ఒక బతుకమ్మ, గౌరమ్మ లేదా ఒక పసుపమ్మ ….

ఫొటోగ్రఫీ గురించి ఎంత తక్కువ మాట్లాడుకుంటే అంత మంచిది.
ఎందుకంటే, వేయి పదాల్లో చెప్పేది కూడా ఒక్క చిత్రం చెబుతుంది.

నిజానికి వేయి పదాలు, లక్ష పదాలు అని ఎందుకుగానీ…
మాటలన్నీ వెలవెలబోయిన చోట ఛాయాచిత్రం కళకళలాడుతుంది.

గొంతు దాటి ఎన్ని మాట్లాడినా చెప్పలేని, అర్థమై కూడా కాని మార్మికత్వాన్ని,
మరెన్నోజీవన రహస్యాలను చిత్రం అలవోకగా బోధపరుస్తుంది.

చీకటీ వెన్నెలనే కాదు…
మనం చూడ నిరాకరించిన బూడిద వర్ణపు అనేకానేక రంగులనూ ఒక జీవనచ్ఛాయ సైతం విశదం చేస్తుంది.

చిత్రమే.
నిజం. ఆత్మీయతలను, అనురాగాలనూ అక్షరాల్లో వ్యక్తం చేసి, అది సరిగా అందలేదని భంగపడకుండా చేసే శక్తి ఛాయాచిత్రానిది.
అది ఏదైనా సరే, ఒక ఛాయ అన్నింటినీ అవతలి మనిషికి నిమ్మళంగా ముట్ట చెబుతుంది.

ఉదాహరణకు ఈ చిత్రం.

+++

పిల్లలు ఎలా ఎదుగుతారు… ఎలా తమ సంస్కృతీ సంప్రదాయాల గురించి నేర్చుకుంటారో చెప్పే ఒక పెద్ద వ్యాసం రాయవచ్చు.
కానీ రాయనవసరం లేదు.

అలాగే, పిల్లలు తల్లి చేత గోరుముద్దలు తింటూ ఎంత హాయిగా బాల్యాన్ని గడుపుతారో,
తల్లి ప్రేమతో తనవితీరా ఎంత ముద్దుగా ఎదిగి వస్తారో కూడా ఒక గొప్ప ఖండకావ్యం రాయవచ్చు.
కానీ అక్కరలేదేమో!

నిన్నూ నన్నూ కలిపే గొప్ప స్రవంతి ఏదైనా ఉన్నదీ అంటే అది అచ్ఛమైన జీవితమే.
ఆ జీవితాన్ని పెద్ద బాలశిక్షలా చదువుకోవాలంటే చిన్న చిన్న జీవన ఘడియలను సైతం అపూర్వంగా ఒడిసి పట్టుకునే ఒకానొక మాధ్యమాన్నినమ్ముకోవాలి. ఆ నమ్మికే నా వంటి ఎందరిచేతో కెమెరా పట్టించింది.

కొందరు వదిలారు. ఇంకొందరు వదలలేదు.
కానీ, వదలకుండా పట్టుకునేది మనం మాత్రం కాదని నా ఎరుక.

+++

మాధ్యమానికి ఒక స్పృహ ఉంటుంది, కాలానికి మల్లే!
ఎంపిక అన్నది దాని స్వభావం కూడా అని నమ్మాలి.
లేకపోతే మీరు తీసిందే ఫొటో అవుతుంది. మీ చేత తీయించింది పాపం…మసక బారుతుంది.

సరే, ఇది నమ్మిక. విశ్వాసం.
ఒక తెరిచిన కన్ను, మరొక మూసిన కన్ను తాలూకు జీవితానుభవం.
‘లిప్త’జ్ఞానం.

ఒక ప్యాఫన్.
ఆరోగ్యకరమైన పిచ్చి. దృశ్యాదృశ్యం.

+++

ఒక బిడ్డకు తల్లి ఎంత నేర్పుతుందో ఛాయా చిత్రలేఖనమూ అంతే నేర్పుతూ ఉంటది.
నేర్చుకునే కుతూహలం ఈ పిల్లల మల్లే ఉంటే!

లేకపోతే ఈ చిత్రమూ లేదు.
అందులో పరంపరానుగతంగా సాగుతున్న పోషణ, పూజ, పునస్కారాలూ లేవు.

ఏమైనా ఈ చిత్రం నాకిష్టం.
ఇందులో తరతరాలున్నయి. తల్లులు ఒక్కొక్కరూ ఒక దశకు ప్రతీక.
సంలీనం ఉంది. మమేకతా ఉంది. అన్నిటికన్నా స్వచ్ఛత, నిర్మలత్వం ఉన్నది.

మొత్తంగా ఒక బతుకమ్మ, మించిన గౌరమ్మ
లేదా ఒక పసుపమ్మ ఈ చిత్రం.

+++

లక్ష పదాలు, వేయి వాక్యాలు, వంద పేరాగ్రాఫులు, యాభై పేజీలు, ఓ పది పుస్తకాలు, ఒక మహా కావ్యం ఈ చిత్రం.
లేదా ‘అమ్మ’ అన్న ఒక్క తలంపు చాలు…

మాతృక. అంతే.
అదే ఈ ఛాయ చిత్రం.

‘మాతృదేవోభవ’ అన్న శ్లోకం ఒక రకంగా త్రినేత్రాలు పనిచేసే ఛాయా చిత్రలేఖణం గురించే అనిపించే ఈ మాధ్యమానికి,
అందులో జనించిన ఈ అమ్మవారి ఫొటో, తల్లుల ఫొటో, బిడ్డల ఫొటో… ‘దృశ్యాదృశ్యం’ యాభయ్యవ వారానికి ఒక కానుక.

ఆనందం, అభిమానం, తృప్తితో.
వచ్చేవారం మళ్లీ కలుద్దాం. మరి, ధన్యవాదం.

– కందుకూరి రమేష్ బాబు