ఫిబ్రవరి: హాస్య కథల హవా!

 2 (1)

 

 

[ఫిబ్రవరి కథలలోకి వెళ్ళే ముందు ఓ చిన్నమాట. జనవరి నెల కథల పరిశీలనలో రెండు మంచి కథలు మా దృష్టిని దాటిపోయాయి. అవి – హిట్లర్ జ్ఞాపకాలు (డా. వి. చంద్రశేఖరరావు, పాలపిట్ట), చావుదేవర (రమాసుందరి, పాలపిట్ట). “హిట్లర్ జ్ఞాపకాలు” లేయర్డ్ గా సాగే కథనంతో కాలేజీ కేంపస్ లోని రాజకీయాలను పరిచయం చేస్తే, “చావుదేవర” సొగసైన ఒంగోలు మాండలికంలో సాగిన ఇద్దరాడవాళ్ళ కథ. రెండింటిలోనూ ప్రతీకాత్మకంగా రెండు జంతువులుండటం, రెండింటిలోనూ మిస్టిక్ లక్షణం వుండటం ఓ చిత్రమైన సామీప్యం. గత మాసంలో ప్రకటించిన జనవరి మంచి కథల జాబితాలో ఈ రెండు కథలూ తప్పకుండా చేర్చతగినవి. జరిగిన పొరపాటు సహృదయంతో అర్థం చేసుకోని క్షమించగలరని ఈ ఇద్దరు రచయితలను, పాఠకులను కోరుతున్నాము. మేము వీలైనంత సమగ్రంగా పరిశీలించే ప్రయత్నం చేస్తున్నప్పటికీ మాకున్న పరిమితుల వల్ల ఏవైనా కథలు/పత్రికలు మా దృష్టిని దాటిపోతే పాఠకులు సూచించడం ద్వారా ఈ కృషిని సమిష్టిగా, సమగ్రంగా చేయగలరని మళ్ళీ కోరుతున్నాము.]

 

ఇక ఫిబ్రవరి కథలలోకి వద్దాం –

ఫిబ్రవరి కథలలో రెండు ప్రత్యేకతలు వున్నాయి. మంచి కథల జాబితాలో చేర్చతగిన కథలలో చాలా వరకు హాస్యకథలు వున్నాయి. ఇది చాలా “ఆనందకరమైన” పరిణామం. రెండవది – చాలావరకు మంచి కథలు వెబ్ పత్రికలలో రావటం. సంఖ్యాపరంగా వెబ్ పత్రికలన్నీ కలిపితే కొన్ని కథలే వస్తున్నప్పటికీ వాటిలో మంచి కథల శాతం, ప్రింటు పత్రికలలో వస్తున్న మంచి కథల శాతం కన్నా ఎక్కువ వుండటం మరో పరిణామం. ఇది విస్తరిస్తున్న వెబ్ సాహిత్యానికి నిదర్శనమా లేక ప్రింటు పత్రికలలో క్షీణిస్తున్న ప్రమాణాలకు చిహ్నమా అన్నది మరింత లోతుగా పరిశీలించవలసి వున్నది. మరి కొన్ని నెలల పరిశీలన తరువాత ఈ విషయం గురించి మరింతగా మాట్లాడుకుందాం.

ఇందాక చెప్పినట్లు ఈ నెల హాస్య కథల హవా నడిచింది. ఓ అంతర్జాల పత్రిక హాస్య కథల పోటీ నిర్వహించి అందులో బహుమతి పొందిన కథలను ప్రకటించడం అందుకు ముఖ్యకారణం కావచ్చు. అయితే తెలుగు సాహిత్యంలో హాస్య కథల విషయంలో ఓ చిన్న చూపు వుంది. ప్రముఖ వార్షిక సంకలనాలలో హాస్యకథలు అరుదుగా చోటు చేసుకుంటాయి. ఎక్కడో సెటైర్ కథలలో తప్ప కథాంశంలో బలం వుండదనీ, పాఠకులను నవ్వించడమే తప్ప ఇలాంటి కథలతో సామాజిక ప్రయోజనం పెద్దగా వుండదనీ కారణం చెప్తారు. పాఠకులను నవ్వించడమే ఓ సామాజిక ప్రయోజనమనే వాదన కూడా వుంది. ఏది ఏమైనా హాస్య కథ రాయడం కష్టమైన పని. మంచి పరిశీలన (వస్తువు కోసం), మంచి వాక్య నిర్మాణం (శైలి) వుంటే తప్ప హాస్యకథలు పండవు. అందుచేత ఈ నెల హాస్య కథలను ప్రత్యేకంగా ప్రకటిస్తున్నాము. ఇవేవీ కాకపోయినా మిగిలిన (సో కాల్డ్ సీరియస్) కథలు ఇచ్చే నిరుత్సాహం నుంచి కాస్త తెరిపిగానైనా వీటిని చదువుకోవచ్చు.

ఇక మిగిలిన కథల గురించి –

గత మాసం చెప్పినట్లుగానే తెలుగు కథకులలో వస్తు వైవిధ్యం కోసం ప్రయత్నం ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తోంది. సమకాలీన అంశాలకు కథా రూపం ఇచ్చే ప్రయత్నాలు చాలా మంది చేస్తున్నారు. రైతు కష్టాలు, పిల్లలు వదిలేసిన తల్లిదండ్రులు వంటి నిలవ కథాంశాలు అడపాదడపా కనపడుతున్నా వాటి సంఖ్య తగ్గుముఖం పట్టింది. వర్తమాన వస్తువులతో కథలు వస్తున్నా ఆ వస్తువు లోతుల్లోకి వెళ్ళే విషయంలో కొంత అలసత్వం కనిపిస్తోంది. వస్తు వైవిధ్యం ప్రోత్సహించవలసినదే కానీ, వస్తువు పట్ల మరికొంత గాఢమైన పరిశీలన లేకపోవడం లేదా అది కథలో ప్రతిఫలించలేకపోవడం మాత్రం హర్షించదగ్గ విషయం కాదు. ఓ గంభీరమైన విషయాన్ని కథలో ప్రవేశపెట్టినంత మాత్రాన అది గంభీరమైన కథ అయిపోదు. ఆ విషయం తాలూకు విభిన్న కోణాలు కథలో సూత్రామాత్రంగానైనా స్పృశించబడాలి.

ఫిబ్రవరిలో చెప్పుకోదగ్గ కథలను చూద్దాం –

“సుపుత్రుడు” (బి. గీతిక, స్వాతి మాసపత్రిక) కథ రొటీన్ అనాధ వృద్ధుల కథ అయినప్పటికీ ఓ అనాథను తెచ్చి పెంచుకోవడంతో ముగిసే విభిన్నమైన ముగింపు ఉన్న కథ. “శివుడి పెళ్ళి” (జయంతి వెంకటరమణ, నవ్య వారపత్రిక) కథకు (పెళ్ళికి) ఆడపిల్లలు దొరకకపోవటం అన్న అంశం మీద ఆధారపడింది. ఇది సమకాలీనమే అయినా ఆ అంశం గురించి తక్కువ మాట్లాడటం వలనా, ఒక వ్యక్తి అనుభవంలా మాత్రమే మిగిలిపోవటం వలన చిక్కదనం కొరవడింది. “వెలుగు రేఖలు” (రాజేష్ యాళ్ళ, ఈనాడు ఆదివారం), “ఓటమి” (సనిహిత్, కౌముది) కథలు కార్పొరేట్ ప్రపంచంలోని ఉరుకులు పరుగుల గురింఛిన కథలు. రెండింటిలోనూ నాటకీయత ఎక్కువైనప్పటికి ఇప్పటి సందర్భానికి చెప్పవలసిన కథలు. “ఇదో రకం పోరాటం – ఈ నాటి పోరాటం” (గంటి భానుమతి, భూమిక) కథలో కూడా కార్పొరేట్ ప్రపంచం నేపధ్యం. అయితే అందులో స్త్రీ ప్రత్యేకమైన సమస్యలను ప్రతిపాదించారు. అలాగే “గడువు” (ప్రతాప వెంకట సుబ్బారాయుడు, స్వాతి వారపత్రిక) అదే ప్రపంచంలో నుంచి ఓ personality development కథను రాయగలిగారు. దొరికినదల్లా ’వాడుకునే’ లక్షణం గురించి “కొత్త పరుగు” (సి.యస్. రాంబాబు, సారంగ), అందినంతవరకు దోచుకునే లక్షణం గురించి “గుడి” (భువనచంద్ర, స్వాతి వారపత్రిక) ప్రస్తావించాయి. మనిషి యొక్క మౌలికమైన స్పందనలు – దయ, ఆశ, మోసం, మోహం వంటి గుణాలను విశ్లేషిస్తూ “వజ్రం” (జి. వెంకటకృష్ణ, ఆదివారం ఆంధ్రజ్యోతి), “కురిసిన మనసు” (జి. వెంకటకృష్ణ, నవ్య) కథలు కనిపిస్తాయి. చాలా పాత (సినిమా) కథాంశాన్ని కొత్తగా చెప్పిన “ముళ్ళగులాబి” (పులిగడ్డ విశ్వనాథరావు, తెలుగువెలుగు), కొంత అసహజంగా వున్నా ఆశావహంగా వున్న కథ “జనాగ్రహం” (డా. జి.వి. కృష్ణయ్య, స్వాతి వీక్లి) చెప్పుకోదగ్గవి.

వస్తుపరంగా చెప్పుకోదగ్గ ముఖ్యమైన కథ “టైలర్ శీను” (ప్రసాదమూర్తి, సారంగ). తెలంగాణ, సీమాంధ్ర ఉద్యమాల నేపథ్యంలో రాసిన ఈ కథ వర్తమానంలోనే వుంది. అయితే వివిధ వృత్తుల గురించి వాటిని కోల్పోవడం గురించి మొదలైన ఈ కథ, క్రమంగా చెప్పదల్చుకున్న సమస్యలోకి వెళుతుంది. అందువల్ల చెప్పదల్చుకున్న సమస్య కొత్తగా వచ్చి చేరినట్లు, కథ దిశ మారినట్లు అనిపించే ప్రమాదం వుంది.

ఇక భాష, కథనపరంగా చెప్పుకోవాల్సిన కథలు కొన్ని వున్నాయి. పైన ప్రస్తావించిన “టైలర్ శీను” కథే కాకుండా, “తరళ మేఘచ్ఛాయ, తరువాతి ఎడారి” (వై. విశారద, కినిగె పత్రిక), “ఓ చిత్ర కథ” (పూర్ణిమ తమ్మిరెడ్డి, కినిగె పత్రిక) కథలు విశేషంగా చెప్పుకోదగినవి. కవితాత్మక ధోరణిలో సాగే వాక్యాలు “టైలర్ శీను” కథకు కొత్త అందాన్ని ఇచ్చాయి. “తరళ మేఘచ్చాయ..” చాలా పెద్ద కథ అయినప్పటికీ శైలి పరంగా చాలా మంచి అనుభూతి మిగిల్చింది. “ఓ చిత్ర కథ” ఓ చక్కని ఫోక్ లోర్ కథని అన్వయిస్తూ సాగింఛిన కథనం బాగుంది. అయితే “తరళ మేఘచ్ఛాయ, తరువాతి ఎడారి” కథలో వస్తు బలం లేకపోవటం; “టైలర్ శీను”, “ఓ చిత్ర కథ” కథలలో ఫోకస్ మారిపోవడం వంటి సమస్యలవల్ల కథ ప్రారంభంలో ఒక మంచి కథ చదవబోతున్నామన్న నమ్మకాన్ని కలిగించినా, కథ గడిచే కొద్దీ ఆ నమ్మకం పల్చబడినట్లు అనిపిస్తుంది.

మొత్తంగా చూస్తే కథలన్నింటిలోనూ నాటకీయత ఎక్కువగా కనపడుతోంది. కథల్లో కనిపించే పాత్రలూ, జరిగే సంఘటనలూ మన చుట్టుపక్కల సాధారణంగా కనిపించేవీ, జరిగేవీ అయినప్పుడు మాత్రమే పాఠకులకి ఆ కథ నమ్మశక్యంగానూ, ఆలోచించదగినదిగానూ అనిపిస్తుంది తప్ప, కేవలం కథని నడపడం కోసమే పాత్రలనీ, సన్నివేశాలనీ సృష్టిస్తే అవి అసహజంగానూ, నాటకీయంగానూ కనిపిస్తాయి. పాఠకుడు అలాంటి కథని చదివిన వెంటనే మర్చిపోతాడు.

“శివుడి పెళ్ళి”, “సుపుత్రుడు”, “కురిసిన మనసు”, “గుడి” వంటికి కథలల్లో నాటకీయత పాళ్ళు కాస్త తూకం తప్పితే, “జనాగ్రహం”, “వెలుగురేఖలు”, “ఓటమి” వంటి కథల్లో దాదాపు అసహజత్వానికి దగ్గరగా వెళ్ళిపోయాయి. ఇది తెలుగు రచయితలు సమీక్షించుకోవాల్సిన అంశం. ఈ అసహజత్వానికి మరింత దోహదపడుతున్నవి సంభాషణలు. మామూలుగా మనం మాట్లాడుకునే విధానం కథలలో అరుదుగా కనపడుతోంది. చివర్లో ప్రసంగంలాంటి సంభాషణలు (ఇదో రకం పోరాటం…, వెలుగు రేఖలు మొదలైనవి), ఈ ప్రసంగం వల్ల ప్రధాన పాత్రలో తక్షణం మార్పు రావటం జరుగుతోంది. పాఠకుడికి కథా నేపథ్యం చెప్పడం కోసం పాత్రలు తమకు తెలిసిన విషయాలను vocalగా సంభాషించడం చాలా కథల్లో జరుగుతోంది. ఈ విషయం గురించి కూడా మరింతగా చర్చించాల్సిన అవసరం ఉన్నది.

వస్తుపరంగా బాగున్న కథలు కథనంలో వెనుకబడటం, కొన్ని కథలలో కథనం బాగున్నా వస్తు బలం లేకపోవటం, కథ తాలూకు లక్ష్యం స్థిరంగా లేకపోవటం, సహజత్వాన్ని దూరం చేసే నాటకీయత – ఈ నెల కథలలో ప్రధాన సమస్య. ఈ కారణంగా మొత్తం కథలలో ఉత్తమ కథ అంటూ ఏ ఒక్క కథ ఉండేందుకు ఆస్కారం లేదని మేము భావిస్తున్నాము.

 

ఫిబ్రవరి నెల హాస్యకథలు

వ్యాసం మొదట్లో ప్రస్తావించినట్టు, ఈ నెలలో కొన్ని మంచి హాస్యకథలు రావడం కొంత రిలీఫ్ కలగజేసింది. ఆ కారణం గానూ, రచయితల ప్రయత్నాన్ని అభినందించడానికి గానూ, ఒక్కో కథనీ పరిచయం చేస్తున్నాం!

ఆనందబాష్పాలు (గోతెలుగు, ఫిబ్రవరి) :: పి వి సాయిసోమయాజులు

మండుతున్న ఉల్లిపాయల ధరల గురించి. హాస్యకథ గా పర్వాలేదనిపించింది.

 

సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ (గోతెలుగు, ఫిబ్రవరి) :: అశోక్ పొడపాటి

సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీరే తన అల్లుడు కావాలని పట్టుబట్టిన మామ కథ. కథనంలో మంచి హాస్యాన్ని అందించగలిగారు.

 

సుబ్బారావూ, బ్యాంకు అకౌంటూ (గోతెలుగు, ఫిబ్రవరి) :: రాజేష్ యాళ్ళ

ఇంటింటికీ తిరిగి ఎకౌంట్లు ఓపెన్ చేసే ఓ బాంకు పెట్టిన కష్టాల కథ. వాస్తవానికి చాలా దగ్గరగా ఉన్న మంచి హాస్యకథ.

 

 

ఫిబ్రవరి నెల కథలు

పైన వ్యాసంలో ప్రస్తావించిన ఫిబ్రవరి నెల కథలు ఇవి. చదివి, మీరూ వాటి మంచిచెడ్డల గురించి ఆలోచించదగ్గ కథలు.

కథ

రచయిత

పత్రిక

సంచిక

ఇదోరకం పోరాటం – ఈనాటి పోరాటం గంటి భానుమతి భూమిక ఫిబ్రవరి
ఓ చిత్ర కథ పూర్ణిమ తమ్మిరెడ్డి కినిగె పత్రిక ఫిబ్రవరి
ఓటమి సన్నిహిత్ కౌముది ఫిబ్రవరి
కురిసిన మనసు జి. వెంకటకృష్ణ నవ్య 19 ఫిబ్రవరి
కొత్తపరుగు సి. యస్. రాంబాబు సారంగ ఫిబ్రవరి
గడువు ప్రతాప వెంకట సుబ్బారాయుడు స్వాతి వారపత్రిక 7 ఫిబ్రవరి
గుడి భువనచంద్ర నది మాసపత్రిక ఫిబ్రవరి
జనాగ్రహం డా. జి.వి. కృష్ణయ్య స్వాతి వీక్లీ 14 ఫిబ్రవరి
టైలర్ శీను ప్రసాదమూర్తి సారంగ ఫిబ్రవరి
తరళ మేఘచ్చాయ, తరువాతి ఎడారి వై. విశారద కినిగె పత్రిక ఫిబ్రవరి
ముళ్ల గులాబి పులిగడ్డ విశ్వనాథరావు తెలుగు వెలుగు ఫిబ్రవరి
వజ్రం జి. వెంకటకృష్ణ ఆదివారం ఆంధ్రజ్యోతి 16 ఫిబ్రవరి
వెలుగు రేఖలు రాజేష్ యాళ్ళ ఈనాడు ఆదివారం 16 ఫిబ్రవరి
శివుడు పెళ్ళి జయంతి వెంకటరమణ నవ్య 26 ఫిబ్రవరి
సుపుత్రుడు బి. గీతిక స్వాతి  మాసపత్రిక ఫిబ్రవరి

(అకారాది క్రమంలో..)

—అరిపిరాల సత్యప్రసాద్, ఏ. వి. రమణమూర్తి, టి. చంద్రశేఖర్ రెడ్డి

02. T Chandra Sekhara Reddy

 01. Ramana Murthy03. Aripirala

Download PDF

11 Comments

  • వ్యాసంలో పేర్కొన్న కథలకు లింకులు –
    ఇదో రకం పోరాటం – ఈ నాటి పోరాటం: http://www.bhumika.org/archives/3749
    ఓ చిత్ర కథ: http://patrika.kinige.com/?p=1516
    ఓటమి: http://koumudi.net/Monthly/2014/february/feb_2014_kadhakoumudi_4.pdf
    కురిసిన మనసు: http://www.navyaweekly.com/2014/feb/19/page64.asp
    కొత్తపరుగు: http://www.saarangabooks.com/telugu/2014/02/05/%E0%B0%95%E0%B1%8A%E0%B0%A4%E0%B1%8D%E0%B0%A4-%E0%B0%AA%E0%B0%B0%E0%B1%81%E0%B0%97%E0%B1%81/
    గడువు: అలభ్యం
    గుడి: అలభ్యం
    జనాగ్రహం: అలభ్యం
    టైలర్ శీను: http://www.saarangabooks.com/telugu/2014/02/27/%E0%B0%9F%E0%B1%88%E0%B0%B2%E0%B0%B0%E0%B1%8D-%E0%B0%B6%E0%B1%80%E0%B0%A8%E0%B1%81/
    తరళ మేఘచ్ఛాయ, తరువాతి ఎడారి: http://patrika.kinige.com/?p=1629
    ముళ్ల గులాబీ: http://ramojifoundation.org/flipbook/201402/magazine.html#/40
    వజ్రం: http://www.andhrajyothy.com/node/66116
    వెలుగు రేఖలు: http://archives.eenadu.net/02-16-2014/Magzines/SundaySpecialInner.aspx?qry=weekpanel2
    శివుడి పెళ్ళి: http://www.navyaweekly.com/2014/feb/26/page21.asp
    సుపుత్రుడు: అలభ్యం

  • kathamurali says:

    సంపాదకులు సినెమా కథలు గుర్తించాలి.

    ఫిబ్రవరి నెలలోని కథలు ప్రకటించినందుకు కృతగ్నతలు. గత నెలలొ మీరు వుత్తమ కథగా ప్రకటించిన పెద్దింటి ప్లాసెంటా కథ చదివాను. కాని మొదటి పేజీలొనె యేమీ అర్థం కాలెదు. క్యారెక్టెర్స్ introduce చెయడమె ఇంత confusionగా వుంటె యెలా? వస్తువుతొ పాటు శిల్పం కూడా చూడండి. ఇక ఈసారి మీరు తరళ మేఘఛాయను ప్రస్తావించారు. అది సినెమా కథ. దిల్ చాహ్తా హై లొ డింపెల్ అక్షయఖన్నాల episode ను కథగా రాసారు. సినెమాలొ పెయింటర్. ఇక్కడ సింగర్. అంతే difference. దీనిని ఒక సజ్జనుడు మెట్రొ కథ అన్నాడు. అతడు మెధావి అయి వుండాలి. మేధావులు సినెమాలు చూడకపొవడం సర్వసాధారణం. గతంలొ మెహర్ అనే writer వంశి తీసిన సితార సినెమాని రాజుగారి రంగుల మేడ అనే కథగా రాశాడు. observe చేయాల్సిన సంగతి యేమిటంటె తరళ మేఘఛాయ, రాజుగారి రంగుల మేడ దాదాపు ఒకె భాష శిల్పం వేగం తొ వుండడం. ఇంకా worry అయ్యెలా చేసె సంగతి యేమిటంటె swati bandlamoodi రాసిన వాంగ్మూలం కథ కూడా ఇదే భాష శిల్పం వేగం తొ వుండటం. మెహర్, y.visarada, swati ఒకే గురువు దగ్గర కథాభ్యాసం చేసి వుండాలి. నాకు తెలిసింది చెప్పాను. పెద్దలు అరిపిరాల వంటి వారు తెల్చాలి.

    • CHITRA says:

      మురళి గారూ నమస్కారం ధన్యవాదాలు . ఇలా రాయగలిగే వాళ్ళు సాహిత్యానికి మేలు చేస్తారు. వీపు గోకుడు పోటీలు చాల ఇబ్బంది పెడుతున్నాయి . బావుంది సార. మీ మెయిల్ ఐఎ డీ ఇవ్వండి chitramarao@gmail.com

    • sansname says:

      కస్తూరి మురళీ కృష్ణ గారు.., మీ అక్కసు అర్థమైంది. (మీ అలవాటైన అక్కసు ద్వారానూ, అది వెళ్ళగక్కటంలోని అక్షర దోషాల ద్వారానూ ఇది మీరేనని కూడా అర్థమైంది :) ). కానీ అంత సీనే లేని కథల్ని మీ అక్కసు ద్వారా మరింత పైకెగదోస్తున్నారేమో గమనించారా?

  • kurmanath says:

    ఓ నెలలో వచ్చిన కథల్ని చదివి వెంటనే విమర్శ రాసే పధ్ధతి బాగుంది
    ఎప్పుడో సంవత్సరం అయిపోయాక ఏవో గుప్పెడు కథల్ని పట్టుకుని రాసే పధ్ధతి కంటే ఇది ఏంటో బాగుంది. కానీ, ఈ ఎన్నికకు కూడా ఒక పరిమితి వుంది. మీరు consider చేస్తున్న కథలన్నీ ప్రధాన స్రవంతి ప్రచురణలే. అరుణతార, ప్రజాసాహితి వంటి పత్రికలని పట్టించుకోక పోవడం ఒక పరిమితి.

    • కూర్మానాథ్ గారు,

      ఫలానా రకం పత్రికలు మాత్రమే చదవాలని ఎలాంటి నియమమూ పెట్టుకోలేదు. వీలైతే అన్నీ పుస్తకాలూ చదవాలనే ప్రయత్నం చేస్తున్నాము. పుస్తకాల అందుబాటు మాత్రమే పరిమితులు విధిస్తోంది. మీరు సూచించిన పత్రికలను కూడా కలుపుకునే ప్రయత్నం చేస్తున్నాం. సూచనకు ధన్యవాదాలు. మీరు సూచించిన పత్రికలలో జనవరి/ ఫిబ్రవరి నెలలలో మంచి కథలు వచ్చినట్లైతే వాటిని తప్పకుండా ప్రస్తావింఛండి. ధన్యవాదాలు.

    • రమణమూర్తి says:

      కూర్మనాథ్ గారూ!

      మార్చ్ 12 నాటికి కూడా అరుణతార జనవరి/ఫిబ్రవరి – 2014 సంచిక రాలేదు. ఆ విషయాన్ని ఈ-మెయిల్ ద్వారా నిర్ధారించుకోవడం జరిగింది. పత్రిక సకాలానికి వస్తే, ఆ కథలని కూడా తప్పకుండా పరిగణనలోకి తీసుకుంటాం. మీ సలహా మేరకు ప్రజాసాహితి పత్రికని మార్చ్ నెలనుంచి పరిశీలిస్తాం. మీ సూచనలకి ధన్యవాదాలు!

      – రమణమూర్తి

      • kurmanath says:

        Thanks for the sincere admission and effort unlike other short-story పితామహులు. వాళ్లకు వాళ్లకి నచ్చినట్టు రాసిన కథలే కనిపిస్తాయి.

  • సన్స్ నేమ్ గారూ, మీరెవరో పేరులేనివారని తెలుస్తోంది. అయినా నమస్కారాలు. మొత్తానికి ఎవరు ఎవరిని విమర్శించినా అది నేనే నని భావించిన మీకు ధన్యవాదాలు. ప్రస్తుతం తెలుగు సాహిత్య ప్రపంచంలో ఎవరినయినా ధైర్యంగా విమర్శించేది నేనేనని భావించిన మీ విశ్వాసానికి జోహార్లు. అయితే, మీరొకటి మరిచారు. నేను ఎవరినయినా నా పేరుతోనే విమర్శిస్తాను. మారు పేర్లు, మరొకరి పేర్లు వాడను. ఏబీకే ప్రసాద్ నే నా పేరుతోనే విమర్శించిన నేను, ఇంకా కళ్ళు పూర్తిగా తెరవని, బుడి బుడి నడకలు కూడా సరిగా రాని బుజ్జిపిట్టల్లాంటి కథకులను విమర్శించటానికి మారు పేరు, అదీ నా పేరు తెలిసేలా వాడతానని భావించటం నాకు అవమానం. నేను నా పేరుతోనే విమర్శిస్తానెవరినయినా… గుడిని మింగేవాడికి లింగం గొంతుకడ్డం పడుతుందనుకోవటం పొరపాటు. అదీగాక, విమర్శించటానికి నాకు సాహిత్యకాగడా వుంది. నేనే పత్రికలోనూ, ఎవరి పేజీల్లోనూ, గ్రూపుల్లోనూ వ్యాఖ్యలు చేయను. చర్చల్లో పాల్గొనను. ఇప్పుడు కూడా ఒక స్నేహితుడు ఫోన్ చేసి ఇలా వ్యాఖ్యానించారని చెప్తే, సత్య ప్రసాద్ తో మాట్లాదిన తరువాత ఇక్కడ స్పందిస్తున్నాను. లేకపోతే, సారంగా పత్రికను నేను చూడను. వ్యాఖ్యానించను. ఎవరయినా తమ రచనల లింకులు పంపిస్తే చదువుతానంతే…కాబట్టి మీరు ఆ కథా మురళి ఎవరో పరిశోధించి తేల్చుకోండి. మా డిటెక్టివ్ శరత్ కి అంత తీరిక లేదు. సెలవు, దీనికి ప్రతిస్పందన నా ఫేస్ బుక్ వాల్ లోనో, సాహిత్యకాగడాలోనో ఇస్తే మంచిది. ఎందుకంటే, మళ్ళీ ఇక్కడకు వచ్చే ఓపిక, తీరిక, ఆసక్తులు నాకు లేవు. విమర్శలో మంచిని చూడకుండా అక్కసును మాత్రమే చూసేవారి అభిప్రాయాన్నీ పరిగణించేంత సహృదయమూ లేదు. అదీగాక, ఆంధ్రజ్యోతిలోనే ఉత్తమ కథలు వస్తాయని బహిరంగంగా ప్రకటించి తమ దృష్టిని చూపించిన వారెన్ని రకాలుగా నిష్పక్షపాతంగా వున్నామని నమ్మిచాలని ప్రయత్నించినా, నమ్మేసి వారి విమర్శకు స్పందించి లేని ప్రామాణికతను కల్పించేంత మూర్ఖత్వమూ నాకు లేదు.

  • Lalitha P. says:

    ముందుగా మీ టీమ్ కు అభినందనలు. ముఖ్యంగా కథల ఎంపిక అనే కత్తిమీద నడుస్తున్నందుకు! లింకులు ఇచ్చి మంచి కథల్ని చూపు దాటిపోనీయకుండా అందరికీ అందిస్తున్నందుకు! తరళ మేఘచ్చాయ కథ చాలా బాగుంది. వస్తువు ఎప్పటినుంచో ఉన్నదే. కథాశిల్పం దీనిని ఒక మంచి విషాదభరిత ప్రేమకథను చేసింది. ఈ విధమైన సంబంధానికి ఉన్న ఏ కోణాన్నీ పరిశీలించకుండా వదలలేదు ఈ కథ. ముగింపు కూడా ఇంకోలా ఉండటానికి వీల్లేనితనం ఉంది దీనిలో. పశ్చిమ దేశాల్లో వయసు అంతరంతో సంబంధం లేకుండా ఇలాంటి పెళ్ళిళ్ళూ, మళ్ళీ విడాకులూ జరిగే సందర్భాలు ఉంటాయి. ఈ రోజుల్లో మనదగ్గర కూడా సమాజం పెట్టే అభ్యంతరం ఉండనే ఉన్నా, ఒకరు వయసులో ఉంటే రెండోవారు వృద్దులై పోవటం అనే ప్రాకృతిక సహజత్వమే వీరిని విడదీసే ముఖ్యాంశంగా తోస్తుంది.

    ‘దిల్ చాహతా హై’ లో ఉన్నత వర్గంలో ఉన్న ఆమెనూ, అతడినీ కలిపేందుకు ఏ అభ్యంతరమూ కనపడక, అలాగని ఈ వయసు తేడా ప్రేమికులను కలిపే ధైర్యమూ చెయ్యలేక, స్త్రీ పాత్రను చంపేస్తాడు డైరెక్టర్. చాలా సింపుల్ సినిమా అది. ‘తరళ మేఘచ్చాయ’ నాకైతే సమగ్రంగా కనిపించింది.

  • Rajesh Yalla says:

    ఇన్ని కథలను ఓపికగా చదివి ప్రతి కథనూ జాగ్రత్తగా పరిశీలించి దానిలోని బాగోగులను సమగ్రంగా చర్చిస్తున్నందుకు, ముఖ్యంగా మంచి కథలు పాఠకుల దృష్టిని దాటిపోకుండా ఈ వేదిక ద్వారా ఇక్కడ ఉంచుతున్నందుకు ముందుగా మీ
    ముగ్గురికీ అభినందనలు.

    “వెలుగురేఖలు” కథలో నాటకీయత కొంచెం ఎక్కువగా ఉన్నట్టుగా చెప్పారు. కథలోని ప్రధాన పాత్ర దృష్ట్యా అది అవసరం అనిపించింది. కథను చదివాక పాఠకులనుండి వచ్చిన స్పందన ఏమిటి అంటే చాలా మంది మగవాళ్ళు అందులోని ‘విహారి’ పాత్రలో తమను తాము చూసుకున్నామని, లలిత చివరిలో చెప్పిన సంభాషణలో చాలా వాస్తవాలు ఉన్నాయని. అయితే కథ చదివేటపుడు అవి నాటకీయంగా అనిపించి ఉండి వచ్చునేమో కూడా. రచయితగా ఇప్పుడిప్పుడే అడుగులు వేస్తున్న
    నాకు మీరు చెప్పిన ఈ విషయాలు చాలా ఉపయోగపడతాయి. ముందు ముందు నాటకీయత లేకుండా సంభాషణలు చొప్పించేందుకు, కథాంశంలోనూ, పాత్రచిత్రణలోనూ లోతులను స్పృశించేందుకు తీసుకోవలసిన జాగ్రత్తల గురించి మీ సమీక్ష బాగా తెలియజేసింది. ముందు ముందు నా రచనల్లో ఈ విషయాలపై శ్రద్ధ పెట్టగలనని హామీ ఇస్తున్నాను.

    “సుబ్బారావూ బ్యాంక్ ఎకౌంటూ” కథ సరదాగా రాసిన కథ. నిజానికి నేను హాస్యం రాయగలనని నాకే తెలియజేసిన కథ. నచ్చినందుకు ధన్యవాదాలు.

Leave a Reply to Lalitha P. Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Enable Google Transliteration.(To type in English, press Ctrl+g)