తరంగ

  సాయంత్రాలెప్పుడూ ఇంతే తెరిచిన కిటికీల్లోంచీ.. అలసిన మొహాలమీద నించీ సుతారంగా నడిచెళ్ళిపోతుంటాయి.. కాంతిగా కదిలీ, ఊగీ, రెపరెపలాడీ, చెమ్మగిల్లిన ఒక పువ్వు లోయలోకి జారిపడుతుంది ఇంకొక సుదూర మౌన ప్రయాణం మొదలవుతుంది….

  గదినిండా చీకట్లు మాత్రమే పొర్లి, పొంగుతున్నప్పుడు అవును, కచ్చితంగా అప్పుడే కాసింత సంతోషంగా వున్నప్పటి వొకానొక పూర్వ క్షణపు దీపాన్ని మళ్ళీ వెలిగించు. ఆ వెలుగులో నువ్వేమేం చేసి వుంటావో వొక్క…

 1 ఏమీ గుర్తు లేదు.. తెలిసిన పాటే ఎందుకు పాడనన్నానో తెలీని త్రోవలో తొలి అడుగులెందుకేశానో గాలివాన మొదలవకుండానే గూటిలో గడ్డి పరకలు పీకి గువ్వ ఎందుకలా ఎగిరిపోయిందో.. 2 రెల్లుపూల మధ్య…

మొదటిసారి నువ్వడుగుతావు చూడు “ఎలా వున్నావ్? ” అని అప్పుడు చూసుకుంటాను నన్ను నేనొక్కసారి చాలా కాలం నుంచీ కాలానికి వదిలేసిన నన్ను నేను అప్పుడు చూసుకుంటాను , నీకు ఒక సరైన…

మెడకి కుట్టుకున్న దండ బిగిసి రక్త నదుల ఎదురెదురు మోత వళ్ళంతా గాట్ల మాంసం. కోతలన్నీ  కప్పి ఉంచే  గవురవం విత్తనాల పండగ మొలకలన్నీ మొటిమలై  మాడిన నేల మొకం కబురుల కీటకాల…

            ముఖ్యంగా నిన్ను నువ్వు అదిమి పట్టుకోవాలి. ఎల్లప్పుడూ బీ పాజిటివ్ రక్తాన్నే ఎక్కించుకోవాలి. మొండి గోడల్లోంచి మొలాసిస్ పిండుకుని తాగాలి. రాజుగారి కొత్త దుస్తుల్నే…

న్యూయర్క్ జిలుగుల  నీడల్లో ఓ పక్కకి ఒదిగి  నెలలు నిండిన పొట్ట నిమురుకుంటూ  ఒక మెక్సికన్ యువతి. ఆమె చేతిలో వడలి పోతున్న ఎర్రగులాబీ  బొకేలనుంచి తేలివచ్చింది దశాబ్దకాలపు గ్నాపకం. ప్రపంచానికి ఆవలి…

నాకేం తొందరలేదు అతని లాగే నన్ను నేను పరుచుకుని కూర్చున్నాను తననే  చూస్తూ నాలోంచి చూపుల్ని వెనక్కి లాక్కుని రెప్పల కింద అతను దాచుకున్నపుడు కొలుకుల్లోంచి కణతల మీదుగా నాచు పట్టిన చారికలు మళ్ళీ కొత్తగా తడిసిన చప్పుడు…

అక్షరం   నన్ను    కుదిపేస్తోంది కన్ను అక్కడే    అతుక్కుపోయినా.. ఆలోచన    స్తంభించిపోయినా – అంతరంగపు  ఆవేదనను అంతర్లోకపు   అనుభూతిని అక్షరాలు   అనుభవించమంటున్నాయి. ప్రస్తుతించిన    గతం     భవిష్యత్తులో వర్తమానమై   ఘనీభవించినా అక్షరాలున్నాయే     అవి పుస్తకాల   …

  ఎందుకో మరణం గుర్తొచ్చిందివాళ ఇటీవల కాస్త అనారోగ్యం చేసింది ఏదో ఒకనాడు చనిపోతాను గదూ-   చెప్పో చెప్పకుండానో కాస్త ముందుగానో వెనగ్గానో తాపీగానో తొందరగానో మొత్తానికి చనిపోతాను అయితే బ్రతికి…

నీతో ఆడుకునే ఆ నీరెండ మలుపుల్లోనే, పంజరాలు వీడి బయటికొస్తాం. ఆ సాయంకాలపు గాలుల్లో మాత్రమే మాకూ రెక్కలొస్తాయ్. వెనుక కరి మబ్బు తెర, ముందర ఎగిరెళ్ళే తెల్లటి కొంగల్ని రోజూ చూస్తున్నా,…

          రాత్రి తలుపులపై దబదబ చప్పుడు కొనసాగుతూనే ఉంటుంది ఎవరు ఎవరిని ఎప్పుడు ఎందుకు పిలుస్తారో తెలియదు ప్రక్కనే కిటికీ గాలి ఒక రైలు కేకను ఇనుప…

        నేను నేను కాదు అప్పుడప్పుడూ రాత్రి నిదట్లో స్కలించిన స్వప్నాన్ని అస్తిత్వాలు తెలియని నిర్వేదాన్ని అసంకల్పితంగా రాలే ఋతువులు నాలో కొన్ని నిర్లిప్తాలో నిస్సంకోచాలో గోడ మీద…

          అదేంకాదు కానీ, కాస్త నిర్లక్ష్యంగా బతికి చూడాలి దిగంబరా లేచిరా అంటే దిగ్గున నిలబడ్డ బైరాగిలా ఆకాశం తప్ప మరేమీ అక్కర్లేని అవధూతలా గాలిపడవ తెరచాపై…

  జన్మ జన్మాల మోహాన్ని అంతా నీలి మేఘం లో బంధించాను- వాన జల్లై కురుస్తోంది శతాబ్దాల ప్రేమనంతా హిమాలయ శిఖరంపై నిలబెట్టాను – జీవ నదియై పొంగుతోంది అనంత సమయాల అభిమానమంతా…

రెండు చేతులు చాచి ఆప్యాయంగా తడమటం ఎంతిష్టమో ఎన్ని జ్ఞాపకాలు ఎన్నెన్ని అనుభూతులు మౌనంగా ఉన్నా వేన వేల అనుభవాలు దాచుకున్న నువ్వంటే ఎంతిష్టం మొదటిసారి నిన్ను తాకిన జ్ఞాపకం ఇంకా వెచ్చగానే…

ఏదో ఒకటి అట్లా మొదలెట్టేసాక అది ఎన్నటికీ ముగియనట్లు ఇంకేదో అసలైంది కొత్తగా మెదలెట్టడమన్నది ఎన్నటికీ మొదలెట్టనట్లు ఏదో నిత్యం మరిచిపోయినట్లు అదేమిటో ఎన్నటికీ జ్నాపకం రానట్లు రాటకు కట్టేసిన గానుగెద్దులా అట్లా,…

  ఇవాళ ఇంట్లనె ఉన్నా ఎవరైన హీనతిహీనం ఏ ఒక్కరైన రాకపోతరా అన్న ఆశ ఇంకా కొంచెం పచ్చగనే చేరేడుపైన కదులుతుంటె… పెద్దర్వాజ రెక్కలు రెండు తరతరాల సంస్కారపు చేతులుగ అలాయ్‍బలాయ్ జేసుకోను…

ఆగు ఒక్క క్షణం, ఆపు ఖడ్గ చాలనం, రణమంటే వ్రణమే, ఆపై మరేమీ కాదు నువ్వు కత్తి తిప్పడం బాగుంది నువ్వు హంతక ముఖం ధరించడం బాగుంది ఇంతకూ మనం ఎందుకు యుద్ధం…

  1. పల్చని మేఘాల కింద మెల్లగా ఊగే పూలని తాకుతూ యధాలాపంగా నడుస్తున్న ఒక తేలికపాటి సంతోషం.. ఒక అసంకల్పిత చిరునవ్వూ.. చిన్నపాటి బెంగా కూడా నువ్వు గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా!!   2….

కాగితం పూల మీద వాలిన నీ వేలిగుర్తుల్ని నీలిముంగురులతో జతచేస్తుందీ చిరుగాలి తెలుసు నాకు నీ ఆత్మని తోడుగా విడిచెళ్ళావని ఓ గుండెడు కన్నీటి చారికల్నైనా వదలకుండా తోటల్ని దహనం చేయలేమని తెలుసు…

నేను మీ ముందుకు వొచ్చినపుడల్లా నా లోపలి నీడ ఒకటి నన్ను భయపెడుతూ వుంటుంది ఈ నీడ ఎక్కడ మీ ముందు పడి నన్ను అభాసుపాలు చేస్తుందో అని అపుడపుడూ కంగారు పడుతుంటాను…

నిదుర రాని రాత్రి ఒకలాంటి జీరబోయిన గొంతుకతో వొడుస్తున్న గాయం మాదిరి, పోరాడే  గాయం మాదిరి నిస్పృహ, చాందసం ఆవల ఎక్కడో ప్రవాసంలో తన దాయాదులనుద్దేశిస్తూ నిరాఘాటంగా దార్వేష్ పాడుతూ  ఉన్నాడు అతడి…

  ప్రయాణమిది మనసు ప్రాణాయామమిది యోగత్వమా… ప్రాణాలను ప్రేమతో సంగమించే వేదనా యమున సమ్మోహమా… ఒప్పుకోలేని విన్నపాలు కళ్ళబడలేని కలలు అర్థమయ్యే పదాలు ఆశల సవ్వడులు ఇన్నిటినీ ఇన్నాళ్ళూ మోసుకొచ్చిందీ కాలం కొన్ని…

సగం చీకటి తనమేనా … గువ్వా మెట్టు … పైకి జరుపు మసి కనుపాపను గురిచూసి కొట్టు పసుపు కొమ్ముల్ని ఆమె చేతిగాజులు దంచినట్టు గుమ్మొచ్చి పడిపోయిన వాన మబ్బుల్ని దంచు అగొనే…

నా ఇంటిని నా ఇష్టానికే వదిలేసి సర్దిన తీరులో తన ఇష్టాన్ని ముద్దరేసి కాలానికి నా ఎదురుచూపు లానించి అమ్మాయి వెళుతోంది కట్ చేస్తే గుండెల మీద ఆడినప్పుడు అ ఆ లు…

ఒక ఆశ్చర్యాన్ని వేటాడుతున్నప్పుడు ఒళ్ళు మరిచిన పరవశంలో నువ్వు ఒంటరివే- ఒక ఆనందాన్ని సముద్రంలా కప్పుకున్నప్పుడు అలల వలల్లో తుళ్ళిపడే ఒంటరి చేపవు నువ్వే- ఒక పాట వెంట కాందిశీకుడిలా పరుగు తీసినప్పుడు…

సన్నగానో సందడిగానో దిగులు వర్షం మాత్రం మొదలయ్యింది. మనసంతా గిలిగింతలు పెట్టిన క్షణాలు గుండెలో గుబులుగా తడుస్తూ ఇపుడింక జ్ఞాపకాలుగా. ఎన్నిసార్లు విసుక్కోవాలో సూర్యుణ్ణీ, చంద్రుణ్ణీ రమ్మనో పొమ్మనో తడిమిన ప్రతిసారీ నిశ్శబ్దమే…