రాత్రిలా అలంకరించుకోవాలనుకుంటాను నేను
అక్కడక్కడ చుక్కలతో – ఎక్కడో నెలవంకతో
వెలుగుతో చెరచబడి
ఉదయం నెత్తుటితో మొదలయ్యే జీవితం అవుతుంది నాది
గాలిలా స్నేహించాలనుకుంటాను నేను
అక్కడక్కడ స్పర్శలతో – ఇంకో చోట సుడిగుండం బిగి కౌగిలిలో
ఋతువుతో అవమానింపబడి
దిక్కు తోచని దిక్కు లేని తనమే తోడౌతుంది నాకు
కనీసం
చేపలా ఏకాకి తనాన్ని అనుభవించాలనుకుంటాను నేను
ఎప్పుడన్నా కొన్ని నీటి ముద్దులతో – అప్పుడప్పుడు
నీటి బుడగల్లాంటి మనుష్యుల మధ్య ప్రయాణం తో
పారే నీటిలో ప్రతి క్షణం
మొప్పల్లో నా ప్రాణం కొట్టుమిట్టాడుతుంది
జీవించడం రెండు భూగోళాల మధ్య
రూపమే లేని పాల పుంతలా ఉంది
సరే !
ఆశల విలువ బతుకు కంటే అమూల్యమైనది కదా ! !
-ఆంధ్రుడు
“జీవించడం రెండు భూగోళాల మధ్య
రూపమే లేని పాల పుంతలా ఉంది”… శూన్యం అన్న మాటని బగా ఆవిష్కరించారు అద్భుతంగ ఉంది కవిత
మంచి కవిత
అద్భుతమైన ఆలోచన …. చాలా బాగుంది.
బాగుంది.
బ్యూటిఫుల్!
వ్యక్తీకరణ చాలా బాగుంది. ఎంచుకున్న ప్రతికల్లో కొన్ని అసంబద్ధాలున్నాయి. కొంచెం విమర్శనా దృశ్టితో సరిచూసుకుని ఉంటే పద్యం ఇంకా బాగుండేది.
U have a point Sarma garu !
Tnq
– AandhruDu
I am glad that Mani garu, Padma garu, Niseedhi garu,Mamata garu, Rudranna have stretched to leave a word on ur like.
– AandhruDu