1
ఎవరిదైతేనేం?
జాగ్రత్తలేని ఊహల్లోంచి
జారిపడ్డ రాత్రికి గుర్తు.
నీలాగా,నాలాగ
ఒక పసిప్రాణం.
చూస్తూ చూస్తూ
ఎలా చంపమంటావ్?
2
తెలిసిందా?
రాత్రులు నువుమోసిన
స్వర్గాలన్నీ
భారంగా తేలిపోయే
నల్లమబ్బులు.
నిజమైన స్వర్గం ఒకటి
ఖచ్చితంగా వేరే ఉంది.
3
ఏడుస్తావెందుకు?
ముడుచుకున్న పసివేళ్ళన్ని
మృదువుగా కదిలినందుకో
తెరుచుకోనీ కళ్ళవెలుగులో
శూన్యరాశి పరిచినందుకో
4
సున్నితమైన ఓదార్పు మాటతో
ఎముకలు చిట్లేటి
శబ్ధాలు వింటూ
మరలిరాని ప్రాణాల ధ్యాసలో
దీనంగా భారంగా
పాపాన్ని కంటూ
5
రా!ఇలా!
శుభ్రంగా
చేతులు మనస్సు కడుక్కో.
స్వర్గాల జలపాతాల్లో
నీటి తుంపరలు పిల్లలు
స్వర్గాల చీకటిమీద
నిప్పు తునకలై మెరిసిపోతారు.
6
పిల్లలకేదీ అంటదు!
ఆకాశాలమీద
ఆడుకుంటారు.
ఆకాశమై
వాళ్ళు బతికిపోతారు.
నువ్వే రక్తమని
తెలిసినా లేకున్నా
7
పిల్లలు దోసిళ్ళతో
నక్షత్రాలు చల్లుతారు.
నూరేళ్ళు బతకమంటూ
నిండుగా దీవిస్తారు.
( The greatest destroyer of peace is abortion because if a mother can kill her own child, what is left for me to kill you and you to kill me? There is nothing between. – Mother Theresa)
- నంద కిషోర్
నందూ,
అద్భుతం!!!
సున్నితంగా, ఆర్ద్రంగా సాగింది కవిత. చదవగానే గుండె బరువెక్కింది.
“if a mother can kill her own చైల్డ్ …” ఇది చదవగానే కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి.
అవును,. స్వర్గమూ,. చీకట్లలోనే మగ్గిపోతుంది,.ఏ అంటూ లేని పిల్లలు,.దానితో జట్టుకట్టనప్పుడు,. . బాగుంది,. నందు,,..
బాగుంది నందు …