(కిందటి వారం తరువాయి)
స్వామికార్యమూ-స్వకార్యమూ-I
ఆ మర్నాడు మిసెస్ పెక్లిల్లీఇంటికితానుచెప్పినట్టే ఒకచిన్నచేతి సంచీలోకత్తెరా, టేపూ, సూదీదారమూ మొదలైనవితెచ్చుకునివచ్చికూర్చుంది. కాసేపులిల్లీతోపోచికోలుమాటలయ్యాకనెమ్మదిగాఎల్సీపక్కన చేరింది, “నాక్కొంచెంకుట్టుపనినేర్పమ్మాయీ,” అంటూ.
ఆమెని చూస్తున్నకొద్దీ ఎల్సీకిఆశ్చర్యం అధికమవుతూంది. కుట్టు పనినేర్చుకుంటానంటుందికానీ, ఆమెకిసూదిలోదారంఎక్కించడం కూడారాదు. పెద్దధాష్టీకంపైగా!
“నేనుఇంతవరకూనర్సు గానేపని చేసానమ్మా, అందుకేనాకీకుట్టు పనీఅలాంటివిరావు. పెద్దదాన్నయ్యాను, నర్సుపనిలో వుండే శ్రమతట్టుకోలేకుండావున్నాను. మరింకేదైనా పని నేర్చుకోకపోతేజరిగేదెట్టా? అందుకే నిన్నడుగుతున్నా. ఏదోకాస్తలిల్లీ అమ్మగారుదయతలచి నన్నురానిస్తున్నారు,” అంటూ కథలల్లేసింది.
ఆ తర్వాత పాపాయినిచూస్తున్ననర్సునిచేత కానిమనిషికిందకట్టేసిఆమెపనుల్లోతప్పులెతకసాగింది. మెల్లమెల్లగాఆ రోజుసాయంత్రానికి కుట్టు పనీవదిలేసి కేవలం కబుర్లతోనేకాలక్షేపంచేయ సాగింది. అయితే ఎల్సీ చూడ్డానికిఅమాయకంగావున్నాఅంతతెలివితక్కువదేమీకాదు. కొద్దిగంటల్లోనే ఈ ముసలామెకి ఒళ్ళొంగదనీ, ఆమె చెప్పేవన్నీఅబధ్ధాలేననీఎల్సీకనిపెట్టేసింది. అన్నిటికంటే”అమ్మగారు” అంటూ వినయంగా మాట్లాడుతూనే, లిల్లీతో అతిచనువుచూపిస్తోందంపించిందిఎల్సీకి. అయితే విచిత్రంగాలిల్లీ మాత్రంపెద్దామెని చూస్తూనే ముఖం ముడుచుకునిచిటపటలాడుతుంది. ఇదంతా వింతగా అనిపించినా, పెద్దగా పట్టించుకోలేదుఎల్సీ.
మూడో రోజు ఎప్పట్లాగే మిసెస్పెక్ ఎల్సీపక్కనచేరి కబుర్లాడసాగింది. వున్నట్టుండి,
“అది సరే కానీ, అమ్మాయీ, మీదేవూరు?” అనిఅడిగింది.
ఎల్సీ తమ వూరిపేరు చెప్పింది.
“ఆవూరా? అక్కడనాకుచాలామంది తెలుసే! అయితే అక్కడక్రాస్హాల్అనే ఎస్టేటుతెలుసా?”
“తెలుసు, నేనుపెరిగిందంతా అక్కడే,” కొంచెం ముభావంగాఅందిఎల్సీ.
“మాదీఅదేవూరు తెలుసా?”
“అవునా? నిన్ను చూస్తేస్కాట్లాండ్ స్త్రీలాఅనిపించడంలేదే!” పరిశీలనగా ఆమెనిచూస్తూ అందిఎల్సీ.
“అక్కణ్ణుంచి వచ్చేసిముఫ్ఫైనాలుగేళ్ళయిందిలే!”
“అబ్బో! అన్నాళ్ళయిందా! అందుకేనీమాటలో ఆస్ట్రేలియన్ యాసవినిపిస్తుంది కానీ, స్కాట్లాండుదికాదు.”
“అది సరేకానీ, ఆఎస్టేటు యజమానిహొగార్త్ నాకు బాగాతెలుసు. అక్కడేపెరిగానంటున్నావు, అయితే నీకూ అతనుబాగతెలిసుండాలే!”
“ఆయనమా మావయ్య!”
“అయితే నువ్వు ఆయనచెల్లెలు మేరీకూతురివన్నమాట. మరి అంత పెద్ద ఎస్టేటుయజమానిమీమావయ్యఅయితే నువ్విలా పనిచేసుకు బ్రతుకుతున్నావే?”
“మామావయ్య మాకు చదువులుచెప్పించి, మమ్మల్ని మాకాళ్ళమీదనిలబడమన్నాడు.”
“మరిఆస్తంతా ఎవరికిచ్చాడు? ఆయన కొడుకని అనుకుంటూ వుంటారు, ఫ్రాన్సిస్ అని! అతనికేనా? మీకు చాలా కష్టంగాలేదూ?”
“మొదట్లో కొంచెం కష్టం అనిపించినా, ఇప్పుడు అలవాటుఅయిపోయింది. ఆమాట కొస్తేనేనూ, మా అక్క జేన్ స్వతంత్రంగామాపొట్టలు మేమే పోషించుకుంటున్నాం, ఈప్రపంచంలో చాలామందికిలాగే!” హుందాగా అంది ఎల్సీ.
“అదిసరే! ఇప్పుడు నేను నీకు మీఆస్తంతా దొరకబుచ్చుకునేఉపాయంచెప్తాననుకో, ఏమిస్తావ్?” గుసగుసగాఅందిమిసెస్పెక్.
“ఏమిటీ? మాఆస్తిమాకు తిరిగి దొరకడమా? ఇప్పుడదిసాధ్యంకూడాకాదు కనక ఆ ప్రసక్తి అనవసరం!” చిరాగ్గా అందిఎల్సీ.
“ఆఅబ్బాయెవరికోకాక డబ్బు మీకొచ్చిందనుకో, మీరతన్ని కట్టుబట్టలతోవెళ్ళగొట్టరుగా? అతన్లాగా!”
నిజానికిఎల్సీకిఫ్రాన్సిస్తమనిఆదుకోవాలనిఎంత ఆశపడ్డాడో బాగా తెలుసు. అయితేఈపెద్దామెఅనవసరమైన విషయాల్లో కల్పించుకుంటుందన్నఅభిప్రాయంతోసంభాషణపొడిగించనీయలేదు.
కానీఆవిషయంగురించిఆలోచన మాత్రం మానలేదు. ఏమిటీ ముసలమ్మ ఉద్దేశ్యం? ఫ్రాన్సిస్ మావయ్య కొడుకు కాదని ఆమెకేమైనాతెలుసా? అయితేఫ్రాన్సిస్తలితండ్రులేవరోకూడాఈమెకితెలిసే వుండాలి. కానీ తను మామూలుగాఅడిగితేచెప్తుందా? మావయ్య ఆస్తివల్ల ఫ్రాన్సిస్ ఎంత లాభ పడ్డాడోఅంతకు రెండింతలునష్టపోయాడన్నదీతనకుతెలుసు. ఎలాగైనా ఈమె దగ్గర్నించి ఫ్రాన్సిస్ గురించిమరిన్నివివరాలురాబట్టాల్సిందే, అనుకుందిఎల్సీ!
“మీరన్నట్టుఫ్రాన్సిస్కిఆస్తిపై హక్కులేనట్టైతే, అదిమాకు చెందాల్సిందే!” అంది
మిసెస్పెక్ని నిశితంగా చూస్తూ!
“ఫ్రాన్సిస్ తలిదండ్రుల పెళ్ళీ స్కాట్ లాండు చట్టబధ్ధమైనది.”
“అవును, అతనుతన సంతానమేనని మావయ్య ప్రకటించాడుకూడా!”
“అవునా? మీ మావయ్య ఫ్రాన్సిస్తల్లిగురించి వివరాలేమైనాచెప్పాడా మరి?”
“లేదు, ఆమె మరణించిందనిమాత్రం చెప్పాడు.”
“అవునవును! మరణించింది! మనకి నచ్చని చుట్టాలనీస్నేహితులనీచచ్చిపోయారనిచెప్తే పీడా పోయె!”
“ఆ విషయంలోనిజానిజాలుఎవరికీ తెలియదు. ఒకవేళఆమె బ్రతికి వుంటే ఈ పాటికిఫ్రాన్సిస్నా కొడుకని చెప్తూముందుకొచ్చివుండేది కదా? అప్పుడుఆమెకీ ఫ్రాన్సిస్డబ్బులోవాటావచ్చేదికదా?”
“ఆహా? ఆమెవొచ్చిచెప్పినంతమాత్రాన ఆస్తిలోవాటావొచ్చేస్తుందా?అలాగైతేఈపాటికివెయ్యిమంది వొచ్చి నిలబడే వారు, వాడు నా కొడుకే అని చెప్తూ!”
“మరైతే ఆమె ఎందుకుముందుకు రానట్టో? ఆమెకేదైనా భయం వుందేమో? ఎవరైనాభయపెడుతున్నారో? ”
“అన్నిఊహాగానాలెందుకు? ఆమెనాకు బాగా తెలుసు!” ఆమాట వినగానేఎల్సీనివ్వెరపోతుందనీ, నోటమాట రాదనీ అనుకుంది మిసెస్ పెక్. అయితే ఆమెదగ్గర్నుంచి ఆ మాట కోసమే ఎదురు చూస్తున్న దానిలాఎల్సీచిరునవ్వు నవ్వింది.
ఇంతలో అక్కడికి లిల్లీవచ్చింది.
“ఎల్సీ! కొంచెం ఈరంగు గుండీలు తెచ్చిపెడతావా?” అనిఅడిగిందిఎల్సీని.
“అవునవును అమ్మాయ్! రోజంతా ఇదేగదిలో కూర్చొని విసుగు పుట్టడంలేదూ? నీకుమెల్బోర్న్కొత్తన్నావుగా? పద, నేను నీకుదుకాణాలూ అవీచూపిస్తాను, ఎలాగూ నువ్వు లేకుంటే నేనేమీ చేయలేను,” ముసలావిడలేచిబయల్దేరదీసింది. ఎల్సీతోఆవిడా బయల్దేరడం లిల్లీకెంతమాత్రమూనచ్చలేదు.
కానీ లిల్లీ పాపంచిన్నప్పణ్ణించీ తల్లి కోపానికీగొంతుకకీ వొణికి పోతూ పెరిగింది. ఇప్పుడామె ఏ మాటకి ఎదురాడాలన్నాభయమే. భార్యకున్నఈబలహీనతగమనించేస్టాన్లీఅత్తగారుతమ చుట్టు పక్కల రాకుండాకట్టుదిట్టంచేసాడు.
ఆమెతో బయటికివెళ్ళడం ఎల్సీ కెంత మాత్రమూ ఇష్టంలేదు. కానీ, ఎలాగైనా ఫ్రాన్సిస్జన్మరహస్యం తెలుసుకోవాలి. అందుకేఆమెతో కలిసిబయట కాలుపెట్టింది. బయటికెళ్ళగానే మాట్లాడే ప్రయత్నం చేసింది మిసెస్పెక్. కానీ, ఎల్సీ ఆమెనితనపనయ్యేంతవరకూ మాట్లాడనివ్వలేదు. గుండీలూ, ఇంకా రంగు రంగు దారాలూ, సూదులూఅన్నీకొనుక్కుంది. అన్ని కొట్లలో దుకాణదారులు మిసెస్పెక్నితెలిసినట్టూ, వేళాకోళంచేస్తూచనువుగామాట్లాడడంగమనించిందిఎల్సీ. అక్కణ్ణించిబయటపడిఒకపార్కులోకూర్చుందామందిమిసెపెక్. సరేనని, బొటానిక్గార్డెన్లోకెళ్ళికూర్చుందిఎల్సీ. చుట్టు పక్కలజనంపలచగాఅనిపించగానే,
“సరే! ఫ్రాన్సిస్ తల్లిగురించి నీకు తెలిసింది చెప్పు!” తొందరపెట్టిందిఎల్సీఆమెని.
“చెప్తా! కానీ, ఆ దెబ్బతో నువ్వూ మీ అక్కా ఆస్తంతాతన్నుకు పోతారు! నాకేంలాభం? నాకేమిస్తావ్?”
“ఏమిస్తావంటేనేనేం చెప్పగలను? నువ్వన్నట్టుముందు ఆస్తి మాచేతికి రానీ! నీకూఏదో బహుమానంఇవ్వకపోను!”
“అదే, ఎంత బహుమానంఇస్తావోచెప్పు?”
ఆమె చెప్పే దాంట్లోనిజంచాలాకొంచెమేఉంటుందన్నవివేకంహెచ్చరించిందిఎల్సీని.
“నువ్వరచిగీ పెట్టినా, ఇప్పుడు నాదగ్గరచిల్లికానీ లేదు! ఆస్తివొచ్చినప్పటిమాటనేనుచెప్పలేను! పైగా నేనుమా అక్కనీ స్టాన్లీగారినీసంప్రదించకుండనీకేవాగ్దానమూచేయలేను,” ఖచ్చితంగాఅంది.
“ఇప్పుడునువ్వు ఊళ్ళోఅందరినీఅడిగి చెప్తానంటేఆగడం నా వల్ల కాదు. నేను ఈవూరొదిలివెళ్ళి పోవాలి. అందుకేఆఖరుమాటచెప్తున్నాను! నేనుచెప్పే రహస్యంమూలంగానీకుఆస్తికలిసి వచ్చినట్టైతే, నువ్వూమీఅక్కా కలిసి రెండూ వేలపౌండ్లివ్వాల్సివుంటుంది!”
“రెండు వేలపౌండ్లా?” ఆవలించిందిఎల్సీ.
“క్రాస్హాల్ఎస్టేటులోజొరబడ్డాకరెండువేలపౌండ్లుపెద్ద మొత్తంకాదని నీకూతెలుసు!”
“అయితేనువ్వుచెప్పే రహస్యంకాగితం మీద చట్టబధ్ధంగారాసి సంతకంచేసిఇవ్వాలి!” షరతు విధించిందిఎల్సీ.
“సరే! కానీ నేను ఈఊరువొదిలివేళ్ళింతరువాతేఆకాగితం లాయరు చేతిలోపెట్టాలి!”
“అంతా బానేవుంది కానీ, నిజంగా నువ్వు చెప్పేరహస్యం రెండు వేలపౌండ్లవిలువచేస్తుందో నాకు తెలియదు. నువ్వునా మీదనమ్మకంవుంచిరహస్యంచెప్పాలి! ఆస్తివొచ్చింతరువాతేడబ్బిస్తాను.”
“మాటలమీదనమ్మకం కాదు. నువ్వూ నాకుకాగితం రాసివ్వాలి, ఆస్తివొస్తేడబ్బిస్తానని.”
అలాఅంటూ మిసెస్పెక్తనసంచీ లోంచి ఒక కాగితాన్ని తీసింది. దాన్లోఎస్టేటుతమకిలభించినట్టయితేతామిద్దరుఅక్కచెల్లెళ్ళూఈ స్త్రీకిరెండువేల పౌండ్లుచెల్లించగలమనిరాసివుంది.
అంతతయారుగా వున్న ఆకాగితం చూసిఎల్సీఆశ్చర్యపోయింది. ఆమెఆకాగితంచదువుతూండగానే, మిసెస్పెక్ఆమె చేతిలో ఒక పెన్ను పెట్టి,
“ఊ..! సంతకంచేయిత్వరగా!” అనితొందరపెట్టసాగింది.
సంతకంపెట్టడానికి భయపడుతూఎల్సీచుట్టూ చూసింది. ఆమెకేంచేయాలోతోచలేదు.
వున్నట్టుండి అక్కడ ఆమెకెవరోతెలిసినమొహం తన వైపే వస్తూ కనబడింది.
-అనువాదం: శారద