లైఫ్- స్టడీ

reality
art.

అప్రమత్తత
సంసిద్ధత

చప్పున ఒకటి కనిపిస్తుంది.
చిత్రీకరించకపో్తే అ స్థితి జారిపోతుంది.
ఈ గ్లాసులే తీసుకుంటే. అవి ఉన్నవి. క్షణంలో తీసుకెళతారు. వాటిని మళ్లీ అమర్చి చిత్రీకరిస్తే అది చిత్రలేఖనం.
ఉన్నది ఉన్నట్టు, ఉన్న కాడనే… మన కాళ్లు కదపకుండానే.. అట్లే చిత్రించి వదిలితే అది ఛాయా చిత్రణం.

అరేంజ్ చేసేది ఏదైనా ‘లైఫ్ స్టడీ’.
మనం ‘స్టడీ’గా ఉండి దృశ్యమానం చేసేది లైఫ్.

మేలుకుని పలవరించడం చిత్రలేఖనం.
అదమరచి కలవరించడం ఛాయా చిత్రణం.

-ఫొటోగ్రఫీ తాలూకు లైఫ్ లైన్ ఇదే.

ఒకటి సంసిద్ధత
రెండోది అప్రమత్తత

+++

చిత్రాలే.

జీవితానికి చిత్తూబొత్తూ వలే కళా-నిజం. వన్ బై టూ.

ఇంకా నగరంలో రాంనగర్ లో.
అందలి ఆంధ్రా హోటల్. వైన్ బై టూ. నేనూ నా మిత్రులు చంద్రశేఖర్ సారూ.

చాయ తాగి ఆడ పెట్టగానే అయిపోలేదు.  కాళీ సీసాలు మాదిరి మళ్లీ ఊరిస్తది.
ముఖ్యంగా ఆ గ్లాసులు…చీకట్లో కందిలి మాదిరి వెలుగుతున్నయి.
స్నేహితాన్ని అందలి బాంధవ్యాన్ని సామీప్యాన్ని మళ్లీ గుర్తు చేస్తున్నయి.
కెమెరా గుండా ఆ అనుభూతిని, ఆ వెచ్చటి సాయంత్రాన్ని మళ్లీ కాచుకుని తాగవచ్చును, చాయగ. ఛాయలో.
ఛాయా చిత్రణంలో. అందుకే ఈ లైఫ్ స్టడీ భిన్నమైందంటూ కొన్ని ముచ్చట్లు.. ఒక రకంగా కొన్ని ముందు మాటలు.

+++

అది ఫలమో పుష్ఫమో మనిషో ఏదైనా సరే. దాని పొజిషన్ ను, కాంపోజిషన్ గమనంలోకి తీసుకుని తాము ఎంతో నైపుణ్యంగా రూపకల్పన చేసే కళాఖండం లైఫ్ స్టడీ.
ఇది చిత్రకారుడి విషయం.

తాను ఎంతో నిశిత పరిశీలనతో, మరెంతో ఓపికతో అవతలి జీవితం ఇవతలికి… అంటే తాను మాధ్యమంగా ఎంచుకున్న దాని మీదికి తెచ్చి చూపడం అతని ఒక వరం. ఒక గొప్ప కళ. కానుక. కాకపోతే, ఆయా చిత్రకారులు దేన్నయితే చిత్రీకరించదలిచారో దాన్ని తమ ముందు వుంచుకుంటరు లేదా ముందున్నదాన్ని చిత్రీకరించి పెడతారు. కంటి చూపుతోనే ముందు దాని కొలతలు తీసుకుంటరు. మనసులోనే బాహ్యరేఖలన్నీ గీసేసుకుంటరు.
ఎలా వర్ణచిత్రం చేయాలో యోచిస్తరు. క్రమక్రమంగా పలు దశల్లో చిత్రం పూర్తవుతుంది.

ఇదంతా ఒక పరిశ్రమ. తమ ముందున్న వస్తువును దృశ్యంగా మలచడానికి వారు ఎంతో పరిశ్రమిస్తరు. ఇంకా చాలా ఆలోచనలు చేస్తరు. వెలుగు నీడల పట్ల అంచనాకు వస్తారు. వాడవలసిన వర్ణాల గురించిన ఆలోచన చేస్తరు. రంగుల సమ్మేళనం గురించీ మథన పడుతరు. ముందూ వెనకాలు… ఏమైనా… వారిలో ఒక కల్పన జరుగుతుంది. ఆ తర్వాతే ఆ వస్తువు కళగా మన ముందు సాక్షాత్కరిస్తది.

కానీ ఛాయా చిత్రకారుడికి జీవితమే కల్పన.
ఊహా ప్రపంచంలోకి వెళ్లడానికి లేదు. తన కళకు కసరత్తు లేదు అందుకే అది నిజం.

చిత్రకారుడు మాత్రం ఫలానా వస్తువు తాలూకు అందానికి ముగ్డుడై చిత్రీకరణలోకి దిగవచ్చు. లేదా ఆయా వస్తువుల గుణాన్ని చెప్పదల్చుకుని సిద్ధపడవచ్చు. లేదా మరేదో పారవశ్యంతో ఆ పనిలో నిమగ్నం కావచ్చును.
అయితే ఆ పనితనంలో తనదైన సాంకేతికత కూడా ఒకటుంటుంది. దాని నుంచి కూడా ఆ చిత్రం వన్నెలు పోతుంది. అంతేకాదు, తన నైఫుణ్యానికి, సాంకేతిక ప్రతిభకు తోడు నిర్ణయాత్మకత కూడా అవశ్యం. వస్తువును ఏంత మేరకు గ్రహించాలి. దాన్ని ఎంత విస్తీర్ణంలో రచించాలి. ఎంత గాఢంగా చిత్రీకరించాలి, ఇన్ని విదాలా ఆలోచనలు సాగుతై.
నిజానికి ఇవన్నీ గడిస్తేగానీ చిత్రం.

ఇంకో విచిత్రం, ఒక చిత్రం గీయాలనుకోవడానికీ… పూర్తవడానికీ పట్టే సమయం కూడా చిత్రాన్ని నిర్ణయిస్తుంది.
అంతా కలిస్తే లైఫ్ స్టడీ.

కానీ, ఛాయాచిత్రకారుడికి అంత పని కుదరదు. ఉండదు. పట్టదు.
అదొక సఫలత. స్పాంటానిటీ.

కనిపించగానే క్లిక్ మనిపించాలి.
కనిపిస్తుండగానే ఆ వస్తువే చెబుతుంది, దించమని. దింపమని. దించరా అని.

కాలయాపన చేశాడా లైఫ్ తన స్టడీ నుంచి తప్పుకుంటుంది.
అదొక చిత్రం.

ఇక తాను విఫల మనస్కుడవడం, వగచడంవల్ల ఏ ఫాయిదా లేదు.
అయితే ఛాయా చిత్రకారుడికీ చిత్రకారుడికీ మధ్యన ఇంకొక మంచి తేడా ఉన్నది. చిత్రకారుడి విషయంలో తాను గీసిన వస్తువు చివరకు తాను చిత్రీకరించిన వస్తువు ఒకటే అని మనం అనుకోలేం. కానీ ఛాయా చిత్రకారుడు మాత్రం ఖచ్చితంగా తాను చూసిందానికన్నా నిజమైన వస్తువును పట్టుకుంటడు. తాను ఊహించనైనా లేని వాస్తవాలన్నీ తన చిత్రంలోకి వచ్చి చేరడాన్ని గమనించి విచిత్రపోతడు.

అట్లా తన అనుభవాన్ని మించిన చిత్రం ‘ఛాయా చిత్రం’ కాగా, తాను చూసిన నిజాన్ని దాటిన కల్పన ‘చిత్రం’ అవుతుంది.
ఇట్లా చిత్రకారుడూ ఛాయా చిత్రకారుడూ ఇద్దరూ భిన్నం. వాళ్ల జీవనశైలులు చాలా ఎడం.

ఇంకా ఇంకా రాణించే జీవితం చిత్రకారుడిదైతే, జీవితాన్ని యధాతథంగా ఒడిసి పట్టే పని ఛాయాచిత్రకారుడిది.

+++

నిజం.
ఎంత లేదన్నా ఫొటోగ్రఫీ నిజంగా భిన్నం. నిజ వస్తువును చూపే నిజమైన మాధ్యమం. అవును, ఛాయా చిత్రణం అన్నది ‘ఉన్నది ఉన్నట్టు’ చూపడంలో అత్యంత నిబద్దతను చూపే మాధ్యమం.

చూడండి. వెలుగునీడలు. రంగులు ప్రతిఫలణాలు.
వస్తువుతో పాటు సమయం, స్థలం అన్నీ కూడా గోచరం అవుతుంటాయి.

+++

నిజానికి ఒకనాడు చిత్రకళ ద్వారా ఉన్నది ఉన్నట్టు చూపించే పరిస్థితి ఉండేది. తర్వాత అది వ్యక్తిగత ప్రతిభా పాటవాలను ప్రతిఫలించేదిగా మారింది. కానీ ఇప్పటికీ, మ్యాన్యువల్ నుంచి డిజిటల్ దాకా ప్రయాణించినా ఫొటోగ్రఫి మాత్రం జీవితంలోనే ఉన్నది. ఇంకానూ లైఫ్ స్టడీకి ఉత్తమమైన ఉదాహరణగా, సదవకాశంగా నిలుస్తునే ఉన్నది.

అందుకే జీవితం అంటే కళ కాదు, నిజం. ఫోటోగ్రఫిలో.
వన్ బై టూ ఛాయ తాగి తెలుసుకున్న నిజం కూడా.
ఈ చిత్రం అదే.
మామూలు చాయ గిలాసలే. కానీ ఒక పాతదనం. నాస్టాల్జియా. సరికొత్తగా. గాజు వలే కొత్తగా.

రంగు, రుచి, పరిమళం యధాతధంగా.
అదే లైఫ్.
కనీకనిపించకుండా చిత్రంలోనే ఉన్న ఈగతో సహా!
నిజం. ఇదే లైఫ్ స్డడీ.

~ కందుకూరి రమేష్ బాబు