( గత వారం తరువాయి)
8
కతార్‌ ఎయిర్‌వేస్‌ విమానం క్యూఆర్‌ 51లో..మొదటి తరగతి విశాలమైన, సౌకర్యవంతమైన క్యాబిన్‌లో..కుర్చీని బెడ్‌వలె అడ్జస్ట్‌ చేసుకుని..వెనక్కి వాలి, కళ్ళు మూసుకుని గంభీరంగా అలా మౌనంగా, ధ్యానంలో సమాధి ఐపోయిన స్థితిలో అలా ఒరిగి.,
లీల మనసులో ఒక గర్జిస్తున్న సముద్రముంది.
దూసుకుపోతున్న విమానం కింద ప్రళయిస్తున్న అట్లాంటిక్‌ మహాసముద్రముంది.
ఏ మహా సముద్రమైనా మనిషి హృదయంకంటే విశాలమైంది కాదు..లోతైందీకాదు అని తన అభిమాన కవి రాబర్ట్‌ ఫ్రాస్ట్‌ చెప్పిన కవిత్వపాదాలు స్ఫురించాయెందుకో అప్పుడామెకు.
తను గాయపడిందా…పడితే ఎందువల్ల..రామం వల్లనా.
అసలు రామం తనను ఏమీ అనలేదు కదా.
అతను తనను ఏమీ అనకపోవడమే గాయపర్చడమేమో..అప్రత్యక్షంగా తను అతన్నుండి ఒక రసస్పర్శనూ, రవ్వంత ప్రేమనూ, ఓ అనునయింపునూ కోరుకుంటోందా. కోరుకోకుంటే అతని స్మరణరాగానే మనసు ఎందుకింత శూన్యంగా మారి ఎడారి తుఫానులా సుళ్ళు తిరుగుతూ క్షోభిస్తోంది.
ఆమెకు చటుక్కున ఒడ్డునపడి గిలగిలా తన్నుకుంటున్న చేప జ్ఞాపకమొచ్చింది. తన స్థితి యిప్పుడదేనా. రామం విషయం రాగానే తను సాధించిన అపూర్వ విజయాలు, డబ్బు దర్పం, అహం…అన్నీ ఎక్కడివక్కడ మటుమాయమైపోయి.. ఒట్టి బేలగా, నిస్సహాయంగా అతి సాధారణ స్త్రీగా కుమిలిపోతోందెందుకు..ఏమిటీ అనిమిత్తత.
‘లెర్న్‌ టు బి సైలెంట్‌
లెట్‌ యువర్‌ ్వయట్‌ మైండ్‌
విజన్‌ అండ్‌ అబ్జార్బ్‌..’అని పైథాగరస్‌ నిశ్శబ్దం గురించి ఎంత అద్బుతంగా చెప్పాడు. ప్రతిరోజు ఆరువేల ఆలోచనలు చేసే మనిషి మెదడు రెండు ఆలోచనల నడుమ ఖాళీ లేకుండా సాగుతూ నిరంతరం సముద్ర కెరటాలవలె మనిషిని బాదుతూఉంటే నూతన మేధో జవసత్వాలను పొందేందుకు సాధ్యమైనంత ధ్యాన నిశ్శబ్ధాన్ని పాటించి ఉత్తేజాన్ని సాధించమని పాస్కల్‌ చెప్పాడు.
నిశ్శబ్దం.. నిశ్శబ్దం.,
చాలాసేపటినుండి లీల నిశ్శబ్దంగా ఉంది..కళ్ళుమూసుకుని. తనకు రామం అర్థం కావడంలేదా..లేక రామం గురించి అర్థం కావడం లేదా. ఆత్మసంబంధం అనేది భగవంతుని గురించి తెలుసుకోవడానికీ, భగవంతున్ని తెలుసుకోవడానికీ మధ్య ఉన్న తేడా అనికదా మహాత్మాగాంధీ చెప్పింది.
తనకు రామం గురించి తెలియడం లేదా..అసలు రామమే తెవియడం లేదా.
ఒక్క విమానం వేగంగా వెళ్తున్న శృతివంటి మోత తప్పితే విమానంలో అంతా బహుప్రశాంతంగా ఉంది. కొద్ది చలిగాకూడా ఉంది. తను గాడ నిద్రలో ఉందనుకుందేమో ఏర్‌ హోస్టెస్‌ అలికిడి లేకుండా మెల్లగా వచ్చి సుతారంగా పైనున్న పింక్‌కలర్‌ ఊలు శాలువాను మెడల వరకు సర్థి వెనక్కి వెళ్ళిపోవడం లీలకు లీలామాత్రంగా తెలుస్తోంది.
అరగంట క్రితం కొద్దిగా…అరపెగ్గు..సోడాతో కలపి సిప్‌ చేసిన గ్రీన్‌ లేబుల్‌ విస్కీ..ఎక్కడో గుండెల్లో నీలిమంటలా వ్యాపిస్తోంది.
మంట..మంట..మంట కనిపించకుండానే..అదృశ్యంగా ఉంటూనే కూడా మనిషిని దహిస్తుందికదా.
అన్నీ జ్ఞాపకమొస్తున్నాయి ఆక్షణం లీలకు ఎందుకో..లోలోపల ఎక్కడో వడగళ్ళవాన కురుస్తున్నట్టు
నిర్మల..ప్రపంచ వ్యాప్తంగా విస్తరించిన తన నెట్‌వర్క్‌..దాదాపు ఎనభై ఎనిమిదిమంది సుశిక్షితులైన సైనికులవంటి ప్రజ్ఞావంతులైన తన అనుచరులు..సాధారణ వ్యక్తులనెవ్వరికీ సాధ్యంకాని వందల కోట్ల రూపాయల ప్రాజెక్ట్స్‌..ఎందరెందరో ఎన్నెన్ని రంగాలకో చెందిన క్లెయింట్స్‌…ఒక చూపుతో ఏ కార్పొరేట్‌ సంస్థనైనా తన పాదాక్రాంతం చేసుకోగల ప్రతిభ.. గుప్తంగా తనపై దాడికి ప్రయత్నించే శత్రువర్గం..తన రక్షణను నిరంతరం పర్యవేక్షించే తన రహస్య సెక్యూరిటీ..నెలకు దాదాపు ఆరుకోట్ల రూపాయల ఖర్చుతో మనగలిగే తన సిబ్బంది..అంతా వర్చువల్‌..అంతిమంగా వర్చువల్‌ రియాలిటీ.
” యువర్‌ అటెన్షన్‌ ప్లీజ్..”విమానంలో ప్రకటన ప్రారంభమైంది.
ఇంకో పావుగంటలో విమానం డిస్టినేషన్‌..వాషింగ్టన్‌ డి.సి. డల్లెస్‌ ఏర్‌పోర్ట్‌లో దిగబోతోంది…అదీ సారాంశం. మెల్లగా కనురెప్పలను విప్పి..ప్రశాంతంగానే.. ఒంటిపైనున్న శాలువాను సరిచేసుకుని..నెమ్మదిగా లాప్‌టాప్‌ను ఒళ్ళోపెట్టుకుని బూట్‌చేసి.. మెయిల్‌ తెరిచింది.
నిర్మలనుండి మూడు మెసేజెసున్నాయి.
ఒకటి..యిదివరకు చెప్పిందే..అన్నెపోలిస్‌ దగ్గరి లోఎస్‌ ఫైవ్‌స్టార్‌ ఇంటర్‌ కాంటినెంటల్‌ హోటల్‌లో తొంభై ఒకటో నంబర్‌ డీలక్స్‌ కింగు సూట్‌ ఏర్పాటు.
తమ మేరీల్యాండ్‌ అపరేటర్‌, డిల్లయిట్‌ కంపెనీ లావాదేవీలు చూచే రాబర్ట్‌ కోవె ఏర్‌పోర్ట్‌కొచ్చి రిసీవ్‌ చేసుకుంటాడని రెండవది.
రాబర్ట్‌కు తెలియకుండా సెక్యూరిటీని ఇన్‌విజిబుల్‌ మోడ్‌లో మెక్సికన్‌ టీంకు చెందిన ముగాబే చూసుకుంటాడనీ, ఒక పావుగంటతర్వాత ముగాబే ఎక్స్‌ఎక్స్‌ఫైల్‌ టు టు నంబర్‌తో కాంటాక్ట్‌లోకొస్తాడని సూచన.. మూడవది.
ఈ మెసేజెస్‌తో నిర్మల స్కిప్పయిపోతోంది. తననుండి యిక ఆమెకు సెలవు. ఆమె డ్యూటీ ఐపోతుంది. గంట విరామం తర్వాత ఢిల్లీనుండి అఫ్జల్‌ తన సర్వీస్‌ గురించి డ్యూటీలోకొస్తాడు.
చటుక్కున దోహానుండి తను బయల్దేరుతున్నప్పుడు మెక్సికన్‌…కంపెనీ మనుషుల నుండి తనకు ప్రమాదంఉందని నిర్మల చేసిన హెచ్చరిక జ్ఞాపకమొచ్చింది.
నవ్వుకుని..మళ్ళీ మెయిల్‌లోకి చూచింది. అరగంట క్రితం తను రామంకు చేసిన మెయిల్‌కు జవాబేమైనా వచ్చిందా అని వెదుకులాట..ఎదురుచూపు. ఆమె ఊహించినట్టుగానే రామం నుండి జవాబులేదు. రాదని ఆమెకు తెలుసు.
ఎందుకో ఆమెకు క్యాథీ జ్ఞాపకమొచ్చింది.
తామిద్దరిదీ ఒకటే వయసు..ఇద్దరూ అసాధారణ ప్రజ్ఞావంతులే. ఇద్దరూ డిస్టింక్షన్‌లో ప్రంపంచలోనే ప్రసిద్ధిచెందిన ప్రతిష్టాత్మక విశ్వవిద్యాలయాల్లోనుండి ఎంబిఎ పట్టాలు పొందినవాళ్ళే..ఇద్దరూ ఒకరిని మించి ఒకరు అందగత్తెలే. ఇద్దరూ దైర్యశాలులుకూడా. నిశ్శబ్దంగా వ్యూహాత్మక కదలికలతో జీవితాన్ని చదరంగం ఆటలా కొనసాగించగల ప్రతిభాశీలులు.. కాగా డబ్బుక్కూడా కొదువలేని సంపన్నులే ప్రస్తుతం.
ఐతే క్యాథీ తనకు పోటీయా.. తనకు స్నేహితురాలా..తనకు శత్రువా..ఆమె తన దారికి ఒక అడ్డంకా..లేక ఏమీ కాదా..?
విమానం ఆగి..కారియర్‌ బస్‌ వచ్చి షంట్‌ఐ..విమానంలోని జనం, కదలికల్తో సంచలనం మొదలై ఫస్ట్‌క్లాస్‌లో ఉన్నదే యిద్దరు ప్రయాణీకులు. తను, యింకో అమెరికన్‌ కాన్సలేట్‌ ఆఫీస్‌ ఉద్యోగి. హాస్టెస్‌ వచ్చి ఎదుట వినమ్రంగా నిలబడి..’వెల్‌కం మేం’ అంది బస్‌లోకి..యిద్దరు ప్రవేశించగానే కదిలి.. రెండు నిముషాల్లో ఏర్‌పోర్ట్‌ చేరి..ఇమ్రిగ్రేషన్‌ డిపార్ట్‌మెంట్‌ ఉద్యోగి ఎవరో ఎదురొచ్చి ఫింగర్‌ ప్రింట్‌, ఐ బాల్‌ ఫోటోగ్రాఫింగు..అంతా ఓ ఐదునిమిషాల్లో కానిచ్చి.
డబ్బు..డబ్బు..డబ్బుతో హోదా..హోదాతో గౌరవం..గౌరవంతో మనిషిలో పొంగే ఉత్తేజం, ఉత్సాహం..దర్పం.. అహం…పర్వతం దగ్గరికి మనిషి …మనిషి దగ్గరికే పర్వతం.. అదీ తంతు,
బయటికి నడిచింది లీల.
ఎగ్జిట్‌ దగ్గర రాబర్ట్‌ కోవె రెడీగా ఉన్నాడు. తెల్లనివాడు, రాగి వెంట్రుకలవాడు. వినయము ఉట్టిపడువాడు..తమ భృత్యుడు
”వెల్‌కం మేం..”చేతుల్లో ఓ పెద్ద అందమైన పుష్పగుచ్ఛం,
”థ్యాంక్యూ”
సరిగ్గా అప్పుడే కనిపించాడు…మెరుపులా…అప్పుడెప్పుడో బాగ్దాద్‌లో మెక్సికోకు చెందిన జెన్‌రోవర్‌ కంపెనీ బిడ్‌ ఆఫర్‌ దగ్గర ఓ లిప్తకాలం చూచిన ఓ ముఖం..నల్లనిది. క్రూరమైంది…వికృతమైంది.
కార్పోరేట్‌ ప్రపంచంలో కత్తిమొనపై జీవించే ప్రతి ఉన్నత వ్యక్తి అనుక్షణం డేగకళ్ళతో పరిసరాలను గమనిస్తూ ముందుకు సాగుతాడు అనుక్షణం…రక్షణ.. ఆత్మరక్షణ..ప్రాణరక్షణ లేకుంటే ప్రాణహరణ.
ప్రాణం కోల్పోవడానికీ, ప్రాణం తీయడానికీ నడుమ తేడా ఒక సన్నని కంటికి కన్పించని గీత .. అది ఎప్పుడు చెదిరిపోతుందో ఎవరికీ తెలియదు.
ఆ నల్లని ముఖం కన్పించిన మరుక్షణమే ఆమె సెల్‌ఫోన్‌లో ఓ ఎస్సెమ్మెస్‌ ప్రత్యక్షమైంది. þþ522 నంబర్‌. నల్లని ముఖాన్ని తోసుకుంటూ వెళ్తున్నట్టే ఇద్దరు దృఢమైన వ్యక్తులు వాని పైపైకి చొచ్చుకొస్తూ.. ఓవర్‌ ర్యాపింగు.
రెండు క్షణాల్లో స్పెషల్‌ ఎగ్జిట్‌ దగ్గర సుతిమెత్తగా నల్లని పొడవాటి ఇరవైరెండు ఫీట్ల బెంజ్‌ లిమో కారు వచ్చి ఆగింది. రాబర్ట్‌ వినయంగా ఒక తెరుచుకుంటున్న డోర్‌ వద్ద నిలబడి స్వాగతించి..లీల లోనికి ఎక్కగానే..మెరుపు వేగంతో తనూ ఎక్కి.. కారు మెరుపులా కదిలి.
లిమో కారును చూస్తూ చుట్టూ ఉన్న జనం..కొద్దిగా షాక్‌ ఔతూండగా.,ఐదు నిముషాల్లో..లిమోలో రాబర్ట్‌ కాన్ఫరెన్సింగు ప్రారంభించాడు.
గత రెండు నెలలుగా డిల్లయిట్‌ కంపెనీతో జరిపిన లావాదేవీలు, ఐబియంతో వాల్‌మార్ట్స్‌ సప్లయ్‌ చెయిన్‌ ప్రాజెక్ట్‌ విషయాలు, నాసాతో ఉన్న మోస్ట్‌ కాన్ఫిడెన్షియల్‌ ఆపరేషన్స్‌..కొత్తగా డిఫెన్స్‌ ఆపరేషన్స్‌కు సంబంధించిన మిలియన్‌ డాలర్ల ప్రాజెక్ట్‌ ప్రయత్నాలు, రిట్జ్‌-కార్టన్‌ హోటల్‌ కంపెనీతో ఒప్పందాలు..చెప్పుకుపోతున్నాడు.
లీల కళ్ళు మూసుకుని మౌనంగా వింటోంది.
మాట్లాడ్తున్నప్పటికంటే మాట్లాడవలసినప్పుడు మాట్లాడకుండా మనిషి పాటించే మౌనం ఎదుటి మనిషిని భయంకరంగా భయపెడ్తుంది. ఆ విషయం లీలకు తెలుసు.
లిమో కార్‌ ఇంటర్‌స్టేట్‌ 395 ద్వారా జోహాన్సన్‌ హైవేపై నుండి పరోల్‌ దిక్కు పరుగెడ్తోంది. మూడు సంవత్సరాలు తను అమెరికాలో ఉన్నప్పుడు ఎంతో సుపరిచితమైన రోడ్లే అవన్నీ. ఎదురుగా స్క్రీన్‌పై జిపియస్‌ రూట్‌ మ్యాప్‌ కదుత్తోంది.. సరిగ్గా యిరవై ఎనిమిది నిముషాల తర్వాత బెంజ్‌ లిమో హోటల్‌ లోయిస్‌ విశాలమైన అవరణలోకి ప్రవేశించింది.
కారుడోర్‌ తెరుచుకోగానే డ్రైవర్‌, రాబర్ట్‌..ఇద్దరూ తలపంకించి వినయంగా నిలబడి ఉండగా లీల దిగి..రిసిప్షన్‌ కౌంటర్‌ వైపు నడుస్తూండగా..
ఆమె మొబైల్‌ ఫోన్ మ్రోగింది.
స్క్రీన్‌పై రామం నంబర్‌.
అప్పటినుండీ ఒక మృత వాహకంగా ఉన్న రాగితీగలోకి చటుక్కున విద్యుత్తు ప్రవేశించనట్లయి.. ఆమె ముఖం వేయి వాట్స్‌ బల్బులా వెలిగి…
”హలో రామం” అంది చిన్నపిల్లలా..హుషారుగా..అప్పుడే రెక్కలు మొలిచి మొట్టమొదటిసారి ఎగుర్తున్న పక్షిపిల్లలా.
అట్నుంచి రామం ”హలో..”అన్నాడు.
(సశేషం)
–రామా చంద్రమౌళి
ekkadi ekkadidaaka navala bavundi inkaa story telusukovalanukuntundaga aipotondi kasta ekkuva story prachuriste bavuntundi alochinchandi dhanyavadalu
ఈ వారం చాలా తక్కువ మాటర్ పెట్టారు. చదవాలని ఉంది.
రాజారావ్.కె.
చంద్రమౌళి గారి నవల ఆలోచనాత్మకంగా ఉంది. కవిత్వం కలబోసిన వచనం. అసాధారణం .
రమణ రావు