శారద
(కిందటి వారం తరువాయి)
కోట లో పాగా
తాననుకున్నట్టే మిసెస్పెక్ అడిలైడ్ వదిలి మెల్బోర్న్ చేరుకుంది.
సముద్రప్రయాణంలో మూడురోజులుఅలిసిపోయినా, ఉత్సాహంగాకూతురి చిరునామా వెతికిపట్టుకుంది. ఏమాత్రం ఆలస్యంచేయకుండాఉన్నంతలోశుభ్రమైనబట్టలువేసుకుని కూతురిఇల్లుచేరుకుంది.
తలుపుతెరిచినపనమ్మాయితోతనపేరుమిసెస్మహోనీఅనీ, ఒక్కసారిఅమ్మగారితోమాట్లాడాల్సినఅవసరంవుందనీప్రాధేయపడింది. ఆఅమ్మాయిఅనుమానంగాచూస్తూమిసెస్పెక్నిలోపలికితీసికెళ్ళింది. అదృష్టవశాత్తూలిల్లీఫిలిప్స్ముందుగదిలోవొంటరిగాకూర్చొనుంది. చంటిపాపఆయాదగ్గరుంటే, ఎల్సీఇంకేదోపనిలోలోపలేవుంది.
లోపలికెళ్తూనేమిసెస్పెక్, కూతురిదగ్గరికెళ్ళిఆమెచేయిగట్టిగాపట్టుకుని,
“బెట్టీ! అమ్మా! నేనే, మీఅమ్మని. నన్నేమర్చిపోయావా?” అందిపనమ్మాయికివినబడకుండామెల్లిగామాట్లాడుతూ.
లిల్లీనివ్వెరపోయింది. పాలిపోయినమొహంతోలేచినిలబడింది. ఆమెగొంతులోంచిరాబోతున్నకేకనిపసిగట్టిమిసెస్పెక్,
“హుష్! బెట్టీ! అరవకు. ఊరికేనిన్నొకసారిచూసిపోదామనివచ్చా, ఎన్నాళ్ళయిందేనిన్నుచూసి! నిన్నుచూడాలనిప్రాణంకొట్టుకుపోయిందనుకో! అందుకేఎలాగోప్రయత్నంచేసినీమొగుడుఇంట్లోలేడనితెలుసుకునిమరీవొచ్చా! ఎంతమారిపోయావేనువ్వు!” కూతురినిపరిశీలనగాచూస్తూఅందిమిసెస్పెక్.
“అబ్బో! వేళ్ళకిఉంగరాలు, మెళ్ళోగొలుసులు, పెద్దఇల్లూ, నౌకర్లూచౌకర్లూ, దర్జా! అయినానిన్నుకన్నతల్లినీ, అందలంఎక్కించినఅమ్మనిమాత్రంమర్చిపోయావు. అవున్లే, నేనుచస్తేనీకేం, బ్రతికితేనీకేం! నీపెళ్ళయినీదార్ననువ్వెళ్ళిపోయాకానేనుపడ్డకష్టాలుఆపగవాడిక్కూడావద్దేతల్లీ! పోన్లేమ్మా, నువ్వైనాసుఖంగావున్నావు, అంతేచాలు,” కన్నీళ్ళుతుడుచుకుంటూ, ముక్కుచీదుకుందిమిసెస్పెక్.
తల్లీకూతుళ్ళకిపెద్దపోలికలులేకపోయినా, లిల్లీనిచూసిమిసెస్పెక్నిచూస్తే, ఆవిడాఒకవయసులోఅందంగావుండివుండేదేమోఅనిపించొచ్చు. భర్త గారాబమూ, నీడపట్టునజీవితమూ, మంచితిండీవుండడంచేతలిల్లీఆరోగ్యంగాఅనిపిస్తే, మిసెస్పెక్బ్రతుకులోదెబ్బలుతినిమొరటుమనిషిఅయింది. బ్రతుకుభయంలేనిలిల్లీమొహంనిర్మలంగాఅమాయకంగాఅనిపిస్తే, జన్మంతారకరకాలపోరాటాలుచేస్తున్నమిసెస్పెక్మొహంతోడేలుమొహంలాగుంది. లిల్లీకిఇంకాతల్లినిచూస్తేభయంగానేవుంది.
“అమ్మా! నువ్వెందుకొచ్చావిక్కడికి? స్టాన్లీకితెలిస్తేనన్నుచంపేస్తాడు!”
“ఇదిమరీబాగుందేవ్! కన్నబిడ్డనికళ్ళారాచూసుకోవడానిక్కూడాపనికిరానన్నమాట! నువ్వుమరీఇంతమారిపోతావనుకోలేదు.”
“అదిసరేకాని, స్టాన్లీ నువ్వుఅడిలైడ్లోవున్నావన్నాడే! ఇక్కడికెప్పుడొచ్చావ్? వస్తేవచ్చావుకానీ, వెంటనేవెళ్ళిపో! అక్కడే వుంటేస్టాన్లీనీఖర్చులకిడబ్బిస్తానన్నాడు!”
“అవున్లే, కన్నకూతురిక్కూడాకనికరంరానిజన్మనాది. నిన్నుచూడడానికిపడరానిపాట్లుపడివస్తేవెళ్ళిపొమ్మంటావేమిటే? అయినాభలేమంచిమొగుడుదొరికాడ్లే, అంతభయమేమిటివాణ్ణిచూస్తే”” కూతురిచేతులమీదముద్దులుపెట్టుకుందిమిసెస్పెక్.
“అయినాఆయనఇప్పట్లోరాడటకదా? కొద్దిరోజులుఊరికేవచ్చినిన్నుచూసిపోతూవుంటాను. ఎక్కడైనానన్నుచూసాడనుకో, నేనుఏదోపనిమనిషిననిచెప్పేయ్! నిన్నూపిల్లాణ్ణీచూసివెళ్తానే!”
నిజానికిలిల్లీఅమాయకురాలు. తల్లిచెప్పినంతతేలిగ్గాఅబధాలూకట్టుకథలూచెప్పలేదు.
“నీలానేనబధ్ధాలుఆడలేనమ్మా! స్టాన్లీతోదెబ్బలాడడంనాకిష్టంకూడవుండదు. పెళ్ళాడే ముందే నిర్మొహమాటంగా చెప్పాడు, నిన్ను మా ఇంటి గడప తొక్కనీయొద్దని. ఈ ఒక్క విషయంలో మొండి పట్టుదల తప్పించి స్టాన్లీ ఎంతో మంచివాడు. నన్ను కంటికి రెప్పలా చూసుకుంటాడు. అతనికి కోపం తెప్పించడం నాకిష్టం వుండదమ్మా! అర్థం చేసుకొని వెళ్ళిపో!” తల్లిని ప్రాధేయపడింది.
మిసెస్పెక్వున్నట్టుండిపెద్దగావెక్కిళ్ళుపెడుతూఏడవసాగింది. ఆగొడవకిపక్కగదిలోబట్టలుకుడుతూన్నఎల్సీపరుగునవచ్చింది. ఎల్సీనిచూడగానేమిసెస్పెక్, మాటమార్చింది.
“అమ్మా, లిల్లీగారూ, మీకుజన్మంతాఋణపడివుంటానమ్మా. ఏదోనాకూతురితోచిన్నప్పుడుఆడుకున్నమాటమర్చిపోకుండా, నన్నుఆదుకునేందుకుఒప్పుకున్నారు. అంతకంటేనాకింకేమీవొద్దు. మీరిచ్చేకొంచెండబ్బుతోఏదోఒకచిన్నవ్యాపారంపెట్టుకునినిలదొక్కుకుంటానమ్మా! మీదయఎన్నటికీమర్చిపోను,” వంకరగానవ్వుతూ, పైకిఏడుస్తూ, ఎల్సీవంకఓరకంటాచూస్తూకూతుర్నిఇరకాటంలోపెట్టింది. ఆమెనివొదిలించుకోకతప్పదనిలిల్లీతనడబ్బాలోడబ్బుకోసంవెదకసాగింది. ఆసమయంలోఎల్సీనిపరిశీలనగాచూసిందిమిసెస్పెక్. బహుశాఈఅమ్మాయేతానువిన్నఎల్సీమెల్విల్అయివుండొచ్చన్నఊహాఆమెమనసులోమెదలకపోలేదు.
“ఈఅమ్మాయెవరూ? పనమ్మాయా?” ఆరాగాఅడిగింది. అవునన్నట్టుతలూపిందిలిల్లీ.
“ఇదిగోఅమ్మాయ్! అమ్మగారికిఆరోగ్యంబాగోనట్టుంది. వెళ్ళికొంచెంవేడిగాతాగడానికేదైనాతెచ్చిపెట్టు!”
ఆమెగొంతులోవినవస్తున్నఅధికారానికిఆశ్చర్యపోయిందిఎల్సీ. ఏంమాట్లాడకుండాఆమెఅడిగిందిచ్చి మళ్ళీతనపనిలోపడింది. అయినాఆకొత్తమనిషీ, ఆమెఅమ్మగారితోచూపిస్తున్నచనువూ, అమ్మగారుడబ్బులకోసంవెదుకులాటాఎందుకోఎల్సీకిఅంతావింతగాఅనిపించింది. లిల్లీకిఅసలుడబ్బులతోపనేవుండదు. ఆమెఅవసరాలన్నీస్టాన్లీయేతీరుస్తాడు. ఇపుడీమెకిడబ్బివ్వడందేనికోఅనుకుంది.
“ లిల్లీ! ఏదోఇక్కడున్నకొద్దిరోజులూఅప్పుడప్పుడూనిన్నుచూడడానికివస్తూంటాను,” ఎల్సీలోపలికెళ్ళగానేమళ్ళీగుసగుసలాడిందిమిసెస్పెక్.
“నువ్వుమళ్ళీరానక్కర్లేదు. ఇదిగో, నాదగ్గరున్నడబ్బంతాఇచ్చేస్తున్నా. ఇదితీసుకొనిమళ్ళీనాకుకనపడకు, నీకుపుణ్యముంటుంది!”
“ఈడబ్బునాప్రయాణానికిసరిపోదమ్మాయ్! నాదగ్గరున్నదంతావూడ్చిఈవూరొచ్చాను. మరీఅంతభయపడతావేంనన్నుచూసి? అదిసరేకానీ, ఇందాకవొచ్చినమ్మాయెవరూ?”
“ఎల్సీఅని, నాక్కావాల్సినబట్టలవీకుట్టిపెడుతుంది. స్టాన్లీఆమెనిపన్లోపెట్టాడు. ఆమెఅన్నా, వాళ్ళఅక్కఅన్నాస్టాన్లీకెంతోఇష్టం.”
“మగవాళ్ళకిష్టమైనపనిమనిషినితరిమికొట్టకఇంట్లోవుంచుకున్నావా? ఎంతపిచ్చిమాలోకానివే!”
“అమ్మా! నీకుస్టాన్లీగురించసలేమీతెలియదు. అనవసరంగానోరుపారేసుకోకు. ఎల్సీకూడామంచిపిల్ల, అమాయకురాలు.” కోపంగాఅన్నదిలిల్లీ.
“ఆఅమ్మాయికిబట్టలుకుట్టడంవచ్చంటున్నావుకాబట్టినాకుతెల్సినవాళ్ళదగ్గర…”
“ఆఅమ్మాయినినువ్వుచూపించినపన్లోకిపంపాననితెలుస్తేస్టాన్లీమనమీదవిరుచుకుపడతాడు. వొదిలేయ్!”
“సరేలే, నీసంగతినాకెందుక్కానీ, మగవాళ్ళప్రేమలునమ్మడానికివీల్లేదు. ఆవొక్కవిషయంమాత్రంగుర్తుంచుకో. నాదగ్గరచిల్లికానీకూడాలేదేబెట్టీ! ఊరికేఅప్పుడప్పుడూవచ్చినీదగ్గరకాసేపుకూర్చొనివెళ్ళిపోతా. నోరెత్తితేఅప్పుడడుగు! ఇంకోపనిమనిషినిపెట్టుకున్నాననిచెప్పుఅందరితో. మాట్లాడకుండఒకమూలకూర్చొనినీకుస్వెట్టర్లుఅల్లిపెడతాను. ఇంతడబ్బున్నదానివి, కన్నతల్లికికాస్తసాయపడలేవటే?”
కొంచెంమెత్తబడిందిలిల్లీ!
“స్టాన్లీకితెలిస్తేమండిపడతాడనేనాభయమంతా…”
“దానికీనాదగ్గరఉపాయంవుందిగా? స్టాన్లీవచ్చేయగానేఈపనమ్మాయితోనాకెలాగోవార్తపంపించు. ఈచాయలక్కూడారాను!”
నిజానికిలిల్లీకితల్లిఅంటేమహాచెడ్డచిరాకు. పైగాతననెంతోప్రేమించినమ్మినస్టాన్లీమాటమీరడమంటేజంకుకూడా. ఆమెఆలోచించుకొనేలోపేమిసెస్పెక్మళ్ళీవెక్కిళ్ళుపెట్టిఏడవసాగింది. సరేననకతప్పలేదామెకు.
మళ్ళీమర్నాడువస్తాననిచెప్పిబయల్దేరిందిమిసెస్పెక్.
***
(సశేషం)
