అనుకుంటాం గానీ కొన్నిసార్లు అవతలి వాళ్ల దుస్థితి చూసి బాధపడతాం.
వాళ్ల కష్టాలకు అవేదన చెందుతాం. జాలి పడతాం. సానుభూతి చూపుతాం. ఓదార్చుతాం కూడా.
కొన్నిసార్లు ఆ కష్టాల్ని తొలగించడానికి వీలైతే మన వంతు సాయమూ చేస్తాం.
కానీ, అవతలి వ్యక్తి కష్టం మనకు తెలిసే విధానాలు పరిపరి విధాలు.
చాలాసార్లు విని తెలుసుకుంటాం. ఫీలయి బాధపడతాం.
అర్థం చేసుకుని స్పందిస్తాం.
కానీ, కొన్నిసార్లు స్వయంగా చూసి తెలుసుకుంటాం.
ఇంకా కొన్ని సార్లుంటాయి. అవి అసంకల్పితం.
అసంకల్పిత ప్రతీకార చర్య అనడం బాగోదు గానీ ప్రతిచర్యే.
అవును. ఈ చిత్రమే చూడండి.
ఉదయపు నీరెండలో ఒక పెద్ద మనిషి నడుస్తున్న దృశ్యం.
అంతే. కానీ, ఈ చిత్రం చూడండి అనడంలో ఇక్కడ ‘చూసి’ అన్న పదం ప్రత్యేకం.
నిజం.
ఆ రోజు, ఉదయం చిత్రణ ఇది.
నల్లకుంట బస్టాఫ్ లో ఒక్కరు కాదు, పదులు.
పదులు కూడా కాదు, పాతిక మంది దాకా ఉన్నారు.
ఒక పెద్ద మనిషి అతి కష్టంగా నడుచుకుంటూ పోతుంటే వారంతా చూస్తున్నారు.
అతడి బాధ సరే. వారూ అతడితోసహా ఫీలవుతున్నారు. అదీ చిత్రం.
ఎక్కడ ఉన్నవాళ్లు అక్కడే అతడిని చూస్తూ, తమ ముందు ఆయనొక్కరే అత్యంత ప్రయాసతో అడుగు తీసి అడుగు వేస్తుంటే…
నిజానికి అడుగు వేయలేక ఆగి నిలబడి మళ్లీ అడుగు వేసే ప్రయత్నంలో ఉండగా వారు చూస్తున్నారు.
నడుస్తున్నాడంటే నడుస్తున్నాడు.
అక్కడిదాకా వచ్చాడంటే నడిచాడనే కదా అర్థం.
కానీ, వారు చూస్తున్నారు. అదీ దృశ్యం. కాలు తీసి కాలు వేయడానికి…ఒక అడుగు తీసి మరో అడుగు వేయడానికి
ఆయన పడుతున్న కష్టాన్ని చూస్తున్న వాళ్లెవరూ చూస్తున్నట్టు లేరు.
తామూ ఆయనతోపాటు నడవ ప్రయత్నిస్తున్నట్టే ఉంది.
ఆ ముసలాయన అమిత కష్టంగా తన నవనాడులూ స్వాధీనంలోకి తీసుకుని నడవ ప్రయత్నిస్తుంటే
వారూ ఆయన అడుగులో అడుగవడం గమనించాను.
అదే దృశ్యాదృశ్యం.
చూపు. చూపుతో ఫీలవడం.
నిజానికి వారంతా ఒక రకంగా తనతోపాటు వేల వేల యోజనాలు నడుస్తున్నట్టే అనిపించి ఆశ్చర్యం.
అప్పుడనిపించింది, మనుషులు చూస్తారని!
ఎప్పుడంటే అప్పుడు కాదు. అవతలి వ్యక్తి సాఫీగా నడుస్తున్నప్పుడు కానే కాదు. వారి నడక సాగనప్పుడు చూస్తారని!
ఏదీ సులువుగా లేనప్పుడు చాలామంది చూస్తారు.
ఇది అదే అనిపించింది.ఈ వయోవృద్ధుడు చూడటానికి ఆరోగ్యంగానే కనిపిస్తున్నప్పటికీ, ఆయనలొ శక్తి వుడిగిపోయింది. కానీ. ఒక పాదం తీసి మరొక పాదం వేయడానికి పడుతున్న ఆ ప్రయాస…అందరిలోనూ తామే అతడై శక్తిని కూడదీసుకునేలా చేస్తూ ఉన్నది.
ఇంతలో బస్సు వచ్చింది.
చిన్నగా కలకలం. ఆయన పూర్తిగా ఆగిపోయాడు.
ఇప్పుడు ఎవరికి వారు ‘దృశ్యం’ నుంచి తప్పుకుని చకచకా ఎక్కేసి సీట్లో కూచుండ ప్రయత్నించడం మరో దృశ్యం.
తర్వాత ఒక చిన్న జెర్క్ తో బస్సు కదలడం ఇంకో దృశ్యం.
అటు తర్వాత ఆయనే మిగిలారు మళ్లీ.
చిన్నగా దుమ్ము లేచినట్టుంది.
ఎవరి సహాయం అవసరం లేకుండా ఆయన తనను తాను కూడగట్టుకుని నడవ ప్రయత్నిస్తున్నారు.
~ కందుకూరి రమేష్ బాబు
