మొదటి పుటలలో కనబడిన స్ఫటికపు వాన రంగు అక్కడే చాలా సేపు ఆపేసింది. 1993 నుంచీ 1999 వరకూ మీరు రాసిన ఏవీ చదవలేని కారణాన, ఆ అబ్బురం. ‘ సమకాలీన సాహిత్యం ‘ నాకు ఆ రోజులలో దగ్గరగా లేదు, ఇప్పటిదాకా పశ్చాత్తాపమూ లేదు.
సగటు పాఠకురాలిగా , ఒక రచన వాస్తవాధారం అని తోచేటప్పుడు – నిజమెంత, కల్పనెంత అని ఎంచే చాపల్యం నాకూ ఉంటుంది. ‘ తేరా నాం ‘ చదివేప్పుడూ ఉండింది, ఆశ్చర్యకరంగా, ఇప్పుడు లేదు. మీ తాండవనృత్యపు పాట కి ఏ చిరుగీతి కారణం అన్నది అప్రధానం అనే తెలివిడి వచ్చింది. :) మీరు అంతగా ఊరించినా ‘ ఆమె ‘ ని వెదికే పని పెట్టుకోలేదు.
అవయవాలు దానం చేయటం పట్లనా మీ అసహనం, దాన్ని ప్రకటించటం పట్లనా ? ‘ సామాజిక స్పృహ ‘ డాగు అంటని వైయక్తికపు స్వచ్ఛత కి – మరి పనికిరానిదాన్ని తగలబెట్టేయటమే సరైనదనిపిస్తుందా ? ఎలాగ ?
ఎవరెవరో తెలియని మనుషులు, వారిలో తెలుసుకోవలసిన కోణాలు. మీ ఆరాధ్య కవి కి మీరు చెప్పుకోలేనివి, ఆ వైపునుంచి అందుకోలేనివి – ” అట్లా అని పెద్ద బాధా లేదు ” ?
దారి తల ఎత్తునింత సౌందర్యలవము వదలిపోలేదు చంపెడువరకు మిమ్ము !!! ఏమి బాధ పడతారండీ, నా వంటిదానికి చీవాట్లు పెట్టలనిపిస్తుంది, ఆ తర్వాత ఎందుకు పాపం, ఇంత … అని జాలి కానిదేదో.
” ఈ భ్రష్టశాంతిని, బాధామయకాంతిని భరించలేదు కాబట్టే నా అస్తిత్వం వర్షాన్ని నిరాకరించిందేమో ” నాకు తెలిసి ఎవరూ చెప్పని పద్ధతి. నాకొకప్పుడు [బహుశా ఇప్పటికీ ] సంగీతాన్నీ, వెన్నెలనూ అందుకూ భరించే శక్తి లేదు, నా సాంత్వన వర్షం లో, పుస్తకాలలో.
ఈ రాజ్ బీర్ ఉదంతమంతా , పాయల్ హడావిడి అంతా…వ్యాఖ్య లేదు.
” ఉన్న పడవల్ని ఒక్కొక్కటే ముంచేస్తే ఒడ్డుకు చేర్చేదేది ? ” తెలిసీ ఎందుకిలా ? లేదేమో, మీ నావ భద్రమేనేమో – నా ఆశా, ఆశీస్సూ.
ఒక పసి కూతురు దొరకటమన్న వరాన్ని వైన వైనాలుగా వర్ణించుకున్నది ఆయన కాదనీ మీరేననీ నమ్మకం.
భానుమతి గారి పాట ని దగ్గరగా వినేందుకు కాళ్ళకు అడ్డం వచ్చినవన్నీ తొక్కేసుకుంటూ అడ్డగోలుగా పరుగెట్టి మోకాలి చిప్ప బద్దలు కొట్టుకున్నది…అదీ మీరే.
అయ్యేదీ కాదు, పెట్టేదీ కాదు, ఆ ప్రయత్నం ఉన్నట్లే లేదు, మీ పిచ్చి వరసలూ మీరూనూ. :)
శాకాహారం- అమ్మయ్య !
” జగత్ కల్యాణం అంటే మాదిగాక ఇంకేదనిపించింది ” వాహ్ !
గచ్చకాయ రంగు మస్లిన్ చీర తో మొదలెట్టిన వివరం, మీరు అనుకొనో, అనుకోకో- అచ్చంగా చండీదాస్ ది నాకు. [లేకపోతే మస్లిన్ చీరలు ఇప్పుడెవరు కడతారు, కట్టినా ఆ పేరుతో ఎవరు పిలుస్తారు ? ] టేకు మాను రంగు పూలు…:) టేకు పూలకీ ఒక వింతైన రంగు ఉంటుందని ఈ మధ్యే చూశాను. మా అమ్మాయికి ఆ వాక్యాలు చదివి వినిపించాను. చివరి వాక్యం మటుకు అచ్చంగా మీ సృష్టే… ” చెస్ట్ నట్స్ ని రెండుగా చీల్చిన పావుకోళ్ళు ” – కళ్ళముందు కనబడిన కందిన పాదాలు.
అవును -బావుంది, ఆమె ప్రేమలో పడినప్పుడు.
చలం గారు వెతుక్కున్న ఐడియల్ షీ ఎక్కడా ఉండదని, ఉండనక్కర్లేదని, అర్థమైపోతే బావుండును. లత గారు వంశీమోహనుడి గురించి వెతుక్కున్నారు, ఈ ప్లేన్ లో కాదు దొరికేది. అందుకు అశాంతి పడరాదు, పోగు చేసిన కాసినిపూలతో చిన్న ఇల్లు కట్టుకోగలిగితే, ఈ జన్మకి , చాలు.
తండ్రి పోయిన బాధ…ఒక్కతే కూతురికి, ఎంతో- తెలుసు అని చెప్పటం ఇష్టం కానంత పవిత్రం నాకు.
ఏమంత వయసు మీరింది మహా ప్రభో , పింకీ ని ఆ స్థితిలో ఊహించుకుందుకు, తానెంత నొచ్చుకొని ఉండాలి ఆ రాత చదివి. లేదా ? ఈ ఉన్మత్త పితృపాదులు వాళ్ళిద్దరినీ షాక్ చేయటం మానేశారా ? అయితే మంచిదే.
” అస్థిసంచయనమంటే …” ఇక నా వల్ల కాదు. ఏమరుపాటుగా చదివిన పాపానికి ఆయన మాటలు నిద్ర లో కూడా వీడవు ” అంతె, పేరునకంతె …” – ఒద్దు. ఇంకనీయను.
ఈ వేదనలేవీ తాకని లోలోపలి ఆనందంతో తృప్తితో మీ ముగ్గురు ‘ ష ‘ లతో నూరేళ్ళు వర్ధిల్లండి.
Published by Facebook Friends & Folks.
for copies- All leading book stores.
ఇంకా ఈ “అపరిచతం” చదవకుండానే చదివి అభిప్రాయాలు వెలిబుచ్చినవారివి అభిప్రాయలు చదవుతూ..
ఈ ఉన్మత్త పితృపాదులు వాళ్ళిద్దరినీ షాక్ చేయటం మానేశారా ? అనే ప్రశ్న మదిలో మెదులూతూనే ఉంది
అనిల్ అట్లూరి గారూ :)
దీన్ని రివ్యూ అనడం కన్నా… రచయితకీ ఆ రచనకీ మీ ఆత్మీయ సందేశాం అనుకోవచ్చు. మైథిలి గారు.. మీ రచన ఎపుడూ ప్రవాహమే… చాలా బాగుంది.
అవును, జయశ్రీ గారూ, ఇది సందేశమే. రివ్యూ గా ఉద్దేశించింది కాదు . ధన్యవాదాలు
Mythili garoo!
Unmtta pitrupadula vaariki bhale antincharandi .good. iyana gari unmatta prelapanalaki aparipakva tirutennulaku kamilina streela hrudayalenni mimmalni abhinandistunnai.