పెద్రో పారమొ-5

pedro1-1

నువు అదృష్టవంతుడివి నాయనా, చాలా అదృష్టంతుడివి.” ఎదువిజస్ ద్యాడా నాతో చెప్పింది.

అప్పటికే చాలా ఆలస్యమయింది. మూలనున్న దీపం సన్నగిల్లుతూ ఉంది. చివరిగా వణికి ఆరిపోయింది.

ఆమె పైకి లేచినట్టు అనిపించింది. ఇంకో దీపం కోసం వెళుతుందనుకున్నాను. దూరమవుతున్న ఆమె అడుగుల చప్పుడు విన్నాను. ఎదురు చూస్తూ అక్కడే కూచున్నాను.

కొద్ది సేపయ్యాక, ఆమె ఇక తిరిగి రాదని నిర్ధారించుకున్నాక, నేనూ లేచాను. చీకట్లో తడుముకుంటూ, అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ నాగదికి చేరాను. నేలమీద పడుకుని నిద్ర కోసం ఎదురుచూశాను.

నిద్ర పడుతూ పోతూ ఉంది.

ఆ మధ్యలోనే ఎప్పుడో ఒక ఏడుపు విన్నాను. సాగదీసి ఏడ్చినట్టుగా ఉంది తాగినవాడి కూతలా. “అయ్యో బతుకా! నాకర్మ ఇట్లా కాలిందే!’

మరీ నా చెవిలోనే వినిపించినట్టుండేసరికి దిగ్గున లేచి కూచున్నాను. అది వీధిలోంచీ కావచ్చు గానీ, నేనిక్కడే విన్నాను ఈ గదిగోడలకు అంటుకుని ఉన్నట్టు. నేను లేచేసరికి చిమటల చప్పుడూ, నిశ్శబ్దపు సణుగుడూ తప్పించి అంతా నిశ్శబ్దంగా ఉంది.

లేదు, ఆ కేక తర్వాత నిశ్శబ్దపు లోతు కొలిచే మార్గమేదీ లేదు. భూమి శూన్యంలో నిలబడిపోయినట్టుంది. ఏ శబ్దమూ లేదు – ఆఖరికి నా ఊపిరీ, నా గుండె కొట్టుకునే చప్పుడు కూడా. అస్తిత్వపు శబ్దమే ఘనీభవించినట్టుగా. దాన్నుంచి బయటపడి కుదుటపడుతుండగానే మళ్ళీ అదే కేక. అది చాలాసేపు వినిపించింది. “నువు నాకు బాకీ ఉన్నావు, ఉరితీయబడ్దవాడికి చివరిమాట వినిపించే హక్కు కంటే అది ఎక్కువ కాకపోయినా!”

అప్పుడు తలుపు భళ్ళున తెరుచుకుంది.

“నువ్వేనా దోన ఎదువుజస్?” పిలిచాను. “ఏమవుతూంది? భయపడ్డావా?”

“నా పేరు ఎడువుజస్ కాదు. నేను డమియానాని. నువ్విక్కడ ఉన్నావని విని చూడటానికి వచ్చాను. మా ఇంటికి వచ్చి పడుకో. అక్కడయితే హాయిగా సేద తీరవచ్చు.”

“డమియానా సిస్నెరోస్? మెదియాలూనాలో ఉండే ఆడవాళ్ళలో ఒకరివికాదూ నువ్వు?”

“అక్కడే ఉంటాను. అందుకే ఇక్కడికి రావడానికి ఇంతసేపు పట్టింది.”

“నేను పుట్టినప్పుడు డమియానా అనే ఆవిడ నా ఆలనా పాలనా చూసిందని మా అమ్మ చెప్పింది. అది నువ్వేనా?”

“అవును. అది నేనే. నువు మొట్టమొదటిసారి కళ్ళు తెరిచినప్పట్నుంచీ నాకు తెలుసు.”

“సంతోషంగా వస్తాను. ఈ గోలలో నాకు నిద్రే పట్టడం లేదు. నువ్వు వినలేదా? ఎవరినో చంపుతున్నట్టు. నీకు వినపడలేదా ఇప్పుడు?”

“ఆ ప్రతిధ్వని ఏదో ఇక్కడే ఇరుక్కుపోయినట్లుంది. చాలా కాలం క్రితం టోర్బిడొ అల్బ్రెట్‌ని ఈ గదిలోనే ఉరి తీశారు. తర్వాత ఈ గదిలోనే వదిలేసి తాళం పెట్టారు. అందుకే అతనికెప్పుడూ శాంతి కలగదు. ఈ గది తాళం చెవి లేకుండానే నువ్వెట్లా లోపలికి వచ్చావో నాకు తెలియదు.”

“దోనా ఎదువిజస్ తెరిచింది. ఈ గదొక్కటే ఖాళీగా ఉందని చెప్పిందామె.”

“ఎదువిజస్ ద్యాడానా?”

‘అవును. ఆమే!”

“పాపం ఎదువిజస్! అంటే ఆమె ఆత్మ దారి తప్పి ఇంకా ఇక్కడే తిరుగుతూ ఉందన్న మాట!”

 

 

ఫుల్గోర్ సెడనో నామధేయుడనూ, యాభయి ఏళ్ళ అవివాహితుడనూ, వృత్తిరీత్యా వ్యవహర్తనూ, దావా వేయుటలోనూ, కేసులను వాదించుటలోనూ అనుభవజ్ఞుడనూ అయిన నేను నాకివ్వబడిన సర్వహక్కులనూ నియోగించుకునియున్నూ, నా అధికారమును వాడుకొంటున్నూ ఈ క్రింది ఆరోపణలు చేయుచున్నాను….”

టోర్బిడో అల్డ్రెట్ చేసిన అకృత్యాలపై ఫిర్యాదు చేసినప్పుడు అదీ అతను రాసింది. “ అపరాధం సరిహద్దులను తారుమారు చేయడం.”

Pedro-Páramo-de-Juan-Rulfo

 

“నిన్నెవడూ ఏమీ అనలేడు డాన్ ఫుల్గోర్. నీ అంతట నువు నిలబడగలవు. నీవెనక ఉన్న అధికారంతో కాదు, నీ అంతట నువ్వే.”

అతనికి గుర్తుంది. ఫిర్యాదు చేసిన సందర్భంగా తాగుతూ సంబరం చేసుకుంటున్నప్పుడు ఆల్డ్రెట్ అన్న మొదటి మాట అది.

“ ఈ కాగితం నువ్వూ నేనూ నాలుక గీసుకోడానికి కూడా పనికి రాదు డాన్ ఫుల్గోర్. అంతకు మించి ఏం కాదు. అది నీకూ తెలుసు. ఇంకోరకంగా చెప్పాలంటే, నీకు సంబంధించినవరకూ నీ పని నువ్వు చేశావు. నేను మొదట్లో కంగారుపడ్డాను కానీ ఇదంతా చూశాక నవ్వొస్తూంది. సరిహద్దులను తారుమారు చేయడమా? నేనా? అంత బుర్రతక్కువ వెధవ అయితే అతను సిగ్గుతో తలవంచుకోవాలి”

అతనికి గుర్తుంది. వాళ్ళు ఎదువిజస్ ఇంటి దగ్గర ఉన్నారు. అతను ఆమెను అడిగాడు కూడా.

“విజస్! ఆ మూల గది వాడుకోవచ్చా?”

“ఏ గది కావాలంటే అది తీసుకోండి డాన్ ఫుల్గోర్! అవసరమయితే అన్నీ తీసుకోండి. రాత్రంతా ఉంటారా?”

“లేదు, ఒకటి చాలు. మాగురించి ఎదురు చూడక పడుకో. తాళం చెవి మాత్రం ఇవ్వు!”

టోర్బియో ఆల్డ్రెట్ అందుకున్నాడు “సరే, డాన్ ఫుల్గోర్! నేను చెపుతున్నట్టు నీ మగతనాన్ని ఎవడూ శంకించడు. కానీ మీ పెంటముండకొడుకుతోటే నేను విసిగిపోయాను.”

అతనికి గుర్తుంది. తెలివి సక్రమంగా పని చేసినంతవరకూ విన్నమాటల్లో చివరిది అది. తర్వాత పిరికివాడిలా కేకలు వేశాడు “నా వెనక అధికారముందనా అన్నావు? నిజమా?”

 

కొరడా పిడితో పేద్రో పారమొ ఇంటి తలుపు తట్టాడు. రెండువారాలక్రితం మొదటిసారి వచ్చినప్పుడు అట్లాగే చేసినట్టు గుర్తొచ్చింది. ఎదురుచూశాడు, మొదటిసారి చూసినట్లే. మళ్ళీ అప్పుడు చేసినట్టే, తలుపుపైన వేలాడదీసిన నల్లటి ముడులలాంటి అలంకారాలను పరీక్షించి చూశాడు. అయితే మళ్ళీ అప్పటిలా వ్యాఖ్యానించలేదు: “అబ్బో, ఒకదాని మీద ఇంకొకటి వేలాడదీశారే! మొదటిది మాసిపోయింది, రంగు వేసినట్టు కనపడుతున్నా కొత్తది పట్టులా తళతళలాడిపోతుంది.”

 

మొదటిసారి చాలాసేపు ఎదురుచూస్తూ ఇంట్లో ఎవరూ లేరేమో అనుకున్నాడు. చివరికి వెళ్ళిపోదామనుకుంటుండగా పేద్రో పారమొ కనిపించాడు.

“లోపలికి రా నేస్తం!”

అప్పటికి అది రెండోసారి వాళ్ళు కలవడం. మొదటిసారి కలిసిన విషయం అతనికి మాత్రమే తెలుసు, పేద్రో అప్పుడే పుట్టిన పిల్లాడు అప్పుడు. మళ్ళీ ఇప్పుడు. ఇదే మొదటిసారి అనుకోవచ్చు కూడా. కానీ తనతో సమానంగా చూస్తున్నాడు. ఏం చెప్పాలి? కాలిని కొరడాతో చిన్నగా కొట్టుకుంటూ, పెద్ద అంగలు వేస్తూ ఫుల్గోర్ అతన్ని అనుసరించాడు. ఏది ఏదో తెలిసిన వాడినని అతను త్వరలోనే గ్రహిస్తాడు. అతను తెలుసుకుంటాడు. నేనెందుకు వచ్చానో కూడా.

“కూర్చో ఫుల్గోర్! ఇక్కడ తాపీగా మాట్లాడుకోవచ్చు!”

వాళ్లు గుర్రాల శాలలో ఉన్నారు. పేద్రో పారమొ దాణా వేసే గొట్టం మీద కూచుని ఎదురు చూస్తున్నాడు.

“కూర్చోదలుచుకోలేదా?”

“నిలబడే ఉంటాలే పేద్రో!”

“నీ ఇష్టం. కానీ ‘డాన్’ అనడం మర్చిపోకు!”

ఎవడనుకుంటున్నాడు ఈ కుర్రాడు తన గురించి అలా మాట్లాడడానికి? వాళ్ళ నాన్న డాన్ లూకాస్ పారమొ కూడా అంత ధైర్యం చేయలేదు. మెదియా లూనాలో అడుగు కూడా పెట్టని, వీసమెత్తు పని కూడా చేయని ఈ కుర్రాడు మొట్టమొదటిగా చేస్తున్నది తనో జీతగాడన్నట్లు మాట్లాడడం! ఇంకేం చెప్తాం!

“వ్యవహారం ఎందాక వచ్చింది?”

సెడానోకి ఇదే సందు అనిపించింది. “ఇప్పుడు నావంతు!” అనుకున్నాడు.

“అంత బాలేదు. ఏమీ మిగల్లేదు. మిగిలిన పశువుల్నీ ఒక్కటి కూడా మిగలకుండా అమ్మేశాం.”

పత్రాలన్నీ చూపించడానికి బయటికి తీయసాగాడు. “మనం ఇంతా బాకీ” అని చెప్పబోయేంతలో ఆ కుర్రాడే అడిగాడు.

“మనం ఎవరికి బాకీ ఉన్నాం? ఎంత అనేది నాకు అనవసరం, ఎవరికి అన్నదే ముఖ్యం.”

 

ఫుల్గోర్ పేర్ల జాబితా చివరిదాకా చూసి అన్నాడు. “కట్టడానికి డబ్బు ఎక్కడినుంచీ వచ్చే అవకాశం లేదు. అసలు సమస్య అదీ!”

“ఎందుకని?”

“ఎందుకంటే మీ కుటుంబం అంతా తినేసింది. చిల్లిగవ్వ చెల్లు వేయకుండా అప్పుల మీద అప్పులు చేస్తూ పోయింది. ఏనాటికయినా కట్టాలి కదా? నేనెప్పుడూ చెప్తూ ఉండేవాడిని ‘ఏదో రోజు ఉన్నదంతా ఊడ్చేస్తారు’ అని. సరిగా అట్లాగే అయింది. సరే, పొలం కొనడానికి సిద్ధంగా ఉన్నవాళ్ళొకరు నాకు తెలుసు. మంచి ధరే ఇస్తారు. అప్పులన్నీ తీరిపోగా కొంచెం మిగలొచ్చు కూడా. మరీ ఎక్కువ కాదనుకో!”

“ఆ ఒకరూ నువ్వు కాదూ?”

“అట్లా ఎందుకనుకుంటున్నావు?”

“నా నీడనే నేను నమ్మను. రేపు పొద్దున మన వ్యవహారాలన్నీ చక్కపెడదాం. ముందు ఆ ప్రెసియడొస్ ఆడవాళ్ల సంగతి చూద్దాం. అందరికంటే ఎక్కువ వాళ్లకే ఇవ్వాలి అని కదా అన్నావు?”

“అవును. వాళ్ళకే అందరికంటే తక్కువ చెల్లవేసింది. మీ నాన్న జాబితాలో వాళ్ళను చివరన ఉంచాడు. వాళ్లలో ఒక అమ్మాయి మటిడా ఏదో పట్టణానికి వెళ్లిపోయింది. గ్వాడలజరానో, కోలిమానో గుర్తు లేదు. ఆ లోలా, అదే దోనా డలొరిస్ అన్నీ చూసుకుంటుంది, డాన్ ఎన్మెడియో పొలం అదీ. మనం అప్పు తీర్చవలసింది ఆమెకే.”

“అయితే రేపు పొద్దున నువ్వెళ్ళి లోలాని పెళ్లి చేసుకుంటానని చెప్పు.”

“ఆమె నన్నెందుకు చేసుకుంటుంది? ఇంత ముసలాడిని..”

“నీకోసం కాదు, నా కోసం అడుగు. కంటికి కాస్త నదురుగానే ఉంటుంది కదా! నేను ఆమెతో ప్రేమలో పడిపోయానని చెప్పు. ఆమెకి ఇష్టమో కాదో అడుగు. వచ్చే దారిలో ఆగి ఫాదర్ రెంటెరియాని ఏర్పాట్లు చేయమని చెప్పు. ఇప్పటికిప్పుడు ఎంత డబ్బు జమజేయగలం?”

“ఒక్క ఏగానీ కూడా లేదు డాన్ పేద్రో!”

“సరే, అతనికి ఏదో మాట ఇద్దాం. నా చేతిలో రొక్కం పడగానే అతనికి ఇచ్చేస్తానని చెప్పు. అతను అడ్డు వస్తాడని నేననుకోను. రేపే చేయి ఆ పని. పొద్దున్నే.”

“మరి ఆల్డ్రెట్ సంగతి ఏం చేద్దాం?”

“ఆల్డ్రెట్‌తో మనకి సంబంధమేముంది? నువు ప్రెసిడియో ఆడవాళ్ళు, ఫ్రెగోసోస్, ఇంకా గుజ్మాన్ల గురించే కదా చెప్పావు? ఇప్పుడు ఈ ఆల్డ్రెట్ సంగతేమిటి?”

“సరిహద్దుల గొడవ. అతను చుట్టూ కంచెలు వేస్తూ ఉన్నాడు. చివరి భాగం మనం వేస్తే సరిహద్దుల పని పూర్తి అయిపోతుందంటున్నాడు”

“అదంతా తర్వాత. ఆ కంచెలగురించి ఇప్పుడు ఆలోచించకు. కంచెలూ అవీ ఏవీ ఉండవు. పొలాన్నేమీ భాగాలు వేయడం లేదు. ఆలోచించు ఫుల్గోర్, ఇప్పుడే ఎవరికీ చెప్పకు. ఇప్పుడు మాత్రం  ముందు ఆ లోలాతో కుదుర్చు. కూర్చో రాదా?”

“కూర్చుంటాను డాన్ పేద్రో. దేవుడి మీదొట్టు, నీతో పనిచేయడమంటే పసందుగా ఉండేటట్లుంది.”

“లోలాను దారిలో పెట్టు, నేను ఆమెను ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పు. అది ముఖ్యం. అది నిజమే సెడానో, ఆమెని నిజంగానే ప్రేమిస్తున్నాను. తెలుసా, ఆమె కళ్లు చూసే! నువ్వు పొద్దున్నే తొట్టతొలిగా ఆ పని చేయి. కొన్ని బరువుబాధ్యతలనించి నిన్ను తప్పిస్తాను. ఆ మెదియా లూనాను నాకొదిలేయి.”

 

జిత్తులన్నీ ఈ కుర్రాడు ఎక్కడ నేర్చాడో అనుకున్నాడు ఫుల్గోర్ సెడనో రెండోసారి మెదియాలూనాకి వెళ్ళినప్పుడు. అతను ఏదయినా చేయగలడని అనుకోలేదు నేను. “వాడొట్టి పనికిమాలినవాడు” మా పెద్దాయన డాన్ లూకాస్ అనేవాడు. “పుటకతోటే చవట”. నేనేం వాదించలేకపోయాను. “ఫుల్గోర్, నేను పోయాక వేరే ఉద్యోగం చూసుకో!” “అట్లాగే డాన్ లూకాస్!” “ఫుల్గోర్, ఏదో తిండికయినా సంపాదించుకుని నేను పోయాక తల్లిని చూసుకుంటాడని బడికి పంపుదామని చూశా. అదీ మధ్యలో వదిలేశాడు.” “మీకు రావలసిన కష్టం కాదు డాన్ లూకాస్” “వాడిమీద ఏ ఆశలూ పెట్టుకోకు. ఆఖరికి నా వయసు ఉడిగాక నన్ను చూసుకోబోడు. దేనికీ కొరగాకుండాపోయాడు. అంతే!” “సిగ్గుచేటు డాన్ లూకాస్!”

 

ఇప్పుడు ఇట్లా. మెదియాలూనా మీద అంత ఇష్టమే లేకపోయినట్లయితే మిగెల్ని కలిసేవాడే కాదు. అతన్ని కలవకుండానే వెళ్ళిపోయేవాడు. ఆ నేలంటే తనకి చాలా ప్రేమ: దున్నగా దున్నగా ఏ యేటికాయేడు కొద్దికొద్దిగా పట్టు సడలించుకుంటున్న బంజరు కొండలు.. ప్రేమాస్పదమైన మెదియాలూనా.. ఎమ్మెడియో పొలంలాగా కొత్తగా కలుస్తున్నవీ..”దగ్గరకురా ప్రియతమా”. అతను చూడగలుగుతున్నాడు అప్పటికే జరిగిపోయినట్లు. మరి ఒక స్త్రీ ఏ మాత్రం? “అంతే” అంటూ కొరడాతో కాలిమీద కొట్టుకుంటూ ఆ కొట్టం ప్రధాన ద్వారం దాటాడు.

 

లోరిస్‌ను బుట్టలో వేసుకోవడం తేలికగానే అయిపోయింది. ఆమె కళ్ళు వెలిగి మొహంలో కంగారు కనిపించింది.

“అబ్బ, సిగ్గుగా ఉంది క్షమించండి డాన్ ఫుల్గోర్! డాన్ పేద్రో అసలు నన్ను గమనించాడంటేనే నమ్మలేకపోతున్నాను.”

“నీగురించి ఆలోచిస్తూ నిదరకూడా పోవడం లేదు.”

“ఆయన కావాలంటే ఎవర్నయినా ఎంచుకోవచ్చు. కోమలాలో ఎంతమంది అందగత్తెలు లేరు? ఈ సంగతి తెలిస్తే వాళ్ళేమంటారో!”

“అతను నిన్ను తప్ప వేరెవరి గురించీ తలవడం లేదు. ఒక్క నిన్నే!”

“నాకు దడ పుట్టిస్తున్నావు డాన్ ఫుల్గోర్! కలలోకూడా అనుకోలేదు..”

“అతను ఎక్కువ మాట్లాడే రకం కాదు. చచ్చి ఎక్కడున్నాడో ఆ డాన్ లూకాస్ పారమొ నిజానికి నువ్వు అతనికి తగవనే చెప్పాడు. తండ్రి మీద గౌరవంతో నోరు మెదపలేదు. ఇప్పుడు ఆయన పోయాక అడ్డేముంది? ఇది అతని మొదటి నిర్ణయం – నేనే ఆలస్యం చేశాను పనుల్లో పడి. పెళ్ళి ఎల్లుండి అయితే నీకు ఫర్వాలేదా?”

“అంత తొందరగానా? ఏవీ సిద్ధంగా లేవు. పెళ్ళిబట్టలూ వాటికి సమయం కావాలి. అక్కకి ఉత్తరం రాయాలి. లేదులే ఎవరి చేతనన్నా కబురు పంపిస్తా. కానీ ఏం చేసినా ఏప్రిల్ 8 లోగా తయారు కాలేము. ఇవాళ ఒకటి కదా! అవును, ఎనిమిదికంటే ముందు కుదరదు. ఈ కొద్దిరోజులూ ఆగమని చెప్పు.”

“కుదిరితే ఈ క్షణంలోనే చేసుకుందామని ఉందతనికి. పెళ్ళి డ్రస్సే సమస్య అయితే, అది మేం తీసుకు వస్తాం. చనిపోయిన వాళ్లమ్మ కోరిక ప్రకారం ఆమె పెళ్ళి డ్రస్ నీకే చెందుతుంది. అది వాళ్ల వంశాచారం.”

“అంత సమయం కావాలనడానికి వేరే కారణం కూడా ఉంది. అది ఆడవాళ్ల సమస్య, తెలుసు కదా! అయ్యో, చెప్పడానికి ఇబ్బందిగా ఉంది డాన్ ఫుల్గోర్.నా మొహం రంగులు మారుతూ ఉండి ఉండాలి. ఛీ, ఎట్లా చెప్పాలి? సిగ్గుగా ఉంది.ఇది నా నెలసరి..”

“అయితే ఏమయిందమ్మా! పెళ్ళంటే నీ నెలసరా కాదా అన్న ప్రశ్నే కాదు. అది ఒకళ్లనొకళ్లు ప్రేమించుకోవడం. అదుంటే ఇక ఏదెట్లా అయినా ఫర్వాలేదు.”

“నేనేం చెపుతున్నానో మీకు అర్థమవుతున్నట్లు లేదు డాన్ ఫుల్గోర్!”

“నాకు అర్థమయింది. పెళ్ళి ఎల్లుండే.”

వారం కోసం, ఒక్క వారం కోసం ఆమె చేతులు సాచి బ్రతిమలాడుతున్నా వినిపించుకోకుండా వెళ్ళిపోయాడు.

డాన్ పేద్రోకి చెప్పడం మర్చిపోకూడదు – దేవుడా ఆ పేద్రో ఎంత చురుకైన వాడు – ఆస్తిని ఉమ్మడి యాజమాన్యం కిందకి మార్చమని జడ్జికి గుర్తు చేయమని అతనికి చెప్పడం మర్చిపోకూడదు. రేపుపొద్దున్నే ఆ సంగతి అతనికి చెప్పడం మర్చిపోకు ఫుల్గోర్!

ఈలోపు డలోరిస్‌ వేడి చేయడానికి నీళ్లు వంటగదికి తీసుకునిపోతూంది. “తొందరగా వచ్చేందుకు నేనేమయినా చేయాలి. ఏం చేసినా మూడు రోజులు ఉంటుంది. ఇంకో మార్గం లేదు. కానీ, ఎంత ఆనందంగా ఉందో! చాలా ఆనందంగా ఉంది. దేవుడా , నీకు కృతజ్ఞతలు ఎలాతెలుపుకోను డాన్ పేద్రోని నాకిచ్చినందుకు!” మళ్ళీ అనుకుంది “ఆ తర్వాత అతనికి నేనంటే మొహం మొత్తినా ఫర్వాలేదు!”

Download PDF

ఒక వ్యాఖ్యను

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Enable Google Transliteration.(To type in English, press Ctrl+g)