు . ఎవరికి చెప్పుకోవాలో తనకు అర్ధం కావడం లేదు. ప్రేమించుకునే రోజుల్లో తను ఇలా ఉండేది కాదు. చాలా కోపరేటివ్ గా ఉండేది. ‘సరదాకి నేను నిన్ను కాకుండా ఇంకెవరైనా అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకుంటే నువ్వేంచేస్తావే?!’ అని అడిగితే నీకు ఏది నచ్చితే అది చెయ్ బావా! నీ ఇష్టమే నా ఇష్టం నా దగ్గర నువ్వు సంతోషంగా, సుఖంగా ఉండలేకపోతే ఏ అమ్మాయితో అయితే నువ్వు సంతోషంగా, సుఖంగా ఉండగలవో ఆ అమ్మాయినే పెళ్లి చేసుకో, నేను మాత్రం అడ్డురాను. అని అన్న కీర్తన, ఈ రోజు నేను పెళ్లి చేసుకున్న కీర్తన ఇద్దరూ ఒకటేనా?! అనే ఒక అనుమానం తనకు కలిగి, ఆ రోజు అలా అన్నదానివి ఈ రోజు ఇలా ఎలా మాట్లాడుతున్నావే అని అడిగితే …”

“ఆ రోజు ఉన్నట్టు ఈ రోజు నువ్వు లేవు బావా? ఆ రోజులా నువ్వుoటే, ఈ రోజు నువ్వు ఎలా ఉన్నా నేను పట్టించుకునే దానిని కాను.” కీర్తన మాట్లాడుతుంటే తనకు ఏమీ అర్ధం కావడంలేదు.

“నేను ఆ రోజు ఎలా ఉన్నానో ఈ రోజు అలానే ఉన్నాను. నాలో మార్పు లేదు” అని చందు ఎంత చెప్తున్నా కీర్తన వినిపించుకోవడం లేదు.

imagesG00LEMPG

“ఇవన్నీ అనవసరమైన మాటలు బావా చివరిగా ఒక మాట చెప్తా విను … ‘చంద్రుడిలో మార్పులు వస్తూనే ఉంటాయి. అవి తనకు తెలుసో తెలియదో నాకు తెలియదు. కానీ ఆ మార్పులు మాత్రం చూస్తున్న మనకు తెలుస్తుంది. ఆ మార్పును మనం ఆనందించవచ్చు. కానీ తనకు కూడా భార్య ఉంటే తను మాత్రం ఆనందించదు బావా?!’” అని కన్నీళ్లు పెట్టుకుంటూ లోపలికి వెళ్లిపోయింది.

ఆ సంఘటన కళ్ళల్లో కదులుతుండగా… కీర్తన కళ్ళల్లో కన్నీళ్లు అనుక్షణం తనను వెంటాడుతుండగా… ఆలోచనాలోచనల్లో మునిగితేలుతున్న చందు, తనలో ఏం మార్పు వచ్చిందా అని తనను తాను అవలోకనం చేసుకుంటున్న చందు, సైడ్ స్టాండ్ వేసి CBZ XTREME AP 16 B 8963 బండి మీద కూర్చొని వేడివేడి టీ త్రాగుతూ, వేడివేడి గా ఆలోచిస్తున్న  చందు… ఆ అడ్రస్ ను వెతుక్కుంటూ ముందుకుసాగాడు…..

*****

“చందు లోపలికి వెళ్ళాడు… భయం భయంగా….”

“తనకు అద్దం ముందు నిలుచున్నట్టుంది, కాదు కాదు అద్దాల గదిలో నిలుచున్నట్టుంది. తనలాంటి వారు అక్కడ చాలా మంది ఉన్నారు. అందరూ భార్యా బాధితులే ….”

“జుట్టంతా చెదిరిపోయి … షర్టoతా చెరిగిపోయి … పిచ్చోళ్లలా కొందరు …”

“కళ్ళoతా ఎర్రబడి … ముఖమంతా నల్లబడి … ప్రేతకళతో మరికొందరు …”

“విడాకుల కాగితాలతో కొందరు … వింతైన అనుభవాలతో ఇంకొందరు …”

“చావే నయమనుకుంటున్న మరికొందరు … చావలేక బ్రతుకుతున్న వాళ్ళు ఎందరు … ?”

“ఎవర్ని కదిలించినా ఇవే కదలికలు …”

“ఇల్లు కాలి ఒకడేడుస్తుంటే చుట్టకు నిప్పడిగాడట ఒకడు” అన్నట్టు … సంసారం లో పడి మేము నిలువెల్లా దహించి     పోతుంటే సరదాకి ప్రశ్నలడగడానికి వచ్చిన వాళ్ళు ఇంకొందరు… పారితోషకం ఉంది కదా!

*****

ఒక్కసారిగా నిశ్శబ్దం అలుముకుంది.

దగ్గరాదగ్గరగా అరవై సంవత్సరాలుంటాయనుకుంట ఒకావిడ మా ముందుకు వచ్చింది.

తనతో పాటు కొంతమంది యువకులు కూడా వచ్చారు . వాళ్ళంతా మాకు పేపర్స్ ఇచ్చి మీ ప్రశ్నలు , మీ సమస్యలు ఏవైనా సరే ఈ పేపర్ మీద రాయమన్నారు …

అందరం రాశాం… మేము రాసిన పేపర్స్ ని వాళ్ళు తీసుకున్నారు.

నేను ఇవన్నీ చదివి ఒక అరగంట తరువాత మళ్ళీ మిమ్మల్ని కలుస్తాను. మీకోసం స్నాక్స్ , టీ   ఎదురుచూస్తున్నాయి తీసుకోమని చెప్పి ఆవిడ అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయారు.

*****

అరగంట గడిచింది…

ఆవిడ మళ్ళీ మాముందుకు వచ్చారు.

“నేను మీ అందరి సమస్యలు చదివాను, నవ్వుతూ… చాలా బావున్నాయి … దాదాపుగా అందరి సమస్యలూ ఒకలానే ఉన్నాయి.” అన్నారు.

“అందరూ భార్యలనే వేలెత్తి చూపారు కానీ నాలుగువేళ్లు మీవైపే చూస్తున్నాయనే సంగతి మాత్రం మరిచిపోయారు.”

అని ఆవిడ అనగానే

అంతలోనే “అంటే మీ ఉద్దేశ్యం … తప్పంతా మాదనా ?” ఆవేశంగా ఒకగొంతు వీరవిహారం చేసింది. వేదన చెందింది. “నా ఉద్దేశ్యం అదికాదు కుమారా…”

“మరి” …     కాస్త ఓపికగా వింటే మీకే అర్ధమవుతుంది.

“నా కోసం ఏడవకండి మీకోసం మీబిడ్డల కోసం ఏడవండి” అని యేసూక్రీస్తు చెప్పిన మాటల్ని ఒక్కసారి జ్ఞాపకం చేసుకోండి. ఏ కులానికి చెందిన వారైనా … ఏ మతానికి చెందిన వారైనా… ఏ ప్రాంతానికి చెందిన వారైనా …,

ఎందుకంటే మీరిప్పుడు నాకోసం వినకండి సావధానంగా…. సాలోచనంగా…. “మీకోసం… మీభార్యలకోసం… మీబిడ్డల కోసం… మీకుటుంబాల కోసం… మీరు నిర్మించబోయే నవభారత నిర్మాణం కోసం… వినండి”    ఆవిడ మాటలు పని చేశాయి అందరూ నిశ్శబ్దంగా ఉన్నారు.

“ప్రేమించి పెళ్లిచేసుకున్నా … పెద్దలు కుదిర్చిన పెళ్లి చేసుకున్నా … భారతీయ వివాహ వ్యవస్థ చాలా ఉన్నత మైనది. దానిని కాపాడుకోవలసిన ఆవశ్యకత మన మీదనే ఆధారపడి ఉంది. మారుతున్న సమాజంలో సహజీవనాల మధ్య బ్రతుకుతున్న మనం మన స0ప్రదాయాలను, సంస్కృతులను విస్మరిస్తున్నాం, మనకు నచ్చిన విధంగా మార్చేసు కుంటున్నాం. ఏవి మారినా ఇబ్బంది లేదు కానీ వివాహం విడాకులుగా మారితే వ్యవస్థ విచ్ఛిన్నం అయిపోతుంది. కాబట్టి ఒకరినొకరు అర్ధం చేసుకొని సర్ధుకుపోతే సంసారాలలోని సారాన్ని గ్రహించిన వాళ్లమవుతాం….”

“విపరీత పరిణామాల మధ్య నలిగిపోతున్న మీరు ఈ రోజు ఇక్కడికి రాగలిగారంటే మీకు మీ భార్యలను వదిలేయాలనే కోరిక కాని, వారిని ఇబ్బంది పెట్టాలనే ఆలోచన కానీ ఎంతమాత్రమూ లేవు అనే విషయం స్పష్టంగా అర్ధ మవుతుంది. దానితో పాటే పని ఒత్తిడిలో వాళ్ళను నిర్లక్ష్యం చేస్తున్నారనే విషయం కూడా మీరు రాసిన ప్రశ్నలను బట్టి అర్ధమవుతుంది.”

ఆవిడ గొంతు గంభీరంగా ఉంది. కానీ అందులో తీయదనం ఉంది. “చిన్నపిల్లాడు తప్పు చేస్తే తల్లి ఎలా అయి తే తప్పును సరిదిద్దాడానికి ప్రయత్నిస్తుందో అలాంటి ప్రయత్నం ఆమె చేస్తున్నట్టుగా నాకు అనిపిస్తుంది….” చందు లోలోపల అనుకుంటున్నాడు…..

ఆమె మాట్లాడుతుంది… ఆమె అడుగుతుంది… ఆమె ప్రశ్నిస్తుంది…

“మీరు ఆఫీస్ కి వెళ్ళిన తరువాత ఏరోజైనా మీ భార్యకు ఫోన్ చేసి తిన్నావా ?” అని అడిగారా

“ఒకవేళ మీకు తీరిక లేక పని ఒత్తిడిలో ఫోన్ చేయలేకపోతే , తనే చేసినప్పుడు మీరు హడావుడిగా, చిరాకుగా, కోపంగా మాట్లాడకుండా ప్రశాంతంగా ఎప్పుడైనా మాట్లాడారా?”

“పోనీ పనిలో బిజీగా ఉన్నాననే విషయాన్ని, తరువాత ఫోన్ చేస్తాను లేదా చేయమనే విషయాన్ని మీరు నెమ్మదిగా చెప్పిన సందర్భాలున్నాయా ?”

“బిజీ గా ఉన్నప్పటికీ తీరిక చేసుకొని భార్య మీద ప్రేమతో మీరు మాట్లాడినా…?! మీరు మీ భార్యకు ‘ఐ లవ్ యు’ అనే పదాన్ని చెప్పగలిగారా ?” “ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్న వారు పెళ్లి చేసుకున్న తరువాత ఎన్ని సార్లు ‘నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను’ అని చెప్పిఉంటారో … ?!” నాకు చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు ? మిమ్మల్ని మీరు ప్రశ్నించుకోండి.

“ఇవన్నీ ఎందుకంటే పెళ్ళికి ముందు ప్రేమించడం గొప్ప విషయం కాదు పెళ్ళైన తరువాత కూడా ప్రేమించడం గొప్ప విషయం. ఆ ప్రేమను వ్యక్తపరచడం ఇంకా గొప్ప విషయం. కానీ ఎవ్వరూ అలా వ్యక్తపరిచే వాళ్ళు లేరు. కారణం పెళ్ళైన తరువాత నువ్వు తిట్టినా, కొట్టినా భార్యలు పడాలి, పడితీరాలి అనే ఒక మూర్ఖపు భావన …”

“భర్త పదివేలు పెట్టి పట్టుచీర తెస్తే ఆడవాళ్ళు ఎంత సంతోషపడతారో…మీ దృష్టిలో అది అంతులేని ఆనందం.. కానీ ఆవిడకు ఆ సంతోషం తాత్కాలికమే… కానీ ‘పదినిముషాలు పక్కన కూర్చొని మాట్లాడితే పరవశించి పోతారు. పది జన్మలకైనా నీకే భార్యగా పుట్టాలనుకుంటున్నాని చెప్పడానికి సిగ్గుల మొగ్గలతో   పులకించిపోతారు.’ శాశ్వితంగా గుర్తుంచుకుంటారు.” పెళ్ళైన దగ్గర నుంచి నా భర్త నాకు ‘ఐ లవ్ యు’ అని చెప్పని రోజు లేదంటే మీరు నమ్ముతారా? చివరకు ఆయన చనిపోయే ముందు కూడా నాతో పలికిన చివరి పలుకులు ఏమిటో తెలుసా ‘ఐ లవ్ యు… బంగారం’

“మీరు ఏరోజైనా భార్యకు మూరెడు మల్లెపూలు తీసుకెళ్ళారా ? సరదాగా సినిమాకు తీసుకెళ్ళారా ?”

“సాయంత్రం షికారుకెళ్లి ఏ కాఫీనో, కూల్ డ్రింకో త్రాగుతూ మనసువిప్పి మాట్లాడుకున్నారా? మీ బెస్ట్ ఫ్రెండ్ కి ఇచ్చే స్థానాన్ని ఏరోజైనా మీ భార్యకివ్వగలిగారా?”

“మీ ప్రేమలేఖల్ని, మీ శుభలేఖల్ని, మీ పెళ్లి ఫోటోలని, మీ పెళ్లి వీడియోలని, మీకున్న గతవైభవ జ్ఞాపకాలని ఏరోజైన మనశ్శాంతిగా కూర్చొని చూడగలిగారా? అంత టైమ్ మీ భార్యకు మీదైనందిన జీవితంలో కేటాయించగలిగా రా ? ఆలోచించండి ”

“పొరపాటున తెలిసో, తెలియకో మాట జారినప్పుడు మూతి పగలగొట్టకుండా నా భార్యే కదా అని మనసుకు హత్తుకున్నారా?”

అన్నిటినీ మించి “అందరినీ వదిలేసి నీ కోసం వచ్చిన నీ భార్యను , నీదైపోయిన నీ భార్యను… తన వాళ్ళు గుర్తుకు రాకుండా గుండెల్లో పెట్టి చూసుకో గలుగుతున్నారా?” ఈ ప్రశ్నలకి సమాధానాలు మీకు తెలిస్తే మీ భార్య మీ పట్ల ఎందుకలా ప్రవర్తిస్తుందో మీకు అర్ధమవుతుంది.

ఇలాంటి ప్రశ్నలు ఆవిడ ఒకదాని తరువాత ఒకటి మామీద సంధిస్తూనే ఉంది. కాదు… కాదు… మా తప్పుల్ని చాలా తెలివిగా మాకే గుర్తుచేసి, తప్పుచేశామనే భావనను మాలో కలిగించి ఆ తప్పులు దిద్దుకునే విధంగా అడుగులు వేయడానికి మార్గాలు చూపుతున్నట్టుగా ఉంది.

అవును… అందరి గురించి నాకు తెలియదు కానీ, ఆవిడ చెప్పిన ప్రతి తప్పూ నేను చేస్తున్నదే … కీర్తన అన్నట్టు నేను మారాను … “ఎంతలా మారానంటే నేను మారానన్న సంగతి నేను గుర్తించడానికి సమయం లేనంతగా మారి పోయాను”. నా మార్పు నాలోనే కాదు కీర్తనలో కూడా మార్పు కలిగించింది. తన స్వరూపాన్ని, స్వభావాన్ని మార్చే టంతగా నా మార్పు తనలో పరిణామం చెందింది. ‘తనది అనుమానం కాదు బాధ.’ నేను దూరమైపోతున్నాననే బాధ. తనకు దక్కకుండా పోతాననే బాధ. తనను నిర్లక్ష్యం చేస్తున్నాననే బాధ. తనను బాధ పెడుతున్న నేను ఆ విషయాన్ని గ్రహించలేకపోతున్నాననే బాధ, తన బాధను గ్రహించకుండా తనే నన్ను తన ప్రవర్తనతో, తన మాటలతో బాధపెడు తుందని ఈ రోజు ఇలా ….

జరిగేదంతా మంచికే అన్నట్టు ఇక్కడికి రావడం మంచిదయ్యింది. నా లోపాల్ని నేను తెలుసుకున్నాను.

చందు తనలో తాను తన ప్రశ్నలకి సమాధానాలను చెప్పుకుంటున్నాడు. తన సమస్యలకు పరిష్కారాలను వెదుక్కుంటున్నాడు.

*****

“మీరు రాసిన అన్ని ప్రశ్నలూ దగ్గరాదగ్గరగా ఒకేలా ఉన్నాయి. అందరి సమస్యా ఒక్కటే… కానీ ఒక్క ప్రశ్న మాత్రం వీటన్నిటికీ భిన్నంగా కనిపిస్తోంది. అయితే నాకు తెలిసి ఆ ప్రశ్న రాసిన వ్యక్తి తనలో అంతర్లీనంగా ఉన్న సమస్యను రాయడానికి సిగ్గుపడి, భయపడి, మొహమాటపడి ఏంరాయాలో అర్ధం కాని స్థితిలో “వయసు మీద పడకుండా….”ఉండాలంటే ఏంచేయాలి..?అని రాసి ఉంటాడని నా అభిప్రాయం. కనుక ఈ ప్రశ్నకి మేము పారితోషికం ఇవ్వాలని నిర్ణయించడం జరిగింది.” అనగానే … చందూకేమీ అర్ధం కాలేదు….

ఆ ప్రశ్న రాసిన వారిని పిలుస్తున్నారు…

“ఎవరూ వెళ్ళడం లేదు. ఎందుకంటే చందు అక్కడ ఉండగా ఇంకెవరు వెళతారు…”

అంతలోనే ఎవరో లేచి… “మీరు చెప్పిన వాటికి , ఆ ప్రశ్నకూ ఎలాంటి సంబంధం లేదు కదా ఆ ప్రశ్నకు మీరెలా పారితోషికం ప్రకటించారు” అని అడగ్గానే , ఆవిడ వెంటనే

“నేను చెప్పిన ఇన్ని విషయాలను ప్రక్కన పెట్టి పారితోషికం గురించి మాట్లాడుతున్నావంటే నువ్వు సమస్యలు ఉండి రాలేదు. సమస్యలు సృష్టించే డబ్బు కోసం వచ్చావు. అయినా చెప్పాల్సిన బాధ్యత మా మీద ఉంది కనుక   చెప్పాలి.”

“లైలా మజ్నూ, రోమియో జూలియట్, దేవదాసు పార్వతి….

సీతారాములు, శివపార్వతులు, రాధాకృష్ణులు …. వీళ్ళంతా ఇంకా మనలో బతికే ఉన్నారు. వయసు మీద పడిన వాళ్ళు ఎవరూ ఇంతకాలం బతికి ఉండరు కదా…! అనిర్వచనీయమైన ప్రేమకు , నిస్వార్ధమైన ప్రేమకు, అది ఉన్న జీవులకు “వయసుమీదపడదు”. అలాంటి ప్రేమను పంచమని, ప్రేమామయులుగా ఉండమని నేను ఇంతసేపూ చెప్పాను. అలాంటి ప్రేమను పంచిన రోజున భార్య గుండెల్లోనే కాదు… ఎక్కడైనా చిరస్థాయిగా నిలిచిపోతారు. తన సమస్యను రాయకుండా, భార్యను నలుగురిలో పెట్టకుండా తన సమస్యకు తానే పరిష్కారాన్ని వెదికేలా సంబంధంలేని ప్రశ్నను సంధించి తన సంబంధాన్ని ధృడంగా మార్చుకున్నాడు కనుకనే ఈ ప్రశ్నకు పారితోషికం ప్రకటించడం జరిగింది.”

“మీలో మార్పు వస్తే … పతనమవుతున్న విలువల్ని, విచ్ఛిన్నమవుతున్న వివాహ వ్యవస్థని, నవభారత నిర్మాణ సారధులుగా మీరు కాపాడగలిగితే నేడో, రేపో పోయే ఈ ప్రాణం మాట్లాడిన మాటలకి విలువ ఉంటుందని, నా బ్రతుకు కి ఒక అర్ధం వస్తుందని ఆశిస్తున్నాను. సెలవు….

*****

అందరూ వెళ్ళిపోయారు

చందు ఒక్కడే మిగిలిపోయాడు

ఆవిడ చందు దగ్గరకు వచ్చి “ఎందుకు నువ్వు వేదిక మీదకు వచ్చి పారితోషికం తీసుకోలేదు” అని అడిగింది.

“నాకు రావాల్సిన పారితోషికం వచ్చేసింది… అయినా, ఆ ప్రశ్న రాసింది నేనే అని మీకెలా తెలుసు” అన్నాడు

“బరువెక్కిన నీ గుండెల్లో పశ్చాత్తాపం కళ్ళల్లో నీళ్లుగా మారుతుంటే తుడుచుకోలేక వేదన పడుతున్న నీ చేతి వేళ్లు , సెలయేళ్లుగా మారిన చెక్కిళ్లు , తడిచి ముద్దైపోయిన నీ పాదాలు …” చెప్పకనే చెబుతున్నాయి నాయనా….

“ఇప్పుడు నీలో నాకు మార్పు కనిపిస్తుంది…”

“నాకు కూడా కనిపిస్తుంది అమ్మ” అనుకుంటూ చందు అక్కడినుంచి వెళ్లిపోయాడు.

*****

“కీర్తన రేపటి నుంచి వారం రోజులు సెలవు పెట్టేశాను… ఎక్కడెక్కడికి వెళ్దాం… ఎలా వెళ్దాం… అన్నీ నువ్వే ప్లాన్ చెయ్యి. ఒక అరగంటలో ఇంటికి వచ్చేస్తా. ఏదైనా సినిమాకు వెళ్ళి, అటునుంచి అటు రెస్టారెంట్ కి వెళ్ళి డిన్నర్ చేద్దాం. రెడీ గా ఉండు … ఓకేనా…

“సినిమాకి వద్దండి… ఈ రోజు శుక్రవారం కదా అమ్మవారి గుడికి వెళ్దాం. అక్కడి నుంచి రహీమ్ అన్నయ్య వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళి వాళ్ళ పాపను చూసి, ఆ ఏరియాలో చర్చి ప్రారంభోత్సవం ఉందట, ప్రక్కింటి మరియా పిన్ని గారు భోజనానికి అక్కడికి రమ్మన్నారు వెళ్దాం బావా …… ప్లీజ్ … ప్లీజ్ … ప్లీజ్ …”

“అన్నిసార్లు నువ్వు ప్లీజ్ అనాల్సిన అవసరం లేదు బంగారం… నీఇష్టం.”

“లవ్ యు బంగారం…”

బాయ్… బాయ్……

-అప్పారావు పంతంగి

aaa

Download PDF

ఒక వ్యాఖ్యను

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Enable Google Transliteration.(To type in English, press Ctrl+g)