సాధారణంగా ఒక అందమైన దృశ్యం చేస్తాం. లేదా ఒక ఆసక్తికరమైన దృశ్యం చేస్తుంటాం.
కానీ, నాకేమిటో ఏమీ లేనిదాన్ని చూడాలనిపిస్తుంది. చూసి ఏదైనా తెలుసుకోవాలని కాదు.
అలా చూడాలని, చూస్తూనే ఉండాలని!అందుకే ఏం చూడాలా అని చూస్తూ ఉంటాను. చిత్రమేమిటంటే, ఎవరో దేన్నో చూపిస్తూనే ఉంటారు.
ఒక్కోసారి బాలుడిగా..ఒక్కోసారి కాదు, అత్యధికంగా అన్నింటినీ అంగీకరించి, ప్రతిదానికీ పొంగిపోయే అల్ప సంతోషిలా, కొత్త బొమ్మ …కొత్త బొమ్మ అని కోరే బాలుడిగా చూస్తూ ఉంటాను.చూస్తే, ఒక మధ్యాహ్నం.
కారులో వెళుతూ ఉంటే కిటికీ గుండా బయటకి చూస్తే, ఆటో.
అందులో పిల్లవాడు. చూసి నవ్వాను. నవ్వుతూ చూశాను.
వాడు చూశాడు. చేతులు ఊపసాగాడు.
అటు ఆటో, ఇటు కారు.
మధ్యలో బాలుడు.
నేనూ వాడూ పరస్పరం కలిశాం.
ఒక ఐడెంటిటీ. బాల్యం.
songs of experienceనిజానికి మొత్తం ఫొటోగ్రఫియే ఒక బాల్య చాదస్తం. నిజం.+++
ఒక చిత్రాన్ని చేస్తున్నప్పుడు బాల్యం ఉన్నంత స్వచ్ఛంగా, బాల్యం స్పందించినంత నిర్మలంగా, బాల్యం వ్యక్తమైనంత నిర్భయంగా ఇంకేమీ స్పందించదు. యవ్వనం అపలు స్పందించదు. వృద్ధాప్యమూ కొంచెం బెటరు. అనుభవంతో ఏమిటా అన్నట్టు చూస్తుంది. అందుకే పై చిత్రంలో కళ్లు కళ్లూ కలియగానే, ఆ బాలుడిలో ఒక స్పందన. ఉల్లాసం. చిద్విలాసం. ఎందుకో తెలయదు. చిర్నవ్విండు. ఒళ్లంతా తన్మయత్వం.
ఎలా బయటపడాలో నాకు తెలియనట్ల నేనేమో చిత్రాలు చేస్తుంటే వాడేమో అంతకుముందే నేర్చుకున్నందువల్లో ఏమో- తన వెంటపడిన వ్యక్తి కేసి ఇలా ‘టాటా’ చెబుతూ చేతులూ ఊపసాగాడు.
ఒకటి కాదు, వాడు నన్ను లేదా నేను వాడిని చూసిన క్షణాంతరం నుంచి చకచకా కొన్ని ఫొటోలు తీశాను.
స్పష్టంగా నాకేసి విష్ చేస్తున్న ఈ ఫొటో వాటన్నిటిలో బాల్యానికి దర్పనం. బింబం.
నిర్మొహమాటంగా వ్యక్తమైన వాడి తీరుకు సంపూర్ణ చ్ఛాయ.
టాటా.
అంతేకాదు, ఇక ఈ రెండో చిత్రం చూడండి.
ఇందులో ఆ బాలుడితో పాటు వాళ్లమ్మ ఉంది. లోపల ఆటోలో ఉంది. కొంచెం సిగ్గిల్లి, ఫొటో తీస్తున్నవ్యక్తి అపరిచితుడు కాబట్టి ముఖాన్నంతా చూపకుండా ఓరగా దాగుంది.
కొంచెం సంశయం, కుతూహలం.
అయితే, ఆమె ‘ఆ మాత్రం’ చూస్తున్నదీ అంటే తన ఒడిలో బిడ్డ – అంటే బాల్యం ఉన్నందునే.
అంతేకాదు, ఆ బిడ్డ తన అదుపు లేకుండా అంతకుముందే నా కంట పడి కేరింతలు కూడా కొట్టిండు గనుక!
అయినా గానీ, రక్షణగా తన చేయిని అలా వుంచి ఆ బిడ్డ ఆనందానికి అడ్డు రాకుండా ఉంటూనే ఓరగా అలా చూస్తున్నది.
అకస్మాత్తు.
అవును. ఒక surprise.
ఎవరైనా అలా అనుకోకుండా చూస్తే, ఫొటో తీస్తే ఎవరిలోనైనా ఒక కుతూహలం.
ఆ కుతూహల రాగమే ఆమె కళ్లళ్లోనూ పాడ సాగింది.
అది కూడా నా దృష్టిలో ఒక బాల్యం. కానీ, కుతూహలం స్థానే అనుమానం, సంశయం మరికొన్ని క్షణాల్లో కలగనంత వరకూ బాగానే ఉంటుంది. ఆ లోగానే నా బాల్యం నన్ను ఈ చిత్రం తీయించింది.
లేకపోతే ఇది దొరకదు. దొరికిందంతానూ బాల్యమే. అందుకే ఆమె కళ్లలో ఆ అందం తళుక్కున మెరుస్తున్నది.
ఇక ఆమె పక్కనున్న ఆవిడ. తన చెల్లెలు.ఆమె కూడా అంతే. కొంత దాగుంది. కానీ, కనులు మెరుస్తునే ఉన్నయి.
అవీ బాల్య ఛ్ఛాయలే అంటాను నేను. అయితే, ఆమె ఇంకొంచెం ఈ అపరిచితుడికి దూరంగా ఉన్నందున ఆ ఛ్ఛాయలోంచి చూస్తూ ఉన్నందున తన మొఖం కాస్తంత విప్పారి ఉన్నది.ఇక ఆ ఇద్దరు పిల్లలు.
వాళ్లిద్దరూ బాల్యానికి ముద్దుబిడ్డలు.
అందుకే వాళ్ల కళ్లే కాదు, ముఖాలూ మెరుస్తున్నవి.
అందులో చేతులూ, కళ్లూ, పెదాలూ అన్నీ నవ్వుతుంటై. ఆనందంతో శుభకాంక్షలు చెబుతూ ఉంటై.
తెలిసీ తెలియక, అవతలి వ్యక్తిని చందమామలా చూస్తూ ఎందుకో తెలియకుండానే చేతులూపే ఆ బాల్యం ఎంత ఆనందం! మరెంత అందం! అంతే అందమైనది ఈ చిత్రం. మచ్చ ఉందన్న సత్యమూ తెలియనంత అందాల చందమామంత బాలరాజు వాడు. వాడికి నా ముద్దులు.
ఇదంతా ఏందుకూ అంటే బాల్యం.
అవును. ఆ నిర్మలత్వం చెప్పనలవి కానంత బాల్యం. ఒక చిత్రంలో అది పలు ఛ్ఛాయలుగా వ్యక్తం అవుతూ ఉన్నదీ అంటే, క్రమేణా ఆ బాల్యం వయసు పెరిగిన కొద్దీ అనుభవాలతో నిండి ఏ మనిషి నైనా ఇక ఆశ్చర్యానికీ ఆనందానికీ స్పందనకూ దూరం చేస్తూ.. చేస్తూ ఉంటుందీ అంటే అది ఈ రెండో చిత్రం. అందుకే ఈ చిత్రం బాల్యం స్థాయి భేదాలను అపూర్వంగా ఆవిష్కరించే చిత్రం నా దృష్టిలో.
చూస్తూ ఉండండి. ఒక్కొక్కరిని కాసేపు. ఒకరి తర్వాత ఒకరిని కాసేపు.
ముఖ్యంగా ఆ చిత్రంలో ఉన్న ఆటో డ్రైవర్ నీ చూడండి
అతడూ మనకేసి చూడకున్నా చూస్తూనే ఉన్నాడు.
రోడ్డు మీదే దృష్టి పెట్టి బండి తోలుతున్నా అతడు అన్నీ చూస్తూనే ఉన్నాడు.
తాను పూర్తి కాన్షియస్ లో ఉన్నాడు. అందుకే అతడి బాల్యపు చ్ఛాయలు చిత్రంలో కానరావు.
అంతా adulthood. కానీ, మళ్లీ ఈమెకు రండి. womanhood.
తల్లి. అందుకే అంత అందం.
ఆ తల్లి కొంగు చూడండి. దానిమీద పువ్వులను చూడండి. నిండుగ విరిసిన ఆ మోము చూడండి. అందలి సిగ్గులు చూడండి. ఆఖరికి కనులు చూడండి. గర్వంగా ఆనందంగా నిండుగా, అదీ తల్లి అంటే. మాతృత్వపు -బాల్యపు శ్రద్ధ, దృశ్య- ఆ ఛాయ.
తర్వాత తప్పకుండా దయవుంచి ఈ రెండో చిత్రంలోని పిల్లవాడిని జాగ్రత్తగా చూడాలి,
ఆశ్చర్యం. వాడి దృష్టి ఇప్పుడు నా నుంచి -మీ నుంచి -వేరే దానిమీద పడింది.
గమనించారా? ఇప్పుడు వాడు వేరే దాన్ని చూస్తున్నడు.
చేతులు చూడండి- అవి ఇంకా మనవైపే ఉన్నాయి.
కానీ, కన్నులు? అవి వేరే వైపు చూస్తున్నాయి.
వాడి దృష్టి మారింది.
అదే చిత్రం.
నిజం. బాల్యం.
+++
బాల్యం ఎంత చక్కగా చూస్తుందో! ప్రతిదీ, నిత్యమూ కొత్తగా. ఎప్పుడూ అంతే.
అంతకుముందు చూసిందానిపై ఎంత ప్రేమతో ఆ బాల్యం చూపులు సారిస్తుందో అంతే ప్రేమతో అది మరోదానికేసి చూడటం దృశ్యాదృశ్యం. ఛాయా చిత్రలేఖనము లేదా బాల్యం.
మన adult egoకు నచ్చదుగానీ అదే బాల్యం బలిమి.
ఎదుగుతున్నకొద్దీ దృష్టి ఒకదానిపై నిలుస్తుంటే అది బాల్యానికి సెలవు.
ఎప్పుడూ నిలిచే దృష్టే. ఒకదానిపై కాకపోతే మరొకదానిపై నిలిపే దృష్టే బాల్యం.
అందుకే ఎప్పుడైనా, ఎక్కడైనా తొలి చిత్రం -బాల్యం.
ఎవరికైనా, ఎందుకైనా మలి చిత్రం – బాల్యానికి టాటా.
~ కందుకూరి రమేష్ బాబు
సూపర్ ఫోటోగ్రఫీ సారు ,చల్లరోజులినది మీ ఫొటోస్ కనబడుటలేదు ,