శ్రీరామ్

ఈ నిరామయ సాయంత్రాన ఎవరిని గుర్తుకు తెచ్చుకొని రోదించను? ఎత్తైన ఈ రెండు పర్వతాల మద్య లోయలో గుబురుగా ఎదిగిన పొదలతో నా ఒంటరి సమాధి కప్పివేయబడివుంది మెల్లగా, భ్రమలాగా మేఘాలు భూమిని…

ఒక భయంకర తుఫాను రాత్రి తలదాచుకొనేందుకు ఏ చోటూ కానక నీ వాకిట్లో నిలుచున్నాను   నీవు దయతో నీ గుడిసెలోనికి ఆహ్వానించావు   “పథికుడా! ఇంత రాత్రివేళ ఎక్కడకు నీ ప్రయాణం?”…